عطا محمد نور، سرپرست ولایت بلخ، در سالروز شهادت استاد عبدالعلی مزاری، از گسترشِ نفوذ داعش در کشور یاد کرد و از شکل‌گیری یک جنگِ دیگر هشدار داد. سخنان آقای عطا با آن‌که از اهمیتِ زیادی برخوردار بود، ولی بازتابِ چندانی در رسانه‌های مهمِ کشور نیافت. استاد عطا محمد نور، در سخنرانی روز پنجشنبه‌اش گفت که «قرار است یک بار دیگر، به نامِ داعش در کشور خون به‌پا کنند». او نسبت به چنین اراده‌یی، به گونۀ شدیدالحن هشدار داد؛ اما این‌که چرا چنین هشدارهایی جدی گرفته نمی‌شوند، پرسشی‌ست که همه به دنبال پاسخِ آنند. ما نیز بارها در روزنامۀ ماندگار هشدار داده‌ایم که: سیاست‌هایی در راه است تا بیرقِ سفید طالبان را سیاه کنند و «خلیفه ابوبکر بغدادی» را جایگزین «امیرالمومنین عمر قندهاری» سازند و دامنۀ جنگ را گسترش و جغرافیای آن را تغییر دهند. در ادامه، طالب‌پروری جایش را به داعش‌پروری می‌دهد و همان جریان‌ها، سازمان‌ها، گروه‌ها و کشورهایی که در پشت طالبان خوابیده بودند، حالا به داعش شیر می‌هند تا به ثمر برسد. در آن صورت، افغانستان یک بارِ دیگر زیر تیغِ داعش، سرهای زیادی را از دست می‌دهد. اما سیاست‌ورزانِ ما متأسفانه این خطر را جدی نگرفته‌اند. تعاملات نشان می‌هد که افغانستان در وضعیتی قرار گرفته است که امکان دارد یک‌بارِ دیگر بخشی از تاریخِ آن دوباره تکرار شود. چنان‌که در دولت اسلامی مجاهدین در دهۀ هفتاد، کارت گلبدین حکمتیار در محاسبۀ آی.اس.آی از کار افتاد و پاکستانی‌ها متوجه شدند که دیگر سیاست‌های‌شان را از طریقِ حکمتیار نمی‌توانند اجرا کنند؛ از این‌رو طالب آفریدند و حکمتیار را به آغوش دولت استاد ربانی راندند و او نیز سرانجام به آن‌چه که قناعت نمی‌کرد، قناعت کرد و به گلیم صلح نشست؛ اما افرادش لباس طالب به تن کردند و در برابر دولت اسلامی، در کنار طالبانِ پاکستانی ایستادند و پروژۀ جدید را ادامه دادند. حالا که بازی با طالبان دیگر لذت‌بخش نیست و کارایی‌اش را از دست داده است، در نظر است که عینِ تجربه با اندک‌تفاوت‌ها تکرار شود و گروهی از طالبان به دولت بپیوندند و بخش عظیم آن، داعش شود و بخشی هم به نام طالب باقی بماند. آن‌چه اکنون هویداست، این است که افغانستان استعداد قربانی شدن در برابر داعش را دارد و بسترهای داعش‌پروری در این جامعه هموار است؛ همان ساده‌‌لوحانی که روزگاری با ملاعمرِ نامرئی بیعت کردند، امروز نیز با ابوبکر بغدادی بیعت خواهند کرد و از طرف دیگر، گروه‌هایی که در بدل پول، طالب شده بودند، حالا در بدلِ همان پول داعشی می‌شوند و بازیگرانی که با سکۀ طالب وارد میدان شده بودند هم، اکنون با سکۀ داعش می‌توانند بازی را ادامه دهند. با آغاز فعالیت‌ها زیر نام داعش در افغانستان، شمال کشور ناامن خواهد شد و وضعیت امنیتیِ کشورهای آسیای میانه نیز رو به وخامت می‌‌گذارد و سرانجام، یک بارِ دیگر بازی سرد میان قدرت‌های کلان، وارد مرحلۀ دیگری می‌شود که قربانی اول آن، افغانستان و مردم آن خواهد بود. مسلماً با تبدیل شدن نام طالب به داعش در افغانستان، مردمِ ما فقط در ادامۀ بازی قرار می‌گیرند و وضعیتِ مشابهی را تجربه می‌کنند؛ اما شکی نیست که این تغییر نام و بیرق، ویرانی‌ها و تباهی‌های بیشتری را به همراه خواهد آورد. بنابراین نگرانی‌های عطا محمد نور، اکتِ سیاسیِ محض نیست؛ بلکه بازتابِ نگرانی‌های مردمِ افغانستان است که باید به گونۀ جدی به آن توجه شود. اگر علاج واقعه قبل از وقوع نشود، روزی فرا خواهد رسید که نتوانیم خود را جمع کینم و در یک بازی جدید، جبراً روزهای سیاهِ گذشته به تجربه ‌نشینیم. افغانستان مرکزی برای ناامن کردنِ آسیای میانه خواهد شد و پیشمرگانِ این سیاست هم جوانانِ افغانستانی‌یی خواهند بود که به‌مثابۀ چوبِ سوختِ این معرکه توسط بازیگران استعمال می‌شوند.