کارشناسان روز جمعه گفتند که بمباران شفاخانه «داکتران بدون مرز» در کندز و تعطیلی آن، بیش از همه کارکنان امدادی و افراد ملکی را متاثر کرده است.
در بمباران شفاخانه «داکتران بدون مرز» در کندز، حداقل ۲۲ تن از کارکنان و بیماران کشته شدند. این شفاخانه شنبه هفته گذشته هنگام جنگ نیروهای دولتی با شورشیان طالبان، توسط هواپیمای امریکایی بمباران شد.
سازمان «داکتران بدون مرز» که خواستار تحقیقات بین المللی مستقل در این باره شده، می گوید که کارکنانش را از کندز بیرون کشیده و تمام ماموریتش را در افغانستان بازنگری می کند و «با دقت سلامت و امنیت کارکنان و بیماران را می سنجد».
میشائیل کوگلمن، از «مرکز پژوهشی وودرو ویلسون» می‌گوید: «تصمیم «داکتران بدون مرز» برای خروج از کندز – که تاسفبار اما قابل درک است – می تواند نتایج فاجعه بار برای مردم ملکی در منطقه داشته باشد». او توضیح می دهد: «امکانات صحی در کندز و به عبارتی در شمال افغانستان وجود دارند، اما شفاخانه «داکتران بدون مرز» تنها شفاخانه ای بود که زخمی های جنگ را تداوی می کرد. و حالا، حداقل اکنون این شفاخانه بسته شده است».
کوگلمن هراس دارد که طالبان حملات خود را در مناطق اطراف کندز شدت بخشند که در این صورت تلفات افراد ملکی افزایش خواهد یافت.
او همچنان می افزاید که موسسات خیریه ضرور است تا در نبود کمک های بین المللی، مسئولیت بیشتری بر دوش بگیرند.
سازمان «داکتران بدون مرز» که از سال ۱۹۸۰ در افغانستان فعالیت دارد، در سال ۲۰۰۴ پس از آن که ۵ کارمندش به قتل رسیدند، کارش را برای مدتی متوقف کرد.
«آمار امنیت کارکنان امدادی» می‌گوید که در سال روان میلادی ۶۵ کارمند امدادی در افغانستان کشته شدند. این شمار در سال پیش ۱۲۷ تن بود.
ادل هارمر، از مجریان طرح «آمار امنیت کارکنان امدادی» می گوید که استخدام کارمندان یکی از دشوارترین وظایف موسسات امدادی در مناطق دشوار و خطرناک مانند افغانستان بوده است. جذب نیروهای متخصص برای چنین کشورهایی هنوز یک معضل بزرگ است.
خانم هارمر می گوید: «بیش از همه باید بدانیم که کارمندان محلی کسانی هستند که بیشترین کار را انجام می دهند، نه کارکنان بین المللی». او توضیح می دهد: «کارکنان محلی غالبا با انگیزه خدمت در منطقه شان، کار می کنند و همیشه خطرها را نادیده می گیرند و الزاما زمینه «کار دشوار» را نیز نمی بینند».