نتایج نهایی با یک روز تأخیر، انتخاباتِ ریاست‌جمهوری را به دورِ دوم گذار داد. اما از همان آغاز پیدا بود که این انتخابات به دور دوم کشانده می‌شود، زیرا کمیسیون‌ها قبل از این‌که از نتیجه‌بخشیِ انتخابات در دورِ اول صحبت کنند، همه بر دورِ دوم تأکید داشتند. واضح است که انتخابات به‌صورت طبیعی به دور دوم کشانده نشد، بل انتخابات را به دور دوم کشاندند. دست‌کاری در نتایج انتخابات و آرای مردم، بزرگ‌ترین و ناجوان‌مردانه‌ترین جفایی بود که ارگ ریاست‌جمهوری و کمیسیون‌های انتخاباتی آن را در حقِ مردمِ افغانستان انجام دادند.
قبل از برگزاری انتخابات، هم ریاست‌جمهوری و هم کمیسیون‌های انتخاباتی می‌گفتند که انتخابات به دورِ دوم می‌رود و این نشان می‌دهد که از همان آغاز قصد مهندسیِ انتخابات در این راستا وجود داشته است.
از طرف دیگر، با توجه به عمل‌کرد کمیسیونِ شکایت‌های انتخاباتی و کمیسیون مستقلِ انتخابات، دیده می‌شود که این کمیسیون‌ها در کارشان بی‌طرف باقی نمانده‌اند. دوگانه عمل کردنِ کمیسیون‌های انتخاباتی در مورد نامزدان و آرای مربوط به دو نامزد پیشتاز، نشان داد که هر دو کمیسیون در دور اولِ انتخابات سیاسی عمل کرده‌اند و عدالت را قربانی نگرش‌ها و سلیقه‌های سیاسیِ خود ساخته‌اند. البته بردن انتخابات به دور دوم، بدون شک به اشاره و مشوره و مهندسیِ شخصِ آقای کرزی صورت گرفته و مسوولان و دست‌اندرکارانِ کمیسیون‌های انتخاباتی، بدون اشارۀ ارگ جرأت دست‌کاری در آرای مردم را نداشته و ندارند.
از همان ابتدا ‌که آقای کرزی ترکیب تیم‌های نامزدان را مهندسی کرد و بسیاری از آن‌ها و معاونین‌شان را خود گزینش نمود، کاملاً واضح بود که ارگ بازی قدرت را در محور منافعِ خود مدیریت می‌کند. با توجه به شکایت‌های گسترده از دست‌بردها و تقلبات ـ حتا از دست‌بردهای خود اعضای کمیسیون انتخابات ـ، اعلام نتایج نهایی انتخابات بدون تغییر در آمار ابتدایی و تأکید کمیسیون مبنی بر عدم مداخلۀ دولت در دور دوم، دانسته می‌شود که ارگ ریاست‌جمهوری به‌شدت در این بازی‌ها دخیل است.
رفتن انتخابات به دور دوم نشان داد که ارگ تلاش می‌ورزد که با توسل به بازی‌های چندپهلو و استفاده از هر وسیلۀ ممکن، روند انتخابات را چنان مدیریت نماید که در نهایت حکومتِ برآمده از انتخابات، فاقد کارآیی لازم باشد و برای دوامِ خود به ارگ‌نشینانِ کنونی تکیه کند.
بدون تردید، آن‌چه را که ارگ می‌خواهد، تداوم اقتدار سیاسی و اشراف بر معادلاتِ سیاسیِ کشور است که این خواسته را حتا به قیمت گسترش ناامنی و بیچاره‌گی مردم، ادامه می‌دهد و به چیزی کمتر از آن راضی نمی‌شود.
ترکیب کمیسیون‌های انتخاباتی از همان اول بر اساس خواستِ رییس‌جمهور و توافقِ همکارانش و نیز بر اساس استراتژیِ کلیِ ارگ‌نشینان رقم خورد تا آن‌ها بتوانند در یک بازی چندپهلو با روند انتخابات، شرایط لازم را برای تداوم اقتدار سیاسیِ خودی‌ها فراهم سازند. اکنون در این مقطع حساس تاریخی، مسوولیت بسیار بزرگ بر شانۀ دونامزد پیشتاز و تیم‌های انتخاباتیِ هر دو طرف نهاده شده است تا با درک عمیق از اوضاع کشور و بازی‌های پشت پردۀ ارگ، بتوانند با ایجاد فضای رقابتِ مثبت میان خود و به ثمر نشاندن انتخابات، از این مرحلۀ خطیر موفقانه گذار کنند و مردم افغانستان را از نگرانی‌ها بیرون ‌آورند.
حالا با همۀ کوتاهی‌ها و دست‌کاری‌هایی که در کار انتخابات وجود داشت، نامزدانِ پیشتازِ انتخاباتِ ریاست‌جمهوری نتایج نهایی را پذیرفته‌اند و ناگزیر مردم افغانستان هم آن را قبول کرده‌اند. اما رفتن به دور دوم انتخابات، مستلزم یک‌سلسله اصلاحات است تا بتوان آن را به‌خوبی مدیریت و کنترل کرد. مهم‌ترین اصلاحی که باید در این مرحله صورت بگیرد، این است که ارگ ریاست‌جمهوری از این‌پس از مداخله در روند انتخابات بپرهیزد تا باشد که سرنوشت کشور با آرای مردم تعیین شود. در غیر آن، مداخله و مهندسیِ ارگ در روند انتخاباتِ دور دوم، افغانستان را به تباهی خواهد کشاند و مسوولیت آن‌هم به دوش آقای کرزی خواهد بود!