در حالی که همه می‌دانیم تا یک ماهِ دیگر انتقالِ قدرت در افغانستان امکان‌پذیر نیست، رییس‌جمهور کرزی گفته است که باید تا ۱۵ روزِ دیگر قدرت به رییس‌جمهورِ جدید تحویل داده شود. اکنون، ۴ روز از این سخنِ آقای کرزی گذشته و بر اساسِ گفتۀ وی، باید تا ۱۱ روزِ دیگر قدرت انتقال یابد.
هرچند سخنانِ رییس‌جمهور دربارۀ میعادِ انتقالِ قدرت تا دو هفتۀ دیگر در همان لحظۀ ایراد بسیار غیرمنطقی و خنده‌آور بود، اما بعدتر با اظهارِ نظرِ کمیسیون انتخابات مبنی بر این‌که کارِ تفتیش آرا تا پایانِ این ماه ادامه دارد، ثابت شد که این گفتۀ رییس‌جمهور کاملاً یک اکتِ سیاسی و ریاکارانه ‌است که اهدافِ دیگری را دنبال می‌کند. حال آن‌که مردم انتظار دارند رییس‌جمهورشان با آن‌ها برخوردهای صادقانه و مسوولیت‌پذیرانه داشته باشد.
اکنون پیداست که کارِ انتقالِ قدرت با توجه به مشکلاتی که در تفتیشِ آرا به میان آمده، به این زودی‌ها ممکن نیست و هیچ اراده‌یی نیز برای انتقالِ زودهنگامِ قدرت وجود ندارد.
پس از بروزِ کشمکش‌های انتخاباتی و آمدن وزیر خارجۀ امریکا به کابل برای خروج از بن‌بست، حرف از توافقاتِ سیاسی و تفتیش صد در صدِ آرای دور دومِ انتخاباتِ ریاست‌جمهوری به میان آمد، ولی تا کنون به‌جز شکستِ بن‌بست هیچ پیش‌آمدِ دیگری که نشان دهد انتقالِ قدرت به‌زودی صورت می‌گیرد، رونما نشده است.
پس از آغاز روند تفتیشِ آرا و کش‌وگیرهایی که طی آن صورت گرفت، دیده ‌شد که این روند خود به مشکلی دیگر تبدیل شده؛ چنان‌که نه‌تنها که کار تفتیش به بسیار کُندی پیش می‌رود، بلکه دست‌هایی به هدف مهندسیِ این روند به کار افتاده است. هم‌چنین، هنوز پروسۀ سیاسی به جایی نرسیده و روند ابطال هم تازه آغاز می‌شود و بی‌اعتمادی‌ها به کار کمیسیون و ناظرانِ جهانی به قوتِ خود باقی‌ست. بنابراین رییس‌جمهوری چه‌گونه می‌خواهد مردم را گول بزند و از تحویلِ قدرتی سخن بگوید که هیچ زمینۀ اجرای آن مساعد نشده است.
آن‌چه در این‌دست سخنانِ رییس‌جمهوری می‌شود یافت این است که او می‌خواهد با این نوع اظهارات، خود را از گزندِ اتهاماتی که بر وی مبنی بر کشاندنِ انتخابات به بحران وارد شده، نجات دهد و خود را بیزار از ادامۀ قدرت و مشتاقِ واگذاریِ آن به فرد جدید بنمایاند. اما تا جایی که مردم درک کرده‌اند، به بن‌بست مواجه شدنِ بیشترِ پروسۀ انتخابات، به نفعِ آقای کرزی است و او خودش در مهندسیِ رویدادهای انتخاباتی نقش بازی کرده است.
هم‌اکنون، کلان‌ترین مشکل، روند ابطالِ آراست که احتمال بسیار وجود دارد که چالش‌زا تمام شود و کار را از آن‌چه تصور می‌رود، بیشتر به درازا بکشاند. اما انتظار مردمِ افغانستان بازهم این است که آقای کرزی صادقانه اجازه بدهد که روند به‌سرعت و به شکلِ طبیعی بدون مداخلۀ ارگ به پایان برسد و ریاست‌جمهوری به‌جای سنگ‌اندازی فراراهِ پروسه، برای تشکیل دولت وحدتِ ملی مساعی به خرج دهد.
مسلماً تا زمانی که نامزدان روی توافقِ سیاسی به نتیجه نرسند، روند تفتیش و ابطالِ آرا نیز به جای مطلوبی نمی‌رسد. از این ‌رو، باید نامزدان ریاست‌جمهوری خود برای پایان دادن به داستانِ انتخابات، عزمِ خویش را جزم کنند و برای تشکیل دولت وحدتِ ملی و ایجاد یک صفحۀ جدید در افغانستان، رفاقت را جای‌گزین رقابت سازند. تیم‌های انتخاباتی باید درک کنند که ریاست‌جمهوری هیچ عزمی برای انتقالِ قدرت نداشته و ندارد؛ چنان‌که اگر این عزم وجود می‌داشت، انتخابات با این‌همه ابتـذال و ناکامی روبه‌رو نمی‌شد!