بخش سوم و پایانی

درمان و رویکرد درمانی این ضایعات پوستی اهمیت بسیاری دارد. این ضایعات پوستی در صورتی که از گروه لکه‌های سالمونی باشند، به خودی خود و اغلب طی زمانی کمتر از یک سال بعد از تولد کودک از بین می‌روند، ولی در مواردی وجود لکه‌های شرابی‌رنگ و به‌خصوص مواردی که شامل بالا و پایین چشم و حملات تشنجی در نوزاد وجود دارد، باید هرچه سریع‌تر و بدون از دست دادن زمان شروع به درمان کودک کرد تا قبل از تأثیر اختلال مویرگی بر رشد ناحیۀ گرفتار صورت یا بدن یا مغز، مشکل برطرف شود. درمان انتخابی و ترجیحی این ضایعات، لیزری اختصاصی به‌نام لیزر پی دی ال است که با ساطع کردن نوری اختصاصی در دامنۀ ۵۷۵ تا ۵۸۵ نانومتر بر رنگ‌دانه‌های موجود در این عروق (هموگلوبین) باعث تخریب آن می‌شود.
میزان موفقیت درمان با این لیزر از ۵۰ تا ۹۰درصد گزارش شده است. البته خود درمان لیزری نیز عوارضی همچون کبود شدن یا خونریزی کردن یا تغییر رنگ منطقۀ تحت‌ درمان را در پی دارد که با مرور زمان این عوارض از بین می‌روند. لیزرهای دیگری به‌نام‌های کی‌تی‌پی و ان‌دی‌یاگ هم در درمان این مشکلات عروقی کاربرد دارند که بیشتر زمانی به‌کار می‌روند که بیمار به درمان با لیزر قبلی جواب نداده باشد. در موارد وجود سندرم استورج-وبر باید به کنترل تشنج‌ها با داروهای ضدتشنج و همچنین مراقبت دایمی از چشم‌ها از نظر ایجاد آب سیاه اهتمام داشت.

نور خورشید، ماه گرفته‌گی را بیشتر می‌کند؟
نور خورشید تأثیر مستقیمی در پُررنگ یا کم‌رنگ شدن ضایعات پوستی ندارد. پررنگ‌تر شدن ضایعات ناشی از متسع شدن بیشتر عروق با افزایش سن است، ولی مراقبت از آفتاب در این نواحی جزوِ توصیه‌های ضروری و همیشه‌گی برای این افراد است.

تأثیر داروهای موضعی بر ماه‌گرفته‌گی
باید تاکید کرد که کریم‌ها و داروهای موضعی یا بی‌رنگ‌کننده در درمان این ضایعات پوستی نقشی نداشته و نمی‌توان به نقش درمانی آن‌ها اعتماد کرد. چه بسا اتلاف زمانی که برای درمان ضایعات با کریم‌ها و محصولات موضعی صورت می‌پذیرد، فرصت انجام درمان صحیح و منطقی بیماری را از پزشک و خانوادۀ بیمار بگیرد. درمان‌های جراحی نقشی در کنترل و درمان این ضایعات پوستی ندارند.

داروهای خوراکی فایده‌یی دارند؟
در مورد اثر داروهای خوراکی در ایجاد یا گسترش ضایعات ماه‌گرفته‌گی باید گفت این ضایعات ارتباطی با داروها ندارند و همان‌گونه که گفته شد، بر اثر عوامل ژنتیک به‌وجود می‌آیند. البته در برخی موارد محدود، پزشک معالج بنا به صلاح‌دید خود ممکن است از داروهای کورتیکواستروییدی خوراکی (کورتون) در درمان کوتاه‌مدت ضایعات پوستی بهره بگیرد که بیشتر این حالات مربوط به گرفتاری دور چشم و خطر درگیری چشم و ملتحمه است و پس از کنترل گسترش نسبت به قطع دارو اقدام می‌شود.