افغانستان با برگزاری دور دوم انتخابات، وارد وضعیتِ پیچیده و دشواری شده است. پیچیده‌گی و دشواریِ وضعیتِ فعلی نیز چیز طبیعی و عادی نیست، بل گروه‌هایی با برنامه‌ریزی و طراحی بحران، مسببِ این وضعیت‌اند. سخنان داکتر عبدالله عبدالله رهبر تیم اصلاحات و همگرایی در واکنش به مسایل انتخاباتی، هرچند از موضعِ نرم‌افزارانه برخوردار بود، ولی پیام‌های روشنی را به مردم، دولت و جامعۀ جهانی در برداشت.
رهبر تیمِ اصلاحات و همگرایی، در زمان حساسی، سخنان و مواضعِ خود را اعلام کرد؛ زمانی که تلاش‌ها برای وارونه جلوه دادنِ واقعیت‌ها به‌شدت آغاز شده و تمامیت‌خواهان ـ چه آنانی که بر سرِ قدرت‌اند و چه آنانی که خواب قدرت را می‌بینند ـ از مدت‌ها به این‌طرف، طرح توطیۀ بزرگ برای افغانستان را چیده‌اند. آقای عبدالله به گونه‌یی در سخنانِ خود نشان داد که بازی با سرنوشت و آیندۀ کشور، این‌بار بی‌پاسخ نخواهد بود و اگر تمامیت‌خواهان فکر کرده‌اند که اتفاق سال ۱۳۸۸ بازهم تکرار خواهد شد، پس هنوز افغانستان و مردمِ آن را به‌خوبی نشناخته‌اند.
آقای عبدالله با اشاره به ارقامِ بالای ارایه‌شده از سوی کمیسیون انتخابات مبنی بر میزان مشارکت در انتخابات ۲۴ جوزا، آن را تکذیب کرد. کمیسیون انتخابات در پایان روند رای‌دهی اعلام کرد که بیش از هفت میلیون واجد شرایط در رای‌گیری شرکت کرده اند. این رقم با توجه به وضعیت کشور و واقعیت انتخابات، رقم غیر قابلِ دفاعی است. هیچ نهاد و سازمان بی‌طرفی، چنین رقمی را نمی‌تواند تأیید کند. اما ایستاده شدن در برابر چنین رقمی هم، کار ساده‌یی نیست که رهبر تیم اصلاحات و همگرایی آن را نشان داد.
ارایۀ چنین رقم‌هایی، شباهت بسیار با سازوکارهای نهادهای استبدادی دارد. به چنین ارقامی در جهان، ارقام استالینی گفته می‌شود؛ ارقامی که فاقد واقعیت‌اند ولی دستگاه‌های قدرت آن‌ها را به گونۀ دروغین به واقعیت تبدیل می‌کنند. به یاد داشته باشیم که در دور نخست انتخابات، کمیسیون حاضر نبود که هیچ رقمی از شرکت‌کننده‌گان را در اختیار مردم قرار دهد. آن‌زمان منافع گروه‌های ذی‌دحل در انتخابات، ایجاب می‌کرد که ارقام رای‌دهنده‌گان پنهان باقی بماند تا سرِ فرصت و پس از انجام تقلب‌های لازم، رقمی ارایه شود که با مهندسیِ آرا مطابقت داشته باشد. ولی در دور دومِ انتخابات به دلیل این‌که مکانیزم تقلب و مهندسی آرا تغییر یافته بود، باید ارقام دل‌خواه در همان ساعاتِ اولیه از سوی کمیسیون ارایه می‌شد.
رقمی را که رییس کمیسیونِ انتخابات ارایه کرد، رقم دل‌خواهِ گروه تمامیت‌خواه بود و نه آن چیزی که واقعاً در کشور شاهدِ آن بودیم. آقای عبدالله به‌صراحت گفت که رقم شرکت‌کننده‌گان در انتخابات، خیلی پایین‌تر از چیزی است که کمیسیون انتخابات مدعیِ آن است.
