صفحۀ فیس‌بوک ارگ ریاست جمهوری، مکانی است برای دشنام دادن به رییس جمهور غنی. شهروندانی که دل خوشی از کارکردهای او ندارند، هرچه دل‌شان خواست در پای یادداشت‌های این صفحه نثار رییس جمهورشان می‌کنند.
با یک حساب‌وکتاب ساده، می‌توان فهمید که آقای غنی در یک روز یا یک هفته چند دشنام از سوی شهروندان دریافت می‌کند.
آماری که سلام‌وطندار از این صفحه گرفته‌ است، نشان می‌دهد که رییس جمهور در یک هفته (از ۲۹ سپتامبر تا ۵ اکتبر)، نزدیک به ۱۵۰۰ دشنام دریافت کرده است.
البته، رییس جمهور و حکومتش به مراتب دشنام‌های بیشترازاین دریافت می‌کنند؛ زیرا این آمار در ۸ اکتبر از صفحۀ ارگ گرفته شده و ما در مراجعه‌های بعدی متوجه شدیم که شماری از یادداشت‌های صفحۀ ارگ دوباره حذف می‌شوند.
از سوی دیگر، رییس جمهور صفحۀ دیگری به نام خودش نیز دارد که در آن‌جا نیز بازار این دشنام‌ها گرم است.
البته حساب انتقادهای بدون دشنام جداست. بر بنیاد این آمار، افزون بر کسانی که انتقادشان را با دشنام‌های گوناگون نثار رییس جمهور کرده اند، بیش از ۷۰۰ کاربر بدون دشنام از رییس جمهور انتقاد کرده اند و ۲۵۰ تن دیگر، دربارۀ کارکردهای او نظر داده اند.
صفحۀ ارگ ریاست جمهوری در یک هفته ۳۳ یادداشت/پست نشر کرده که این یادداشت‌ها، ۳۰۹۸ نظر/کمنت دریافت کرده اند. از مجموع این ۳۰۹۸ نفر، تنها ۱۰۱ کاربر در نظرهای‌شان از رییس جمهور حمایت کرده اند.
این یادداشت‌ها ‌هم‌زمان با درگیری‌های نیروهای امنیتی و طالبان در ولایت کندز در صفحۀ ارگ نشر شده اند و بیشترین تعداد کاربران، رییس جمهور اشرف غنی را عامل درجه یک رویداد کندز خوانده اند. هم‌چنان این کاربران در کنار رییس جمهور، حنیف اتمر مشاور امنیت ملی، رحمت‌الله نبیل رییس امنیت ملی، نورالحق علومی وزیر داخله، معصوم استانکزی سرپرست وزارت دفاع و عمر صافی والی پیشین کندز را نیز به شدت به باد انتقاد و دشنام گرفته اند.
در پای یادداشتی که در آن رییس جمهور وعده داده بود، اشخاصی که در کندز غفلت وظیفه‌یی کرده اند، به زودی محاکمه خواهند شد، تقریباً تمامی کاربران با اشاره به گفته‌های رییس امنیت ملی و وزیر داخله در مجلس مبنی بر عدم دریافت دستور حمله به طالبان از سوی رییس جمهور و شورای امنیت ملی، از رییس جمهور خواسته اند که مجازات و محاکمه را از خود و اطرافیانش در ارگ ریاست جمهوری آغاز کند.
از سوی دیگر، شماری با نام‌های کاربری چون «طالب مجاهد» در زیر بعضی از یادداشت‌های ارگ، خبر، اعلامیه و موضع‌گیری‌های طالبان را نشر کرده اند.
ریاست اجرایی
عبدالله عبدالله، رییس اجرایی حکومت وحدت ملی، هرچند اندک، سهم خودش را از این دشنام‌ها دارد. البته سهم او به دلیل تعداد اندک خواننده‌گان صفحۀ ریاست اجرایی، کم‌تر از رییس جمهور است. هم‌اکنون صفحۀ ارگ ریاست جمهوری، بیش از ۷۰۰ هزار خواننده و صفحۀ ریاست اجرایی، نزدیک به ۱۵۰ هزار خواننده دارند.
