علی پارسا
این روزها صدای موج تازه‌یی از ناامنی‌ها با استفاده از تاکتیک های جدید به گوش می رسد. در ظرف روزهای گذشته علاوه بر اواع حملات هراس افکنانه، حمالاتی به اماکن مقدس دینی و مذهبی صورت گرفته است که به نوبه خود جای تامل دارد. در تازه ترین مورد ازاین حملات، افراد ناشناسی با استفاده از سلاح های مجهز به خفه کن به یک خانقاه حمله کردند و جمعی از نمازگزاران را به شهادت رسانیدند. تا هنوز هویت این مهاجمان مشخص نشده است. با وجود این مسئولان وزارت داخله اعلان کرده اند که تعدادی را به ظنِّ دست داشتن در این حمله بازداشت کرده اند.
حمله مسلحانه با استفاده از سلاح های مجهز به خفه کن به یک عبادتگاه مردمی، بدعت قابل تاملی در سازماندهی به حملات هراس افکنانه است. این در حالی است که در هفته گذشته حمله دیگری در یک مسجد در ولایت غزنی صورت گرفت که گفته می شود تلفات چندی هم در پی داشته است. این حمله هرچند از سوی رسانه ها به صورت گسترده مورد بازتاب قرار نگرفت، اما بدون شک با توجه به مکانی که مورد حمله قرار گرفته بوده، از اهمیت خاصی برخوردار است.
این حملات هرچند ممکن است از آدرس‌های مختلف و با رویکردهای مختلف صورت گرفته باشد، اما برایند آن همه یک چیز است: بلند بردن حساسیت‌های مذهبی و فرقه‌ای میان مردم متدین افغانستان!
با توجه به خاستگاه احتمالاً متکثر این گونه حملات هراس‌افکنانه، گمان می‌رود که دشمن و یا دشمنان افغانستان این بار با هدف قرار دادن اماکن مذهبی، قصد تفرقه‌اندازی و نفاق‌افکنی میان مردم متدین کشور را دارند. این گروه‌ها ممکن است با درک تنوع و تکثر مذهبی و فرقه‌ای در افغانستان، در پی استراتژی جدیدی برای شعله‌ور کردن احساسات مذهبی جامعه باشند.
پیش از این هم حملات مشابهی در میان پیروان مذاهب مختلف کشور صورت گرفته بود که متاسفانه تلفات بسیاری به همراه داشته است. حمله به عزاداران امام حسین (رض) در روز عاشورا در منطقه مرادخانی کابل که تلفات جانی بسیاری به همراه داشت، از عمده‌ترین نمونه‌های این گونه حملات است. هرچند این حمله بیش از صد شهید و مجروح بر جای گذاشت، اما مردم افغانستان به زودی دریافتند که پشت این حمله دستان لشگر جنگوی پاکستان بوده است. با درک این مساله مردم ما به خوبی به نیات پلید دشمنان مردم افغانستان پی برده، و در جهت عکس اراده آنها مبنی بر تنش‌آلود کردن روابط و مناسبات مردم افغانستان گام برداشتند. همه مردم افغانستان با ابراز همدردی و غم‌شریکی به این دشمنان نشان دادند که نه تنها این گونه حملات حلقه وصل مردم متدین کشور را از هم می‌گسلاند، بلکه این حلقه را تنگ‌تر و محکم‌تر از پیش می‌کنند.
حملات اخیر دشمنان افغانستان و به خصوص حمله روز شنبه افراد ناشناس به خانقاهی واقع در منطقه کمپنی کابل که به صورت حتم با هدف تفرقه‌پراکنی مذهبی صورت گرفته است، با توجه به آگاهی و اتحاد مردم افغانستان، اقدام ناکامی به شمار می‌رود که نتیجه‌ای جز همگرایی و وحدت بیش از پیش مردم افغانستان در پی نخواهد داشت.
با این وجود، آنچه نباید از آن غافل شد، تلاش برای شناسایی عاملان این گونه حملات و معرفی دشمنان واقعی مردم افغانستان است. مقامات امنیتی به جای سرپوش گذاشتن و کتمان این حملات هراس‌افکنانه باید عمالان آنها و دست‌های پشت پرده را برای مردم افغانستان فاش کنند تا علاوه بر روسیاهی عاملان آن، زمینه هرگونه سو،تفاهم میان مردم افغانستان را پیش ار پیش از بین برند.
معرفی عاملان این رویدادها کمک شایانی به معرفی دوست و دشمن به مردم افغانستان خواهد کرد. به خصوص در شرایطی که گفته می‌شود، ما بیش از هر زمان دیگری به صلح نزدیک‌تریم. در فضایی که به نظر می‌رسد طالبان حاضر به نشستن پشت میز مذاکره هستند و دولت پاکستان هم همه‌روزه از عزم راسخ خود در راستای روند صلح دم می‌زند، کشف دستان سیاه پیکارجو علیه مردم افغانستان، آینده شفافی برای صلح ترسیم خواهد کرد. ورنه دست یافتن به صلح در حد سخن و نظر و سهم کلان دادن به کسانی که هیچ نقشی در ایجاد صلح پایدار در افغانستان نخواهند داشت، امری بیهوده و به دور از عقل و منطق است.
در گذشته هم امتیازات بسیاری در راه رویای صلح به دکانداران و انتحاریان داده شده بود. با وجود این نه تنها کمترین پیشرفتی در عرصه صلح حاصل شد، که حملات دشمنان افغانستان هر ساله بیشتر و بیشتر شد. حالا هم هراس بنیادین از این است که حتا با سپردن امتیازات کلان به برخی از رهبران طالبان، همچنان افغانستان شاهد حملات گسترده دشمنان خود باشد.
حملات اخیری که در این روزها تحت عنوان داعش و افراد ناشناس صورت گرفته و به خصوص در مساجد و اماکن مذهبی سازماندهی شده، می‌تواند نفیر شومی از یک روند جدید هراس‌افکنی از آدرس‌های ناشناخته و پراکنده باشد. چیزی که شاید بتوان آن را پروژه آلترناتیو پروژه طالبان دانست.
از این رو مردم و حکومت افغانستان باید هوشیار باشند تا در قبال این چهره جدید هراس‌افکنی با دقت و جدیت عمل کنند. مسئولان باید با مردم صادقانه برخورد کنند و دست‌های پنهان پشت پرده را به مردم معرفی کنند. مسئولان موظف‌اند که بازی‌های شوم جدید را برای مردم باز کنند و عرصه را برای آگاهی عمومی فراهم کنند. مردم هم در قبال این رویدادها باید با تفکیک دوست از دشمن، متحدانه و یکپارچه هویت ملی و روحیه همگرایانه خود را به نمایش گذارند تا دودی بر چشم تنگ دشمنان این مرز و بوم شود.