برگرفته از صفحۀ فیسبوک احمدولی مسعود
بی تدبیری‌ها، انحصارگرایی‌ها، یکجا با برنامه‌های غیر ملی و در پوشش فرافگنی‌ها و اقدامات پوپولیستى بیش از این نمی‌توانند نسخۀ دوام وضعیت موجودِ بحرانی کشور باشد. ادامۀ این سیاست بازی‌ها بجز از ناکامی کشور، بدبختی مردم، بحران مشروعیت نظام و بی‌آبروگی ملی قطعاً نتیجۀ دیگری ندارد.
بازی با کارت جهاد با کمترین منفعت برای توده‌های مجاهدین، استیضاح وزرایی که اکثراً نه صلاحیتی دارند و نه منزلتی، بازی با کارت حقیت‌یابی به گونۀ غیر مستقل و سیاست غیر مسوولانۀ تقاضای دوبارۀ برگشت خانواده‌های مجبور، بخشی از این فرافگنی‌ها می‌باشند تا سرنخ از دست برود، عوامل اصلی بحران گم شود و پنهان کاری‌های سیاسی و بازی‌های استخباراتی در امتداد آجنداهای شخصی ادامه یابد.
جان گپ ( به قول شهید مسعود) این است که: امور مملکتی قطعاً باید از یک محدودۀ انگشت شمار ارگ به یک رهبری ملی، پویا و قابل اعتماد ارتقا یابد تا به تغییرات اساسی، ایجاد تعادل در قدرت، بازنگری برنامه‌های ملی، تغیر ساختارهای نظام در مرکز وولایات پرداخته شود و مردم بازیگر سرنوشت چه خوب و چه بد خود شوند.
مشکلات افغانستان لایه‌های پیچیده‌یی دارد که این فرافگنی‌ها ادامۀ قسمت اخیر سناریوی چهارده ساله است، با تفاوت این‌که مجریان و حامیان دیروز و امروز آن اندکی جا بدل کرده اند.