عده‌یی از دوستان و بازدیدکننده‌گانِ صفحۀ اجتماعیِ فیس‌بوک، در مورد زنده‌گیِ سیاسی و دیدگاهِ من در قبالِ انتخابات و شرایطِ موجود پرسیده‌اند. لازم دانستم که برای رفعِ هرگونه ابهام، نکات ذیل را به‌صورتِ مختصر به عرض برسانم:

از آن‌جایی که خانوادۀ ما (آمرصاحب شهید) در مدت چهار دهۀ پُرتلاطمِ افغانستان در متن حوادث و رخدادهای سیاسی قرار داشتند، من نیز در راستای همین مبارزات، از آوان نوجوانی با آمرصاحبِ شهید همراه و همفکر بوده‌ام.
مدتی را به منظور تکمیلِ تحصیلات از طریق بورسیه‌، به درجۀ فوق لیسانس در علوم سیاسی در انگلستان سپری نمودم که هم‌زمان با تحصیل، بنا بر هدایتِ آمرصاحب شهید و به حیث نمایندۀ خاص ایشان، از داعیۀ جهاد و مقاومت ملیِ افغانستان در بخش اروپا نماینده‌گی ‌کردم. اولین کنفرانس بزرگِ نخبه‌گان افغانستان را در اوایل سال ۲۰۰۱ بنا به دستور آمرصاحب شهید در لندن سازمان‌دهی نمودم.
با آغاز دورۀ جدید، اولین حزب سیاسی را به‌نام “نهضت ملی افغانستان” با جمعی از دوستان در داخل کشور پایه‌گذاری کردم. نهضت ملی به عنوان یک جریان نیرومند فراگیر سیاسی، نقش پُراهمیتِ خود را در لویه‌جرگۀ اضطراری با داشتن ۸۵۳ نماینده از جمعِ ۱۵۰۰ نماینده تثبیت نمود. نسخۀ ابتدایی آجندای ملی نیز در همان زمان تدوین گردید.
در دوران تصدی نهضت ملی، پیشنهادهای مکرر رییس‌جمهور کرزی مبنی بر قبولیِ مقام معاونیت اولِ ریاست‌جمهوری را در دو نوبت بر اساس اصولی که خود به آن معتقد بودم، نپذیرفتم. نوبت اول در حضور داکتر صاحب عبدالله و نوبت دوم در حضور داکتر صاحب اشرف‌غنی و هم‌چنان چندین مرتبه پیشنهاد عضویت در کابینۀ آقای کرزی را رد کردم. گسترش فعالیت‌های نهضت ملی در سطح ملی و عدم توافق من با پیشنهادهای ارگ ریاست‌جمهوری، مخالفت شدیدِ ارگ‌نشینان را برانگیخت و این مخالفت در نهایت سبب فروپاشیِ نهضت ملی گردید. البته این حوادث سیاسی چندین‌ساله، دامنۀ درازی دارد که در یاداشت‌های من در فرصتی مناسب منتشر خواهد گردید تا نسل جوانِ کشور در متن رخدادهای تاریخی قرار گیرند.
بنیاد شهید احمدشاه مسعود را در سال ۲۰۰۳ تأسیس کردم که در آغاز در زمینه‌های فرهنگی و خدمات اجتماعی فعالیت داشت، ولی با گذشت زمانِ کوتاهی، فعالیت در زمینه‌های صحت، تعلیم و تربیه و تدویر سمینارهای علمی، سیاسی و فرهنگی نیز به آن افزوده گردید که تا امروز ادامه دارند.
در خلال این سال‌ها، بیشترین تلاش‌های سیاسیِ خود را وقف حمایت از دوستانی ‌که در خط مقدم سیاستِ عملی قرار داشتند، به‌خصوص جناب داکتر صاحب عبدالله نمودم. به همین منظور، روزنامۀ پیمان را ایجاد نمودم و به دنبال آن، روزنامۀ ماندگار را که طی شش سال اخیر، معتبرترین و صریح‌ترین رسانۀ منتقد دولت بوده و با کمال صداقت به اصولِ دموکراسی و ارزش‌های مدنی، اوضاع جامعه را بازتاب می‌دهد.
در انتخابات ۲۰۰۹ ریاست‌جمهوری، جناب داکتر صاحب عبدالله را به حیث نامزد ریاست‌جمهوری افغانستان پیشنهاد، تشویق و با تمامِ امکانات از وی حمایت کردم که تفکر حرکت سیاسی تغییر و امید نیز در همین زمان شکل گرفت و بعداً به ثمر نشست. ائتلاف ملی افغانستان نیز طی جلسات متعدد در منزل داکتر صاحب عبدالله و نشست‌های پی در پی در منزلِ بنده پایه‌گذاری گردید.
طرح آجندای ملی را به منظور تکمیل تلاش‌های سیاسیِ موجود روی دست گرفتم و پس از دو سال کار و تلاشِ مستمر برای غنامندی آن، سرانجام به عنوان گزینه‌یی مناسب و منطقی برای گذار به ثبات سیاسی و صلح پایدار، در خدمت مردم و نخبه‌گان افغانستان قرار گرفت. با توجه به اهمیت و ظرفیت طرح آجندای ملی، پیشنهادهای بسیاری از نامزدان مطرح در انتخابات ریاست‌جمهوری به عنوان معاون اول در تکیت انتخاباتی‌شان را رد کردم و اعتقاد دارم که این طرح و در این مرحلۀ حساس گذار، می‌تواند راهکار مناسبی برای برون‌رفت از حالت موجود باشد.
قبل از آغاز مبارزات انتخاباتی، طرح تشکیل دولت وحدتِ ملی را در چهارچوب آجندای ملی و در مشورت و رای‌زنی‌های متعدد با تعداد کثیری از نخبه‌گان فکری و سیاسیِ کشور روی دست گرفتم و مطمین هستم که این طرح می‌تواند بستری مناسب برای حضور نخبه‌گان تأثیرگذار در مدیریت سیاسی کشور باشد و شرایط تأمین ثبات و برقراری صلح پایدار را فراهم نماید.
در ارتباط با موقفِ کنفرانس آجندای ملی در قبال انتخابات، به‌حیث یک پروسۀ ملی در تعیین زعامت آیندۀ افغانستان، مشورت‌ها و رای‌زنی‌های لازم جریان دارد.
همۀ این تلاش‌ها را فقط به خاطر ادای رسالتِ انسانی و تعهد ایمانی و وجدانی نسبت به کشور و مردم مظلومِ افغانستان انجام داده‌ام، و در زنده‌گی سیاسی‌ام، هیچ‌گاه از اصول و ارزش‌هایی که به آن معتقد بوده‌ام، چشم‌پوشی نکرده‌ام. در این مقطع حساسِ تاریخی و با توجه به تعهدی که نسبت به اندیشه‌های عزت‌بخش و استقلال‌طلبانۀ برادر بزرگوارم مسعود شهید دارم، با تمام توان و امکانات تلاش خواهم کرد گام‌هایی را در راستای تأمین وحدت، تفاهم، برقراری صلحِ پایدار و همزیستی دوستانۀ مردم افغانستان برداشته تا عزت و سربلندیِ افغانستان و مردمِ این کشور ضمانت شود.