در این یک هفته، ۱۸ یادداشت روی صفحۀ فیس‌بوک ریاست اجرایی نشر شده که این یادداشت‌ها ۱۳۱ نظر/کمنت دریافت کرده اند. از میان این نظرها، نزدیک به ۶۰ کاربر به رییس اجرایی دشنام داده اند و ۴۰ تن دیگر از او انتقاد کرده اند.
بر بنیاد این آمار، اکثریت قاطع کاربران شبکه‌های اجتماعی، به ویژه فیس‌بوک، به عنوان بخشی از شهروندان کشور، از کارکردهای حکومت وحدت ملی ناراضی اند؛ تا حدی که این نارضایتی، آن‌ها را به مرز خشونت و دشنام رسانده است.
روح‌الله رضوانی، روان‌شناس و استاد دانشگاه می‌گوید که این واکنش کاربران شبکه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که نارضایتی مردم از حکومت، به مرز خشونت رسیده است. به گفتۀ رضوانی، دشنام دادن به معنای نارضایتی همراه با خشم است.
آقای رضوانی می‌گوید، مردم رییس جمهور را مسؤول مستقیم شرایط بدشان می‌دانند؛ اما بیشتر از این‌که به فکر یافتن راه‌حل باشند، به دنبال کشف ایرادها و علت‌های چالش‌ها هستند.
آقای رضوانی هم‌چنان می‌گوید که ارگ و در کل حکومت افغانستان در بازگو کردن عملکردها، موفقیت‌ها و توان‌مندی‌های خودش به شهروندان، ناکام بوده است. به گفتۀ او، شهروندان بیش از این‌که در پی دلیل حکومت برای توجیه ناکامی‌هایش باشند، به دنبال نتیجۀ کارهای حکومت است.
به باور این روان‌شناس، حکومت کنونی و حکومت‌های پیشین افغانستان، در برابر مردم پاسخ‌گو نبوده و افکار عمومی را نیز جدی نگرفته اند؛ به این دلیل نیز میزان رضایت مردم از حکومت به شدت پایین است.
اما باری سلام، فعال مدنی و شبکه‌های اجتماعی می‌گوید که افغانستان با ایجاد حکومت وحدت ملی، وارد یک فاز جدید سیاسی شده است. به باور او، بخشی از چالش‌های فراراه این حکومت، از حکومت قبلی به میراث مانده و بخش دیگری از این چالش‌ها، ناشی از اختلاف‌های درونی میان ارگ و سپیدار اند و این چالش‌ها باعث نارضایتی مردم از سران حکومت شده است.
آقای سلام هم‌چنان می‌گوید که حکومت کنونی با طرح و برنامه پیش آمده و تطبیق این برنامه‌ها، از یک‌سو نیاز به همکاری دارد و از سوی دیگر، زمان‌بر است. به گفتۀ او، بزرگ‌ترین چالش کنونی افغانستان، امنیت است که «حکومت کم کم دارد به آن می‌پردازد».
اما می‌گوید که نهادهای نظام کنونی افغانستان با هم وابسته و هماهنگ نیستند و هر کس در درون این نظام به دنبال منافع خود است.
این فعال مدنی تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر کارکردهای دولت‌مردان افغانستان را سودمند می‌داند و می‌گوید که هم‌اکنون یکی منابع استناد حکومت به افکار عمومی، شبکه‌های اجتماعی است. آقای سلام می‌افزاید که شبکه‌های اجتماعی مرجع خوبی است تا حکومت بداند که در بیرون چه می‌گذرد و واکنش شهروندان چیست.
تلاش‌های سلام‌وطندار برای گرفتن پاسخ ریاست جمهوری و ریاست اجرایی پیرامون آمار بالای دشنام‌ها، بی‌نتیجه ماندند. سیدظفر هاشمی، سخن‌گوی رییس جمهور ابتدا برای پاسخ‌گویی وقت خواست؛ اما پس از یک شبانه‌روز گفت که «متأسفانه» نمی‌تواند به این پرسش‌ها پاسخ دهد.
آصف آشنا، معاون سخن‌گوی رییس اجرایی پرسش‌های ما را به مجیب رحیمی، سخن‌گوی رییس اجرایی راجع کرد؛ اما آقای رحیمی به تیلفونش جواب نداد. هم‌چنان جاوید فیصل، معاون سخن‌گوی رییس اجرایی پس از شنیدن پرسش‌ها، نیم ساعت وقت خواست و دیگر هرگز به تماسش پاسخ نداد.