حملۀ مسلحانه به هوتل کابل‌سرینا، رویداد وحشتناکی بود که پشت جامعۀ خبرنگاری افغانستان را تکان داد. مقامات امنیتی افغانستان در اعلامیۀ رسمی‌شان گفته‌اند که این حمله، کار استخبارات کشورهای همسایه، و به صورت خاص، پاکستان بوده است. زیرا جست‌وجوها نشان داده‌اند که یکی از شهروندان پاکستان، چندی قبل در این هوتل ساکن بوده و از دهلیزهای کابل‌سرینا تصویربرداری کرده است. در عین حال، طالبان نیز گفته‌اند که حمله به هوتل کابل‌سرینا، کار آنان بوده و تنها با چهار نوجوان و شش اسلحۀ کمری، این جنایت هولناک را سامان داده‌اند.
آن‌چه که در هیاهوی چه‌گونه‌گیِ حمله بر هوتل کابل‌سرینا پنهان ماند، چرایی مسأله بود؛ چیزی که کمتر به آن پرداخته شد. کارشناسان اکثراً دلیل این حمله را ایجاد ارعاب عنوان کردند و نیز به تفکر جنایت‌بارِ طالبان که تنها و تنها به هدف کشتار غیر نظامیان حمله می‌کنند، اشاره نمودند. اما یک نکته که از دیده‌ها پنهان ماند و کمتر توجه به آن صورت گرفت این بود که یکی از کشته شده‌گان هوتل کابل‌سرینا، یک ناظر خارجی انتخابات بود. گزارش‌ها می‌رسانند که در پی کشته شدن این ناظر، شمار زیادی از ناظران بین‌المللیِ انتخابات که به کابل آمده بودند، افغانستان را ترک گفته‌اند.
تحلیل این رویداد می‌رساند که یافته‌های مقاماتِ افغانستان درست است اما تا آن‌جا که گفته‌اند این کار یک عملِ استخباراتی است. زیرا به نظر می‌رسد که حمله به هوتل کابل‌سرینا به هدف کشتن ناظران خارجیِ انتخابات طراحی شده بوده و انجام چنین حمله‌یی، تنها با یک برنامه‌ریزی استخباراتی می‌تواند صورت پذیرد؛ مثلاً از تشخیص دادنِ مکان زیست ناظرانِ انتخابات گرفته تا جاسازی اسلحه و کشتن منظم افراد در داخل هوتل.
اما عاملان این کشتار تنها پاکستان نمی‌تواند باشد. تنها پاکستان نیست که می‌خواهد انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی افغانستان برگزار نگردد. گروه‌های تروریستیِ طالبان و حزب اسلامی‌ حکمتیار و… نیز در این ردیف قرار می‌گیرند.
با این همه، اندکی دقت نشان می‌دهد که دستِ کم گروه‌های نام‌برده اگر می‌خواستند انتخابات را سبوتاژ کنند، باید روی برنامه‌های ارعاب‌آورتری در انتخابات کار می‌کردند؛ نظیر حمله به کمیسیون‌های انتخاباتی، یا یورش به جریان رای‌دهی مردم در روز انتخابات و همین‌گونه سایت‌های انتخاباتی و…، به عبارت دیگر این‌که استخبارات کشورهای منطقه و گروه‌های تروریستی به‌ساده‌گی می‌توانستند با هزینۀ کم و جنجال کم‌تر، به پخش ارعاب و سبوتاژکردن پروسۀ انتخابات بپردازند. اما کشتن ناظران انتخابات حکایت دیگری را به ما تلقین می‌کند. از آن‌جایی که نقش ناظران بین‌المللی در انتخابات، به غیر از تأمین و تضمین شفافیت انتخابات نیست؛ باید دید که چه کسی از عدم حضور ناظران بین‌المللی در انتخابات سود می‌برد؟
پاسخ به این سوال سخت است؛ اما واضح است که تمام گروه‌های درگیر در انتخاباتِ افغانستان به نحوی به ناظران بین المللی اهمیت قایل اند؛ اما آقای کرزی حضور ناظران خارجی را دال بر مداخله آنان در امور انتخابات قلم داد کرده است. دستِ کم حکومت که بارها خود آقای کرزی ناظران بین‌المللی را به دخالت در انتخابات متهم کرده و در کل، با تمام جامعۀ جهانی مشکلِ واضح دارد.
از این رو می‌شود گفت که ممکن گروه هایی با استفاده از این فرصت، زمینه‌یی را برای شکار دلخواه خود شان مساعد دیده باشند و این برنامه را راه اندازی کرده اند.
بنابراین، هر گروه و یا هر طرفی که توطیۀ هوتل کابل‌سرینا را چیده باشد، مرادی جز حذف ناظران انتخاباتی از صحنه را نداشته است. چنان‌که در پیوند به این حمله بخشی از ناظران بین‌المللی افغانستان را ترک گفته‌اند و بخش دیگری هم مورد چانه‌زنی قرار دارند که بمانند و یا بروند. با این حال، رعب ایجادشده در این بستر، پای هیچ ناظر جدید بین‌المللی را در انتخابات پیشِ رو به افغانستان نخواهد کشانید و این وضعیت به یقین روی روند انتخابات تأثیر به‌سزایی خواهد داشت. و اما نکتۀ پایانی این‌که، انتخابات ۱۶ حمل به‌زودی نشان خواهد داد که از عدم حضور ناظران بین‌المللی چه کسی سود خواهد برد؟