سال‌ها پیش، از تولد مبارکِ ماندگار باخبر شدم؛ تولدی پُرمیمنت در جامعۀ رسانه‌یی افغانستان.
آن‌روزها تردید داشتم که ماندگار، ماندگار بماند. شمار چشمگیرِ روزنامه‌ها، مجله‌ها و نشریاتِ دیگر در افغانستان که اندکی پس از تولد محو می‌گشتند، دلیلِ این تردیدِ من بود.
من که خارج از افغانستان بودم و هستم، فکر می‌کردم که شاید عزیزانی که چرخِ ماندگار را به حرکت درآورده‌اند، خیلی زود در مواجهه با مشکلات، از ادامۀ کار باز می‌مانند و یا هم درگیرِ روزمره‌گی‌ها می‌شوند و همانند روزِ اول، به مخاطبانِ خود رسیده‌گی کرده نمی‌توانند.
اما امروز پس از گذشتِ شش سال از تولد ماندگار، یقین پیدا کرده‌ام که دوستان ماندگاری‌ام از هفت‌خوانِ مشکلات گذر کرده‌ و رستم‌وار دیوِ چالش‌ها را بر زمین زده‌اند و هر روز پُربارتر و نیرومندتر از دیروز به کارِ خود ادامه می‌دهند.‌ بنابرین، به‌صراحت می‌توانم بگویم که به یاری خدا و همت ماندگاریان، ماندگار ماندگار خواهد ماند!
بدیهی‌ست که در برابرِ تروریسم و جهلی که به اژدهای هفت‌سرِ جنایت در برابر مردمِ ما تبدیل شده، قلم و دانش بهترین اسلحه برای مبارزه است. باور دارم که ماندگار این رسالت را به‌خوبی درک کرده و به مشتِ کوبنده‌یی بر دهانِ خشونت و تروریسم بدل شده است.
در پایان، می‌خواهم احساسم را به عزیزانِ ماندگار این‌گونه توصیف و تقدیم کنم:
خورشید ماندگار!
تو نیاز مردمِ منی و من، آرزومنــدِ درخششِ همیشه‌گی‌ات
بتاب و نابود کن ظلماتِ جهل را
تا دیگر هیچ سری بریده نشود
و هیچ چشمی تر نگردد!
***
ماندگار، تولدت مبارک!
به امیـد روزی که زنده باشیم و شصت‌ساله‌گی‌ات را در کابل به بزم بنشینیم و نیز به امیـد روزی که نواده‌گان ما، شش‌صد‌ساله‌گیِ تو را جشن بگیرند!