مسألۀ دومی را که آقای عبدالله به آن در سخنرانی مطبوعاتیِ خود اشاره کرد، رسیده‌گی به تقلب‌های انتخاباتی و به‌ویژۀ پروندۀ ضیا امرخیل رییس دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات است. در این‌که در انتخاباتِ ۲۴ جوزا تقلب‌های گسترده و سازمان‌یافته انجام شده، هیچ شکی باقی نمانده است. اما این‌بار خلاف دوره‌های قبلی، اسناد و شواهد لازم در مورد خاطی‌ها و تقلب‌کاران در دست است. نمونۀ بارز و روشن آن، شخص رییس دبیرخانۀ کمیسیون انتخابات است که در جریان یک تقلب گسترده، عملاً از سوی پولیس کابل توقیف شد. اگر پای رییس‌جمهوری در قضیۀ آقای امرخیل نمی‌بود، این فرد باید حالا در بازداشتگاه به‌سر می‌برد، ولی افسوس که در افغانستان حامی اصلیِ خلاف‌کاران و جنایت‌پیشه‌گان، کسی نیست به‌جز از رییس‌جمهوری کشور.
آقای امرخیل بدون این‌که نهادهای مسوول را در جریان قرار دهد، می‌خواست بیش از ۵۰۰ هزار برگۀ رای‌دهی را به ولسوالی سروبیِ کابل انتقال دهد. پرسش این‌جاست که آیا در ولسوالی سروبیِ کابل این‌قدر شرکت‌کننده وجود داشته که نیاز به انتقال ۵۰۰ هزار برگۀ دیگر بوده است؟… همین مورد اگر به‌درستی مورد بررسی قرار گیرد، بدون شک تقلب‌های کلانِ دیگر که از سوی آقای امرخیل انجام شده و تا به حال افشا نشده، رو خواهد شد.
آقای امرخیل بازیِ کلانی را انجام داده و بدون شک این بازی بی‌پاسخ نخواهد ماند. در همین حال فراموش نکنیم که پیش از برگزاری دور دوم انتخابات، شایعاتی مبنی بر پرداختِ ۱۲ میلیون دالر از سوی تیم تحول و تداوم برای آقای امرخیل بر سرِ زبان‌ها افتاد که از آن به هدفِ انجامِ تقلب‌های گسترده استفاده کند. این شایعه تحت شعاعِ مسایل انتخاباتی قرار گرفت و چندان پی‌گیری نشد، ولی حالا دیده می‌شود که شاید آن شایعه نیز بی‌اساس نبوده باشد.
آقای عبدالله ضمن درخواست فوری برکناریِ آقای امرخیل گفت که پس از این، تیم اصلاحات و همگرایی در وضعیتِ تصمیم‌گیرنده عمل خواهد کرد و نسبت به قضایای موجود بی‌طرف نخواهد بود. آقای عبدالله گفت که خواهان رسیده‌گیِ فوری به مسالۀ امرخیل است.
رهبر تیم اصلاحات و همگرایی، هم‌چنین با اشاره به جریان تقلب‌های سازمان‌یافته گفت که برای تیمِ او قابل قبول نخواهد بود که در مناطقی شمار رای‌دهنده‌گان بیشتر از شمار واجدان شرایط رای‌دهی باشد.
این موضوع نیز از چالش‌های اصلی انتخابات افغانستان باید گفته شود؛ چنان‌که در انتخابات‌های گذشته بارها دیده شد که در مناطقی خلاف شمارِ اندکِ افراد واجد شرایط، آرای کلانی به صندوق‌ها به نفعِ افراد خاصی ریخته شد.
تقلب‌های انتخاباتی در افغانستان اگر مهار نشود، می‌تواند به پیمانۀ وسیعی انجام شود و این درسی است که از انتخابات‌های گذشته گرفته‌ایم. اما این بار وضع فرق می‌کند. تمامیت‌خواهان این‌بار کور خوانده‌اند که مردم را به حساب نیاورده‌اند. این بار مردم افغانستان از آرای‌شان پاسداری می‌کنند. دیگر زمان خاک به چشم مردم زدن، گذشته است. مردم خواهانِ تغییر و اصلاحات‌اند و تمام قراین و شواهد نیز نشان می‌دهند که در انتخابات ۲۴ جوزا، مردم به کدام تیمِ انتخاباتی اعتماد کرده‌اند. این ‌بار سال ۸۸ نیست که بتوان به گونۀ استالینی مردم را فریب داد. این‌ بار مردمِ افغانستان به صدای واحد تبدیل شده‌اند؛ صدایی که از ارزش‌ها و منافعِ خود پاسداری خواهد کرد و این موضوع را ما در عمل خواهیم دید.