شعار «یا ارگ، یا مرگ!» کنایه‌یی است برای ناباورمندی رهبران سیاسی افغانستان به انتقال مسالمت‌آمیز قدرت در کشور. می‌گویند رهبران سیاسی افغانستان وقتی از قله‌های شامخ کوه به ارگ ریاست جمهوری راه می‌یابند و تن‌های خسته کوه و کوهسار به ناز و نعمت قصر گل‌خانه عادت می‌کنند، چنان مسحور و شیفته قدرت می‌شوند که «مرگ» را بر «دوری از ارگ» ترجیح داده و «سر» می‌دهند، اما «سنگر، نه» شاید در این میان، یگانه استثناء حامد کرزی باشد. حامد کرزی، نخستین رییس جمهوری است که به شعار «یا ارگ، یا مرگ!» باور نداشته و تلاشش بر این است که در آشفته‌بازار سیاست کشور، سنگ‌بنای سنت جدیدی را بگذارد و راهِ خود را از راه گذشته‌گان، جدا سازد. ذوق‌زده نشوید. راهی را که او برگزیده، احترام به اراده جمعی مردم و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت نیست، بل بقای در قدرت، همراه با مدیریت عواقب آن می‌باشد. آقای کرزی می‌کوشد که بقای قدرت خود را چنان مدیریت کند که هم در «ارگ» باشد و هم «مرگ» به سراغ‌اش نیاید. شعار حامد کرزی، یا «ارگ، یا مرگ!» نیست، بل «یا ارگ، یا ارگ!» است.

روشی را که آقای کرزی برای تحقق این امر در پیش گرفته است، اصل ایجاد «بحران‌« و «تفرقه‌اندازی» است. کرزی تلاش می‌کند با سنگ‌اندازی و مانع‌تراشی فراروی پروسه ایجاد حکومت وحدت ملی و مختل‌سازی روند تفتیش و تأکید‌های مکرر بر انجام مراسم تحلیف در مهلت از پیش‌تعیین‌شده، نامزدها را به جان هم انداخته و مسئولیت ناکامی پروسه انتخابات و دموکراسی را متوجه نامزدها ساخته و زمینه را برای بقای قدرت خود از طریق سازکارهای قومی و قبیله‌یی فراهم سازد.
روشی را که او در پیش گرفته، واقعاً متمایز از راه و روش گذشتگانش است. گذشته‌گان او، ارگ‌نشینان گذشته، با رقیبان سیاسی نظامی خود در تقابل قرار می‌گرفتند و «یا ارگ، یا مرگ!» می‌گفتند، اما کرزی، رقیبان خود را به یک جنگ بیهوده میان‌هم بفرستد و در آخر، پس از یأس و سرخوردگی، رضایت هر دو گروه را به تمدید دوره قدرت‌اش کسب کند. این روش کرزی اگر پیروز شود، روش تازه‌ای در گستره سیاست افغانستان خواهد بود که شعار «یا ارگ، یا ارگ!» را جای‌گزینی شعار «یا ارگ، یا مرگ!» خواهد ساخت.
کرزی تا هنوز توانسته مقدمه‌چینی خوبی برای پیروزی این روش بکند: تقلب‌ها را سازمان‌دهی کرد، انتخابات را به بن‌بست کشاند، نامزدها را به جان‌هم انداخت و ذلیل شان ساخت. آقای کرزی برای پایان موفقیت‌آمیز این سناریو، به چندگام دیگری نیز نیازمند است که باید بردارد. به نظر می‌رسد که کرزی بسیار مدبرانه تلاش دارد تا آن گام‌ها را بردارد و در پایان به قول احمدولی مسعود «بازی کلان‌بازی‌ها» را بیندازد و همه را برای تشکیل یک حکومت موقت فرابخواند.
احمدولی مسعود چه زیبا نوشته است: استراتژی کرزی این است که پروسه انتخابات را بحرانی‌تر بسازد و در آخر بگوید کلان‌های افغانستان باید پیش شوند تا کشور را از بحران نجات دهند.