آخرین چهره‌ها شخصیت‌های نام‌آور و تاثیرگذار هم صف‌شان را مشخص کردند. در تازه‌ترین مورد استاد سیاف نامزد پیشین انتخابات و یکی از رهبران جهادی، صادق مدبر و وحیدالله شهرانی نیز به تیم اصلاحات و هم‌گرایی پیوستند. پیوستن این چهره‌ها بی‌تردید که پلۀ ترازو را به سود تیم اصلاحات و هم‌گرایی سنگین‌تر ساخته است، چنان‌که از قبل نیز آرایش این تیم نسبت به تیم رقیبش در پی اعلام حمایت همین‌گونه شخصیت‌‌ها، منظم‌تر و قوی‌تر به نظر می‌رسید.
اکنون تصور می‌شود که وضعیت انتخابات و سرنوشت فرد برنده و بازنده تقریباً مشخص شده است؛ چنان‌که تمام مهره‌های تاثیرگذار و مردمی در کنار داکتر عبدالله عبدالله ایستاده و نیز بر بنیاد آرای انتخابات دور اول- که تفاوت چهارده درصدی میان داکتر عبدالله و اشرف غنی موجود بود- به نظر می‌رسد که دیگر چیزی در هالۀ ابهام باقی نمانده است. دو نکتۀ دیگر نیز در این زمینه قابل تذکر است. یکی این که تشخیص و پیش‌بینی کنونی تا حدی ممکن است کار تقلب را هم دشوار بسازد، طوری که اگر احیاناً نتیجۀ انتخابات، خلاف آرایش‌های سیاسی موجود از صندوق‌های رای به‌در شود، برای کسی کمتر پذیرفتنی خواهد بود و دیگر این‌که هنوز تا انتخابات فرصت زیادی باقی است و ممکن که اتفاقات جدیدی رخ دهد که در نهایت تمام پیش‌بینی‌ها را نادرست ثابت سازد.
به هر صورت، این وضعیت جدید سیاسی باعث شده که دو تیم رقیب در انتخابات این روزها سخت‌ترین حمله‌های لفظی را بر هم‌دیگر حواله کنند. تا جایی که در سخنرانی‌های‌شان به ضعف‌های مدیریتی، اخلاقی، جسمی و… هم‌دیگر اشاره می‌کنند. حتا گاهی طرف‌داران و حامیان این دو تیم چنان عصبانی می‌شوند که بازنده‌شدن‌شان را به مرگ‌شان تشبیه می‌کنند و مردم را تهدید می‌کنند. در موردی تازه، مسولان تیم تحول و تداوم در همایشی در استان بلخ خط و نشان کشیده‌اند. جنرال دوستم گفت که اگر ما برنده نشدیم ما را به کلوخ بزنید و یا خون ما را بریزید و نیز جمعه همدرد والی پکتیا یکی دیگر از مقامات این تیم گفته است که به اشرف‌غنی رای ندهید جنگ خواهد شد.
تحلیل آن است که با توجه به ادامۀ مشخص شدن سمت و سوی چهره‌ها و افراد تاثیرگذار، تیم‌های انتخاباتی نیز کم کم به برنده‌شدن و بازنده‌شدن‌شان آگاه می‌شوند به همین دلیل است که حملات لفظی، هشدار و خط و نشان کشیدن‌شان هم بالا می‌گیرد. هرچند، در تمام دنیا و در پیکارهای انتخاباتی، رقیبان به هم‌دیگر حملات لفظی دارند و از ضعف‌های هم‌دیگر یاد می‌کنند اما کمتر به مشاهده رسیده که با اخطار و نواختن طبل جنگ به پیکار انتخاباتی بپردازند. به نظر می‌رسد که هر قدر تیم‌ها از قوت و ضعف هم‌دیگر و در بازنده‌گی و برنده‌گی یک‌دیگرشان را حدس بزنند به همان اندازه حملات لفظی‌شان شدت می‌گیرد. اکنون، امیدواری آن است که بیان مقامات تیم تحول و تداوم هم در همین بستر صورت گرفته است و حقیقتاً نیتی برای جنگ و خون‌ریزی وجود ندارد.
به هر صورت، به نظر می‌رسد که اکنون وقتی گفت‌وگوی دو تیم رقیب فرا رسیده است. زیرا، هر دو تیم، سرنوشت انتخابات و نقش هم‌دیگر را در برنده‌شدن و بازنده‌شدن، به خوبی می‌توانند ترسیم کنند. بنابراین، اکنون زمانی است تیم دوم به جای خط و نشان کشیدن و اخطار دادن مردم خواسته‌های‌شان را به تیم اول در میان بگذارند و آن گونه که احمدولی مسعود در صفحه فیسبوکش نوشته است، از تیم برنده حمایت کنند و اصلا به انتخابات نروند و ین به خیر ثبات سیاسی در افغانستان تمام می‌شود. طوری که اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند ممکن زمینه‌های تفرقه و نفاق بیشتر شود. حال‌آن‌که در صورت تفاهم، مجال هم‌دیگرپذیری، مشارکت سیاسی و در نهایت تشکیل یک دولت ملی به صورت کامل وجود دارد.