بخش دوم و پایانی

چه‌گونه می‌توان آن‌ها را شناخت؟

از آن‌جا که خانم‌ها بیشتر تحت تأثیر احساسات‌شان قرار می‌گیرند و دل‌بسته می‌شوند، لازم است در روابط‌شان دقت کنند و درایت به خرج دهند. به این نکته‌ها توجه کنید:
۱ـ اگر جنس مخالف از صحبت دربارۀ ازدواج امتناع و در صورت پیش کشیدن بحث از جانب شما به‌سرعت حرف را عوض کرد و تمایلی به ادامۀ آن نداشت، با دقت بیشتری در مورد رابطۀتان فکر کنید و رفتارهای او را زیر نظر بگیرید.
۲ـ اگر طرف مقابل‌تان در سن ۲۸ یا ۳۰ ساله‌گی است و شرایط ازدواج برایش مهیاست ولی سعی می‌کند رابطه را مخفی نگه دارد تا خانواده‌ها از آن چیزی نفهمند، باید بدانید که به احتمال بسیار زیاد قصد ازدواج ندارد و قول و قرارهایش دروغ است.
۳ـ صرف هزینه در یک رابطه اهمیت زیادی دارد. وقتی دو نفر همدیگر را دوست دارند، حتماً باید هزینه‌یی را به خرید هدایا برای هم اختصاص دهند؛ منظور اصلاً خرید هدایای متعدد یا گران‌قیمت نیست یا این‌که هر کس هزینۀ بیشتری کرد، علاقه‌اش عمیق‌تر و واقعی‌تر است، اما نوع هزینه کردن طرف مقابل، می‌تواند (به خصوص به خانم‌ها) نشان دهد طرف مقابل‌شان علاقه‌مند است یا نه و وعده و وعیدها چه‌قدر واقعی است.
۴ـ طرفین باید زمانی را برای با هم بودن اختصاص دهند و حتماً همدیگر را حضوری ملاقات کنند. اگر یکی از آن‌ها تمایلی به دیدار نداشته باشد، یعنی تعهدی در کار نیست و فرد مقابل اهمیت چندانی در زنده‌گی‌اش ندارد.
نکتۀ مهم این است که سرمایه‌گذاری عاطفی نکنید؛ اگرچه این کار نکتۀ مثبتی است ولی اگر رابطه سرانجامی نداشته باشد، آثار منفی‌یی بر روان‌تان خواهد داشت.
چه کسانی بیشتر فریب می‌خورند؟
اغلب فریب‌خورده‌گان دختران هستند؛ دخترانی که فکر می‌کنند از سن ازدواج‌شان گذشته و دیگر کسی آن‌ها را انتخاب نمی‌کند. آن‌ها از ترس این‌که نتوانند ازدواج کنند، بسیاری از خصوصیات طرف مقابل را نادیده می‌گیرند و معمولاً وابستگی زیادی هم به جنس مخالف دارند. برخی دختران هم هنوز به پخته‌گی عقلانی لازم نرسیده‌اند و کم‌سن‌وسال و احساساتی‌اند. این دختران به سرعت وارد رابطه می‌شوند و خیلی زود هم نتیجه می‌گیرند. برخی هم به رابطه‌یی طولانی و چندساله ادامه می‌دهند. این سه گروه ناخواسته به جنس مخالف وابسته می‌شوند و این وابسته‌گی غلط است.
چه‌گونه وابسته نشویم؟
بهتر است رابطه‌ها در حد منطقی باقی بماند و به احساس و عاطفه نرسد. روابط باید عقلانی و منطقی باشد، پردازش ذهنی کمتر شود و دو طرف تلاش کنند تا به طور مطلق به یک‌دیگر فکر نکنند به طوری که دیگر روابط اجتماعی‌شان مغشوش شود یا دچار افت تحصیلی، کاری و… شوند. لازم است خانواده‌ها را از وجود فرد جدید در زنده‌گی مطلع کرد، زیرا آن‌ها از بیرون به رابطه نگاه می‌کنند و طبعاً دید بهتر و وسیع‌تری در مورد او دارند و مشکلات و معایبی که طرفین نمی‌بینند، می‌بینند.
چه‌قدر باید فرصت داد؟
فرصت باید ۶ تا ۹ ماه باشد، زیرا این مدت برای شناخت کافی است. این شناخت حتماً باید در چارچوب خانواده باشد. اگر رابطۀ دوستی قبل از ازدواج از این مدت فراتر رود، مشکل‌آفرین خواهد شد. رابطه به‌تدریج یک‌نواخت و سرد و از زیبایی آن کاسته می‌شود. هرگونه برقراری رابطۀ خصوصی با مرد با این تفکر که باید نیاز او را برآورده کرد تا مبادا به سمت دیگری تمایل پیدا کند، غلط است. با این کار، رابطه دیگر زیبایی و جذبۀ قبل را نخواهد داشت و این شروع برای زنده‌گی مشترک خوب نخواهد بود.