در جریانِ کشمکش‌های انتخاباتی، ناامنی در کشور به‌خصوص در ولایت‌های نزدیک به کابل شدت یافته است. حضور افراد مسلح در ولایتِ پروان و ناامنی‌های بسیار زیاد در برخی از ولسوالی‌های این ولایت، نگرانی‌هایی را به‌وجود آورده است؛ به حدی که برخی از باشنده‌گانِ ولایت پروان در تماس‌هایی با روزنامۀ ماندگار، از شدتِ ناامنی و هراسی که در دلِ مردم ایجاد شده، خبر می‌دهند.
شاید وقتی مسوولانِ دولتی در این خصوص سخن بگویند، ایراد بفرمایند که همه‌چیز گل و گلزار است. اما واقعیت این است که پروان گل و گلزار نیست و مردم از شدتِ ناامنی‌ها به ستوه آمده‌اند. البته ناامنی‌ها در ولایت‌های جنوب و شرقِ کشور و ناامنی‌های برخی ولایت‌های شمالِ کشور هم بر کسی پوشیده نیست.
گزارش‌های رسیده نشان می‌دهند که رویدادهای امنیتی اخیر در بگرام، چاریکار، جبل‌السراج و حتا درۀ غوربند و برخی نقاط دیگر در این ولایت، بیشتر از این‌که به علت‌های بیرونی ربط داشته باشد، معلولِ عمل‌کردهای غیرقانونی و فراقانونیِ فرماندهانِ مسلحِ مسوول و غیرمسوولِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام و نماینده‌گانِ این ولایت در مجلس نماینده‌گان و رقابت‌ها، رفاقت‌ها و حتا دشمنی‌های این زورمندان در این ولایت است. این چیزی است که برخی مسوولان خود به آن اعتراف دارند، اما به گونۀ رسمی آن را بر زبان نمی‌آورند.
بیشترین تهدیدهایی که در پروان وجود دارد این است که اخیراً برخی از دزدان مسلح در مناطق اطرافِ شهر چاریکار، با تاریک شدنِ هوا در سرک لیسۀ نعمان – سیدخیل – گلبهار حضور پیدا می‌کنند و مردم به‌ساده‌گی از این ساحات عبور کرده نمی‌توانند و نیز گفته می‌شود که بسته‌گان برخی از بزرگانِ دولتی و غیر دولتی در این ولایت نیز سبب مشکلاتِ کلانی برای مردمِ این ولایت شده‌اند و در کنار آن‌ها، طالبان نیز دلیلی بر مشکلاتِ کلانِ دیگر در برخی از ولسوالی‌های این ولایت‌اند.
آن‌گونه که شهریانِ پروانی روایت کرده‌اند، مسلح‌سازی صدها تن از افراد بی‌کار، دزدان حرفه‌یی، قاچاق‌بران و حتا معتادان به مواد مخدر به بهانۀ بحرانِ انتخاباتی از سوی شماری از زورمندانِ محلیِ مرتبط به بلندپایه‌گانِ نظام در اطرافِ پروان در ماه‌های اخیر، مزید بر علت‌های گوناگونِ دیگر در راستای افزایشِ ناامنی و بی‌ثباتی در این ولایت است.
بنابراین ضعفِ نهادهای امنیتی و مهم‌تر از همه معافیتِ جنایت‌کاران از مجازات در پروان، مصایبِ فراوانی را به مردمِ این ولایت ایجاد کرده است. هم‌چنین به نظر می‌رسد که مسلح کردنِ افراد غیرمسوول به هر بهانه‌یی که باشد، به شکلِ سیستماتیک و حساب‌شده صورت گرفته تا این ولایت دچارِ چالش‌ها و مشکلاتِ تازه شود. در پشتِ چنین حرکتی، برنامه‌های بسیار کلان نهفته است که می‌تواند برای کشور و مردم مصیبت‌بار باشد.
وقتی ولایتِ پروان که دروازۀ ورود به کابل است، با تهدیدهای مختلف و پیچیده‌ مواجه باشد، بدون شک کابل و دیگر ولایاتِ همجوار نیز از آن متأثر می‌شوند. بنابرین آن‌چه در پروان اتفاق می‌افتد را نمی‌شود نادیده گرفت و به‌آسانی از کنار آن عبور کرد. لازم است که دولت توجهِ ویژه‌یی به مسالۀ امنیت در پروان کند و عاملانِ ناامنی در این ولایت را شناسایی و با آن‌ها برخورد بسیار جدی صورت دهد. زیرا بسیار ممکن است که ناامنی‌های مختلفی که در ولایتِ پروان وجود دارد، فربه‌تر شود و سبب گردد که برخی ولایت‌های هم‌جوار نیز به عینِ وضعیت دچار شوند؛ چنان‌که چنین گزارش‌هایی از برخی ولایت‌های دیگر رسیده است.