با آن‌که حکومت افغانستان از چندین‌سال بدین‌سو روند گفت‌وگوهای صلح با مخالفان مسلح را آغاز کرده، اما این مذاکراتِ یک‌جانبه تاکنون هیچ‌گونه نتیجه مثبتی در پی نداشته است.
به‌رغم تاکید مکرر حکومتِ رییس‌جمهور کرزی به کنار آمدن با طالبان، آن‌ها به دستور استخبارات منطقه، روزانه ده‌ها تن از سربازان ارتش، پولیس، امنیت ملی و شهروندان غیرنظامی افغانستان را ظالمانه به قتل می‌رسانند.
بر اساس گزارش‌ها، طالبان، شبکۀ حقانی و گروه‌های دیگر مخالف مسلح دولت، در زیر سایۀ استخبارات پاکستان، مسوول قتل بیشتر از ۸۰ درصد غیرنظامیان بی‌گناه هستند.
طالبان در زیر چتر گفت‌وگو و صلح، بزرگترین رهبران و فرماندهان جهاد و مقاومت را نیز طی چند سال اخیر به شهادت رسانده‌اند.
قربانی‌های گفت‌وگوها و معاملات صلح حکومت آقای کرزی، برای مردم افغانستان بسیار سنگین بوده است. استاد برهان‌الدین ربانی رییس‌جمهور پیشین کشور، سال پیش در راه تامین صلح و ثبات افغانستان جانش را نثار کرد. استاد به بهانۀ صلح و آشتی از بیرون کشور فراخوانده شد و توسط یک عامل انتحاری وابسته به شورای کویته و در تبانی با استخبارات پاکستان، به شهادت رسید.
استاد شهید با توجه به مبارزات، کارنامه‌ها و جان‌فشانی‌های درخشانی‌که در در تاریخ معاصر افغانستان داشته، نبودش ضایعۀ بزرگی محسوب می‌شود. اما حکومت افغانستان در یک سال گذشته در برابر پروندۀ شهادت رهبر جهاد و مقاومت، کاملاً بی‌توجهی و بی‌تفاوتی اختیار کرده است. افرادی هم ‌که به گفتۀ اعضای ارشد جمعیت اسلامی، عاملان اصلی شهادت او هستند، نه تنها ‌که مورد پیگرد قرار نگرفتند، که به سمت‌های بلند دولتی نیز گماشته شدند.
بر بنیاد گزارش‌ها، استاد پیش از شهادتش، دیگر از مذاکرات بی‌پایه و یک‌جانبۀ صلح به شدت خسته شده بود.
رهبر فقید جمعیت اسلامی هنگامی‌که ریاست شورای صلح را بر عهده داشت، در یکی از سخنرانی‌هایش حرکت طالبان را فاجعه‌آفرین خوانده و گفته بود: «طالبان با سربازگیری از میان نوجوانان فاجعه می‌آفرینند و ادعا دارند که اهل مدارس دینی هستند. طالبانی‌که آدم می‌کشند و کودکان را استخدام می‌کنند، اهل مدرسه نیستند و برای توطیه و بدنام‌کردن اهل مدرسه و علمای دینی فعالیت می‌کنند.»
پروفیسور استاد برهان‌الدین ربانی گفته بود: «اهل مدرسه، مولانا (جلال الدین بلخی) بود، ابوعلی سینای بلخی، جامی و ابوریحان بیرونی بود که پیام دانش، علم، اخوت و برادری را می‌آوردند؛ نه این‌هایی‌که نوجوانان غافل را ترغیب به انتحار می‌کنند و به بهانه همکاری با امریکا شخصیت‌های داخلی کشور را ترور می‌کنند.»
اظهارات استاد نشان‌دهندۀ این بود که او دیگر دلبستۀ مذاکرات و گفت‌وگوهای بی‌بنیاد صلح نیست.
اما با وجود بی‌نتیجه بودن مذاکرات چندین سالۀ صلح و قربانی‌هایی‌که در این راه‌ها پرداخته شده است، حکومت افغانستان دست از معالات پشت‌پرده با طالبان برنمی‌دارد.
این درحالی‌ست که گروه طالبان همواره تاکید کرده‌ که حکومت افغانستان صلاحیت گفت‌وگو و مذاکره با آنان را ندارد و طرف مذاکرات آنان، امریکا است.
تمایل یک‌جانبه و بیش از حد حکومت حامدکرزی به صلح و آشتی با طالبان در دو سه سال پسین، سبب شده که طالبان با استفاده از آن، مناطق زیادی را به اشغال خود درآورند.
موج تازه ضد طالبان
در روزهای اخیر و در آستانۀ یازدهمین سالروز شهادت قهرمان ملی کشور و نخستین سالروز شهادت استاد برهان‌الدین ربانی، موج تازه‌یی برضد پروسۀ یک جانبۀ صلح حکومت با طالبان ایجاد شده است.
