صحبت‌های ضیاالحق امرخیل با اعضای تیم داکتر اشرف غنی و کارمندان محلی کمیسیون را یک بار دیگر با دقت شنیدم. فکر می‌کنم دیگر سوالی در مورد این‌که این روند ملی به گونۀ سازمان یافته توسط امرخیل و تیم داکتر غنی اغوا شده است، وجود ندارد.
در این گفت‌وگوها مراکز رای‌دهی‌یی‌که در آن امکان برنده‌شدن داکتر عبدالله عبدالله بوده است، به امر رییس دبیرخانه امرخیل بسته شده اند. رییس دبیرخانه امرخیل امر می‌کند که در فلان منطقه صندوق‌ها را به کوه ببرید و پُر کنید. ضیاالحق امر خیل به عضو ارشد تیم داکتر غنی امر می‌کند که از مجالس اشرف غنی برآید و عملاً کار کنید. کارمندان کمیسیون به امر امرخیل به خاطر وابسته بودن به یک قوم برطرف می‌شوند و … امرخیل با اعضای تیم داکتر غنی قسمی صحبت می‌کند که گویی آمر شان باشد.
روندی که به خون جگر و با قربانی‌های بی‌شمار به راه انداخته شده بود تا مسیر آینده افغانستان را تعیین کند، بی‌شرمانه قربانی خواسته‌های شخصی با صلاحیت‌ترین مسوول کمیسیون انتخابات و یکی از تیم‌های انتخاباتی شده است. این کار خیانت ملی است!؟
من فکر می‌کنم که خواست داکتر عبدالله مبنی بر تعلیق در آوردن وظیفه امرخیل نمی‌تواند این معضل را پایان بخشد. امرخیل با صلاحیت‌ترین مقام کمیسیون انتخابات است و از دید من این انتخابات به گونه که برگزار شده، غیر مشروع بوده و اصلاح کردن آن نا ممکن است.
من نمی‌دانم که داکتر اشرف غنی همین لحظه چه فکر می‌کند؟ ولی من اگر جای او بودم، همین لحظه کنفرانس مطبوعاتی می‌گرفتم، از مردم افغانستان معذرت می‌خواستم، اعضای تیم ام را که این تقلب سازمان یافته را با امرخیل سازمان داده اند به دادستانی معرفی می‌کردم و به پیروزی داکتر عبدالله را برایش تبریک می‌گفتم. اگر بجای داکتر عبدالله بودم، هیچ چیزی کمتر از پیروزی ادعا نمی‌کردم. شاید یکی از راه‌های حل انتخابات دوباره در فضای بهتر باشد که نمی‌دانم چقدر ممکن است.