به مناسبت هجدهمین سالروز شهادت عبدالرحیم غفورزی صدراعظم دولت اسلامی افغانستان
اولین باری که این مرد متین، پرجذبه و دلسوز را در نیویارک ملاقات نمودم، فقط در لحظات نخستین بود که به دانش و درایت و شخصیت ملی وی پی بردم. همین که به کابل رسیدم مستقیم نزد آمر صاحب شهید رفتم و گفتم عجب آدمی را ملاقات شدم که بدون شک به درد افغانستان می‌خورد. مکثی کرد و گذشت و من چون این رادمرد را یافته بودم با همکاری دوست قدیمی ام آقای داود میر هر روز مصرانه به آمر صاحب شهید گوشزد می‌کردم که نکند از خاطرش بیرون شود .
پس از چند روزی در آخر آمر صاحب رو به من کرد و گفت: او آدم این نفر کی است که این قدر اصرار داری برو و دعوت اش کن.
بیدرنگ از جای پریدم، تلفون ستلایت پیدا کردم، زنگ زدم. آنسوی خط، مرد بزرگوار تلفون را برداشت موضوع را گفتم، گفت چشم میایم که آمد. طی اولین دیدار آمر صاحب شهید نیز مانند من محسور اخلاق و سنجیده‌گی این دوست گرانمایه گردید.
به شهید بزرگوار، غفوری عزیز و همه همراهان شهیدش در واقعه بامیان و خانواده‌های شان تسلیت می‌فرستم، از بارگاه ایزد منان استدعا دارم تا فردوس برین را جایگاه همه ی آنان قرار دهد.
احمد ولی مسعود
ریس بنیاد شهید مسعود