اخیراً شماری از رهبران جهاد و مقاومت و برخی از مقام‌های ارشد دولت افغانستان، به بی‌نتیجه بودن این مذاکرات به وضوح اشاره کرده‌اند.
استاد عبدرب‌الرسول سیاف در یازدهمین سالروز شهادت قهرمان ملی کشور، سخنان بی‌پیشینه‌یی را برضد طالبان و مذاکرات صلح حکومتِ رییس‌جمهور کرزی ایراد کرد.  استاد سیاف گفت: «نه صلح به عذر و زاری به‌دست می‌آید و نه امنیت».
استاد سیاف در حضور مقام‌های ارشد دولتی خاطرنشان کرده بود: کسانی‌که به اتهام همکاری با تروریستان در کابل و برخی ولایت‌های دیگر کشور بازداشت می‌شوند، پیش از تکمیل‌شدن پرونده‌های‌شان، به‌وسیله دالرهای امریکایی رها می‌شوند و کسانی هم که به حبس محکوم می‌شوند، حمله‌های تروریستی را از زندان‌ها رهبری می‌کنند.
وی خواهان اشد مجازات کسانی شد که زمینۀ حمله‌های انتحاری را برای تروریستان فراهم می‌سازند. استاد سیاف که خود عضو شورای عالی صلح است، گفت: «پنج نفر از جنایت‌کاران متکرری‌که انتحاری را می‌آورند و می‌برند و بمب را می‌آورند و می‌برند، در پنج دروازۀ کابل برای یک هفته آویزان کنید؛ اگر بعد از آن شما انتحاری را در کابل دیدید، بیایید مرا به عوض‌شان آویزان کنید.»
استاد سیاف همچنان گفت: چرا مفتى‌هایى‌که براى حملات انتحارى و انفجارىِ طالبان مشروعیت دینى مى‌تراشند، خود بمب به کمر نمى‌بندند و انتحار نمى‌کنند.
از سوی دیگر، استاد عطا محمد نور، والی بلخ و از فرماندهان ارشد جهاد و مقاومت، پروسۀ مذاکرات صلح حکومت را بارها مورد انتقاد قرار داده است.
والی بلخ در مراسم یازدهمین سالروز شهادت قهرمان ملی و نخستین سالروز شهادت استاد ربانی، ضمن ‌اینکه خواستار به دادگاه کشانیدن عاملان شهادت استاد ربانی شد، به شدت مذاکرات بیهودۀ صلح را مورد انتقاد قرار داد.
استاد عطا، طالبان را دشمنان قسم‌خوردۀ مردم افغانستان و گروه‌ «خون‌‌آشام» خواند و گفت که آن‌ها حاضر به مذاکره و صلح نیستند.
استاد عطا گفته است که عاملان به شهادت رسانیدن استاد ربانی هم‌اکنون زنده و در مقامات بالاتر حکومتی تکیه زنده‌اند.
او همچنان خواستار اعدام معصوم استانکزی عضو ارشد شورای صلح شد و گفت: «استانکزی اگر انتحاری را نیاورده؛ غفلت کرده و عامل شهادت استاد ربانی است و جرم وی اعدام است. ما انتظار داشتیم او محاکمه شود؛ اما می‌بینیم که در پست بلند دولتی تکیه زده است.»
والی بلخ از عالمان دینی به خاطر خاموشی‌شان در برابر عملکردها و جنایت‌های طالبان به شدت انتقاد کرد و گفت: شورای علمای ما متاسفانه با این‌که می‌دانند این اعمال وحشیانه حرام است، اما با آن‌هم خاموشی ننگین و شرم‌آور را اختیار کرده و گاهی اعلامیه‌های چندماده‌یی‌شان را از پشت درهای آهنین ارگ برای مردم می‌خوانند.
پیش از این نیز، ایتلاف ملی و جبهۀ ملی افغانستان که از سوی برخی رهبران و فرماندهان جهاد و مقاومت رهبری می‌شوند، بارها از پروسۀ صلح انتقاد کرده و خواهان توقف آن شده‌ بودند.
موضع‌گیری‌ها و اظهارات رهبران جهادی نشان می‌دهد که موج تازۀ مخالفت‌ها برضد پروسۀ صلح حکومت با طالبان ایجاد شده است.
در گذشته بیشتر چهره‌های اپوزیسیونی مخالفت خود را با روند گفت‌وگوهای صلح ابراز می‌داشتند، اما حالا این موج در درون موتلفین نظام موجود نضج گرفته است.
رهبران جهاد و مقاومت و جریان‌های مخالف روند کنونیِ گفت‌وگوها با مخالفان مسلح، باورمند هستند که طالبان صلاحیت و توان مذاکره و کنارآمدن با دولت افغانستان را ندارند؛ برنامه، استراتژی جنگی و سیاسیِ آن‌ها از سوی استخبارات پاکستان، مدیریت و سمت‌وسو داده می‌شود. بنابراین، نتیجه مذاکره و گفت‌وگو با آن‌ها، به جز ضیاع وقت، پیامد دیگری ندارد.