تازه‌ترین رای‌زنی‌ها در ارگ ریاست‌جمهوری نشان می‌دهد که دیگر آقای کرزی توانایی ادارۀ بازیِ انتخابات را از دست داده است. مراجعۀ آقای کرزی به امریکایی‌ها به منظور مداخلۀ آن‌ها در قضیۀ انتخابات این نکته را می‌رساند که او سرِ کلاف را گم کرده و خودش در بحرانِ خودساخته‌اش گیر مانده است. حالا فقط همین مانده که آقای کرزی کلیـدِ اعلان نتایجِ مهندسی‌شدۀ انتخابات را فشار دهد و باقیِ ماجرا را به تماشا بنشـیند. اما او می‌داند که این اقدام، زمین‌گیر شدنِ بیشترش را در این بحران به دنبال می‌آوردـ با آن‌هم آقای کرزی برای رسیدن به اهدافش حاضر به انجامِ این کار نیز است.
مراجعۀ کرزی به امریکا برای حلِ مسـألۀ انتخاباتِ افغانستان آن‌هم پس از بازگشت از کنفراس شانگهای اگرچه ناگفته‌های زیادی را حمل می‌کند، اما گذشته از آن نشان می‌دهد که او در تلاش است تا یک صفحۀ دیگرِ بازی با انتخابات را در فضای سیاسی کشور باز کند، و این بازیِ آقای کرزی جز زمینه‌‌چینی برای ادامۀ حضورش در قدرت چیزِ دیگری نیست. او نیک می‌داند که اعلام نتایجِ انتخابات درحالی‌که تفتیشِ آرا رضایتِ مردم ر ا فراهم نکرده و یک طرفِ قضیه از روند بیرون مانده و نیز تنش‌های کلانی میان هر دو تیم وجود دارد، نمی‌تواند اقدام درستی باشد؛ ولی با آن‌هم از این حربه برای بحرانی‌تر شدنِ وضعیت و در نتیجه ناممکن شدنِ پروسۀ انتقالِ قدرت استفاده می‌کند.
مسلماً کمیسیون‌های انتخاباتی با توجه به اعمالِ متقلبانۀشان مشروعیتِ خویش را از دست داده‌اند و همین مسأله باعث می‌شود اعلان نتایج از جانبِ این کمیسیون‌ها بحران را چاق‌تر سازد. اما هنوز هم آقای کرزی اگر صداقت و دل‌سوزی به خرج دهد، فرصتِ کافی در اختیار دارد تا از شکل‌گیریِ فاز جدیدِ بحران در کشور جلوگیری کند.
به‌جرأت می‌توان حکم کرد که اگر آقای کرزی بدون به ثمر رسیدنِ یک توافق سیاسی میان دو تیم انتخاباتی که زمینه‌ساز تشکیل دولت وحدت ملی در کشور شود، به اعلان نتایجِ انتخابات مبادرت ورزد، فهمیده می‌شود که او عمداً می‌خواهد کشور را به بحران و بی‌ثباتی سوق دهد. در حالی که او می‌تواند با درک بحران به‌وجود آمده، به انحلال کمیسیون‌های متقلبِ انتخاباتی بپردازد و این‌گونه، زمینه را برای تشکیل دولت وحدت ملی فراهم آورد و به همۀ بهانه‌تراشی‌های ممتد زیر نامِ قانونی اساسی که از رییس‌جمهور گرفته تا کمیسیون‌های انتخاباتی همه آن را نقض کرده‌اند، پایان دهد.
اما از آن جایی که آقای کرزی از این‌ کش‌وگیرها اهدافِ شخصیِ خود را دنبال می‌کند، بر سرِ راه رسیدن به توافقِ سیاسی و تشکیل دولتِ وحدت ملی مانع ایجاد می‌‌کند تا بحران انتخاباتی پایان نیابد. او به اشرف‌غنی احمدزی اجازه نمی‌دهد که انعطاف نشان دهد و تصمیمِ مستقلانه و عاقلانه بگیرد. به این ترتیب که اگر آقای غنی خلاف میل کرزی حرکت کند، رییس‌جمهور همۀ تقلب‌هایی را که به نفعِ او سامان یافته بود، آفتابی می‌سازد. یک چنین درمانده‌گی سبب شده که آقای اشرف‌غنی احمدزی نتواند مستقلانه در مذاکرات وارد شود و از چارچوبی که آقای کرزی برایش تعیین کرده، پا فراتر نهـد. در غیر آن، رسیدن به یک توافق سیاسی با اندکی انعطاف نه‌تنها چیزی از کسی کم نمی‌کند، بلکه زمینه را برای تشکیل دولت وحدتِ ملی و رهاییِ افغانستان از یک تباهیِ بزرگ فراهم می‌کند.
یک بارِ دیگر به آقای کرزی پیشنهاد می‌کنیم که از اعلام نتایجِ انتخابات اجتناب ورزد و زمینه را برای رسیدنِ نامزدان به توافقِ سیاسی به منظور تشکیل دولت و حکومتِ وحدت ملی مساعد سازد. در غیر این صورت، مسوولیتِ بحرانی که پس از اعلام نتایجِ تقلب‌بارِ انتخابات دامن‌گیرِ افغانستان می‌شود، به دوشِ آقای کرزی است و نه هیچ کس دیگر.