چهار شنبه ۲۴ سرطان ۱۳۹۴

عبدالحفیظ منصور

عملیات ناموفقِ مجاهدین بالای گارنیزیون «رخه»، قوای رژیم کابل را چون ماری زخمی ساخت که به هرچه می‌رسید، نیش می‌زد. از آن به بعد، انداخت‌های پراکندۀ توپخانه و حملات هوایی بر مناطق مسکونی شدت گرفت و روزی نبود که در اثر این انداخت‌های کورکورانه، دهقانی در مزرعه‌اش شهید نشود و یا بانویی در کنار گهوارۀ فرزندش. در پهلوی آن، قوای محصور رژیم کابل تلاش‌هایی به خرج رسانید تا در تپه‌های اطراف گارنیزیون مذکور، پوسته‌هایی تاسیس نماید و حلقۀ محاصره را بشکند. گرچه قوای رژیم نتوانست حلقۀ محاصره را بشکند، ولی در یکی از این حملات، قوماندان عبدالواسع (قوماندان قرارگاه چمالورده) به شهادت رسید.

حملۀ سوم
شکست شوروی‌ها در حملات بهاری و تابستانی‌شان به پنجشیر و وضعیت بسیار ضعیفِ پایگاه قوای رژیم کابل در رخه، برای شوروی‌ها جبهۀ پنجشیر را به حیث یک دشمنِ سرسخت و نیرومند مطرح کرده بود. بنابراین روس‌ها لشکرکشی مجدد را بدان دره تدارک دیدند که به تاریخ بیستم قوس به تهاجم پرداختند.
حمله وقتی صورت پذیرفت که گارنیزیون قوای رژیم کابل در مرکز ولسوالی، زیرِ آتش دهشکۀ مجاهدین، مشهور به «دهشکۀ صوفی» (صوفی غلام‌الدین)، قرار داشت و روزی نبود که دو یا سه تن از سربازان رژیم به قتل نرسند.
قوای رژیم از این وضع به حدی به تنگ آمده بود که چند بار موی سفیدان و اهالی قریه‌های ماحولِ ولسوالی را جمع نموده و اخطار داد تا به مجاهدین توصیه کنند که دست از محاصره بردارند.
نیروهای شوروی در این حمله از ۱۲۶۰ عرادۀ جنگی، راکت‌های ثقیل زمین به زمین و بیش از ده هزار عسکر پیاده‌نظام استفاده بردند، این جنگ که مدت ۱۷ روز در موسم سرما جریان یافت نیز به سود ارتش سرخ نیانجامید.
در طول این نبرد، ۲۷ عراده تانک، ۳۵ عراده موتر، دو فروند هلیکوپتر و چهارصدوپنجاه نفر قوای مشترک شوروی و رژیم کابل، از بین رفت و از مجاهدین، ۱۵تن و از اهالی ملکی، حدود ۱۰۰ نفر به درجۀ شهادت نایل آمدند.
شوروی‌ها درین عملیات دوصد باب خانۀ مسکونی، ۶۰ باب دکان را ویران و یا به آتش کشیدند. و مجاهدین پنجشیر طی این درگیری‌ها، ۶۵ میل سلاح گونه‌گون به شمول دو میل زیکویک، یک میل ماشیندار چارمیله، یک میل نارنجک‌انداز و مقادیری مهمات و مواد به غنیمت گرفتند. هم‌چنان ۳۲ سرباز و چهار افسر داخلی به اسارت مجاهدین درآمدند.
سربازان شوروی بالاخره به تاریخ ۶ جدی با تحمل خسارات و تلفات مالی و جانی فراوان، پنجشیر را ترک گفته و قوای رژیم کابل مستقر در «رخه» را نیز با خود بردند و پنجشیر کاملاً آزاد گردید.(۷)

شبکۀ ستم ملی
در زمستان سال ۱۳۵۹ یک شبکۀ مربوط به سازمان «ستم ملی» در علاقه‌داری حصۀ دو از جانب مجاهدین کشف گردید.(۸)
این شبکه سال‌ها قبل از جانب «عبدالحفیظ آهنگرپور» یکی از رهبران این سازمان که خود باشندۀ همین منطقه بود، تاسیس شده بود.
آهنگرپور در دوران حکومت داوود خان، محبوس و در پلچرخی کشته شد. به قول معلم محمدنعیم که آمریت علاقه‌داری دره را عهده‌دار بود، این شبکه در سراسر پنجشیر حدود یک‌هزار نفر عضو داشت و در مناطق «دره هزاره»، ملسپه و تاواخ اکثریت را دارا بودند.
اعضای این دسته به‌سرعت از جانب مجاهدین دستگیر و به زندان انداخته شدند. بیش از سی تنِ آن‌ها به حکم محکمه، قبل از حملۀ چهارمِ شوروی‌ها اعدام گردیدند و بقیه پس از مدتی حبس و اظهار ندامت، رهایی یافتند.