برخی از زندانیان تازه آزاد شده گفتند که به محض رسیدن به منطقۀ شان دوباره به طالبان می‌پیوندند و تا زمانی به جنگ‌شان ادامه خواهند داد تا آخرین سرباز خارجی از افغانستان بیرون برود
بنابر فرمان خاص شماره ۱۶ حامد کرزی حدود یک هزار زندانی از پلچرخی آزاد می‌شوند. شمار زیادی از آنان کسانی هستند که در پیوند با جرایم سیاسی و ارتباط با طالبان بازداشت شده‌اند. برخی از آنان گفته‌اند دوباره به طالبان می‌پیوندند.
بنابر این فرمان رییس جمهور افغانستان تمام زندانیانی که مدت حبس‌شان کمتر از یک سال است، آنهایی که نصف حبس پنج ساله را سپری کرده اند و زندانیانی که بخش سوم مدت ده سال حبس‌شان را سپری می‌کنند، از بند رها خواهند شد.
مقامات می‌گویند بین این زندانیان مجرمین جنایی نیز شامل هستند، اما بخش بزرگی از آنان زندانیان سیاسی می‌باشند که با طالبان همکار بوده اند و یا در جنگ بازداشت شده اند.
سید مراد شریفی، رییس کمیتۀ تحقیقاتی دادگاه عالی افغانستان در مراسم آزاد کردن ۳۰۰ از زندانیان روز سه شنبه (۱۳ ماه می / ۲۳ ثور ۱۳۹۳) گفت که بنا بر این فرمان رییس‌جمهور یک هفته قبل نیز ۲۴۴ زندانی آزاد شده اند: «برای شما معلوم است که در آن دوره قبلی هم ۲۴۴ تن از زندانیان آزاد شدند. امروز هم انشالله ۳۰۰ تن دیگر را آزاد می‌کنیم که پرونده‌های شان مورد غور و بررسی قرار گرفته اند».
وی از زندانیان آزاد شده خواست که برای آبادانی کشورشان تلاش کنند و فریب تبلیغات کشورهای خارجی را نخورند. او گفت که این فرمان در دیگر ولایت‌های افغانستان نیز عملی می‌شود.
سردار محمد زازی، رییس زندان پلچرخی خطاب به زندانیان آزاد شده گفت که باید حداکثر تلاش‌شان را بکنند تا دوباره مرتکب جرمی‌ نگردند، چرا که اگر بار دوم زندانی شوند، فرمان‌های آزادی رییس‌جمهور شامل حال شان نمی‌شود.
به گفته وی این روند ادامه دارد و در مجموع یک هزار تن از زندانیانی آزاد خواهند شد که شرایط فرمان رییس‌جمهور کرزی را داشته باشند: «فکر می‌کنم که صدها تن که شمار شان به یک هزار می‌رسد از این زندان آزاد می‌گردند».
شماری از زندانیان آزاد شده می‌گویند بر علاوه دیگر مشکلاتی که در زندان داشته اند، برخی‌ها به مواد مخدر معتاد گردیده اند.
برنامه آزاد سازی زندانیان سیاسی توسط حامد کرزی منتقدان زیادی نیز دارد. زیرا برخی از این زندانیان بعد از آزادی به زنده‌گی ملکی بر نمی‌گردند بلکه دوباره به شورشگری روی می‌آورند. برخی از زندانیان تازه آزاد شده گفتند که به محض رسیدن به منطقه شان دوباره به طالبان می‌پیوندند و تا زمانی به جنگ‌شان ادامه خواهند داد تا آخرین سرباز خارجی از افغانستان بیرون برود.
یکی از این زندانیان که نخواست نامش ذکر شود به دویچه وله گفت: «من تا زمانی که کافر در وطن مان باشد انشالله به مبارزه ام ادامه می‌دهم، ما فقط یک حکومت کاملاً اسلامی می‌خواهیم نه چیز دیگر».
این افراد می‌گویند در مدت زمانی زندانی بودن شان شکنجه نشده اند، اما از زمان بازداشت تا منتقل شدن به زندان مشکلات زیادی را دیده اند، چنانچه یکی از آنان که از ولایت زابل است می گوید در جریان بازداشت دستش شکست.
محمد یونس فکور، کارشناس سیاسی به این باور است که این زندانیان به خاطر تقویت روند مذاکرات صلح آزاد نشده اند، بلکه رییس جمهور کرزی می‌خواهد با این اقدامش نشان بدهد که کشورش به استقلال رسیده و حالا او می‌تواند با وجود نارضایتی امریکا زندانیان کشورش را آزاد کند.
وی می‌افزاید: «مدت زیادی است که روابط جامعه جهانی با کرزی خراب شده است، به خاطر این که هیئت آنان می آید و به کرزی می گوید که آزادی زندانیان خطرناک، نه به خاطر افراد ملکی بی گناه است و نه هم برای کمک به حق و عدالت».
چندی پیش نیز در پی آزادی شماری از زندانیان خطرناک از زندان بگرام که تا سال گذشته تحت کنترول امریکایی‌ها بود، ایالات متحده امریکا از این اقدام کرزی به شدت انتقاد نمود و روابط میان حکومت افغانستان و بزرگترین حامی اش امریکا به تیرگی گرایید.
با این هم شماری از مردم و کارشناسان نیز این اقدام رییس جمهور را در آستانه برگزاری دور دوم انتخابات ریاست جمهوری کاری منطقی نمی دانند، چرا که به باور آنان این امر می تواند امنیت انتخابات را به خطر اندازد. در زندان بلچرخی دست کم هفت هزار تن زندانی هستند که شمار زیادی از آنان زندانیان سیاسی و جنگ جویان طالبان می باشند.