فغانستان و امارات متحده عربی به تازگی پیمان همکاری های درازمدت در زمینه های مختلف امضا کرده اند.
بر اساس این پیمان، افغانستان و امارات متحده در زمینه های سیاسی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی همکاری های درازمدت خواهند داشت.
این پیمان در سفر اخیر اشرف غنی به امارات امضا شده است.
رییس جمهور در دیدار با شهروندان افغان مقیم امارات گفت که آنان از این پس می توانند با پاسپورت افغانستانی ویزای کار امارات را بگیرند.
راه اندازی پروژه های اعمار بند آبگردان، احیای جنگلات و ایجاد بندهای کوچک برق در کابل به کمک صندوق توسعه ای ابوظبی، از توافقاتی است میان اشرف غنی و مسؤولان صندوق توسعه‌ ای ابوظبی صورت گرفته است.
رئیس جمهوری در دیدار با سرمایه‌گذاران امارات گفت که فرصت سرمایه گذاری در افغانستان در بخش های مخابرات، استخراج نفت و گاز، سنگ مرمر، هوانوردی و… فراهم است و از آنان دعوت به سرمایه گذاری کرد.
او همچنین افزود که افغانستان در ۲۰ سال آینده، بزرگترین تولیدکننده مس و آهن خواهد بود.
البته امضای پیمان راهبردی میان افغانستان و امارات متحده عربی، اقدامی ابتدا به ساکن نیست و مسبوق به سابقه است. مقدمات آن در دوره ریاست جمهوری آقای کرزی و وزارت خارجه زلمی رسول، ریخته شده بود؛ اما روشن نیست که به چه دلیلی این اتفاق در آن زمان نیفتاد.
کارشناسان می گویند که پیچیدگی هایی که در روند صلح ایجاد شد و ناامیدی کرزی از تمامی روندهایی که به این منظور از مجاری مختلف به جریان افتاده بود و امارات نیز یکی از آنها بود، احتمالا مانع از تحقق عملی این ایده شد.
امارات متحده عربی یکی از سه کشور نزدیک به جریان طالبان محسوب می شود.
این کشور در زمان حاکمیت و استقرار رژیم طالبان در افغانستان، روابط نزدیکی با آن رژیم داشت و پس از آن نیز گمان نمی رود چیزی از گرمای این رابطه کاسته شده باشد.
با این حال، بازداشت معتصم آغاجان؛ از رهبران طالبان و مهره ای نزدیک به ملا عمر که گفته می شود یکی از چهار بنیانگذار اولیه گروه طالبان نیز به حساب می آید در امارات متحده عربی که خشم کابل را برانگیخت، رابطه گرم کرزی با امرای امارات را نیز تحت تاثیر قرار داد.
در آن رویداد، شورای عالی صلح افغانستان ادعا کرد که معتصم آغاجان که به منظور تسریع روند صلح و تسهیل زمینه های آن از استانبول به امارات رفته بود در آن کشور به وسیله نیروهای اطلاعاتی امارات متحده عربی بازداشت و زندانی شده است.
در آن زمان، این اقدام به اعمال فشار پاکستان و حلقه رهبری طالبان افراطی مخالف صلح مستقر در پاکستان نسبت داده شد؛ زیرا همزمان با آن، چند مهره کلیدی دیگر طالبان که ظاهرا به صورت پنهانی با روند صلح به ابتکار دولت کرزی همکاری داشتند نیز در پاکستان کشته شدند.
با این حال، کاری را که کرزی بنا به هر دلیلی از آن امتناع کرده بود، اشرف غنی به سرانجام رساند. اکنون افغانستان و امارات متحده عربی، دست بر روی کاغذ، دو متحد استراتژیک محسوب می شوند؛ اما این از نظر ناظران به تنهایی کافی نیست.
افغانستان با بسیاری دیگر از کشورهای جهان نیز پیمان های مشابه امضا کرده است؛ اما عملا بهره ای از هیچیک از آنها نمی برد. به این ترتیب، این سؤال مطرح می شود که آیا امارات نیز یکی از همان کشورهاست؟
اشرف غنی انتظار دارد پیمان با امارات بتواند پای ثروتمندان، سرمایه گذاران و شرکت های تجاری عرب را از دبی به افغانستان باز کند و به این ترتیب، افغانستان حتی در افقی ۲۰ ساله شاهد یک جهش اقتصادی عظیم باشد.
اما این همه ماجرا نیست. به نظر نمی رسد آقای غنی نسبت به نقش امرای عرب در جلب توجه طالبان به روند صلح دولت او، غافل باشد؛ نقشی که البته بیش از آنچه به نظر می آید، دوگانه است و با این پرسش جدی روبرو است که آیا امارات بیشتر به کابل نزدیک است یا کویته و کراچی؟