لین وان چاو، معاون رییس‌جمهور چین، دیروز به‌هدفِ ملاقات با مقامات افغانستان وارد کابل شد.
قرار است معاون رییس‌جمهور چین، با محمد اشرف‌غنی رییس‌جمهور، داکتر عبدالله عبدالله رییس اجرایی و برخی مقاماتِ دیگر گفت‌وگو کنـد. افغانستان و چین، موافقت‌نامۀ تخنیکی نصبِ ماشین‌های کشف مواد انفجاری در چهار دروازۀ دخولی شهر کابل، موافقت‌نامۀ همکاری‌های تخنیکی با انستیتوت مسلکی معارف افغانستان و موافقت‌نامۀ اعمار آپارتمان‌های رهایشی به ارزش ۵۰۰ میلیون ین را امضا کردند.
این کمک‌های مردمِ چین از جمله کمک‌های حیاتی و زیربنایی برای افغانستان است. نصب ماشین‌های کشف مواد انفجاری در کابل، روی امنیت و ثبات بیشترِ مردم افغانستان نقش دارد. همچنان کمک‌های هفتاد و دو میلیون دالریِ چین برای ساخت ده هزار خانه برای مردمِ ما نیز از بنیادی‌ترین کمک‌هایی‌ست که صورت می‌گیرد.
اما در کنار امضای این موافقت‌نامه‌ها، معلوم نیست که میان رییس‌جمهور غنی و معاون ریاست‌جمهوری چین چه مواردی رد و بدل شده است و چینایی‌ها و جانبِ افغانستانی از همدیگر چه خواست‌هایی در زمینه‌های سیاسی امنیتی دارند.
این سفر معاون ریاست‌جمهوری چین همچنان به رویدادهای امنیتی افغانستان، وجود پایگاه‌های مخالفان دولتِ چین در خاکِ این کشور و نیز بحث گفت‌وگوهای صلحِ افغانستان ارتباط دارد. البته مسایل اقتصادی میان دو کشور و گسترش تجارت از موارد مهم است؛ اما چین به عنوان کشوری برای افغانستان از اهمیت برخوردار است که می‌تواند در عرصه‌های مختلف به افغانستان کمک کند، به‌خصوص پاکستان را وادار سازد تا در ایجاد ثبات در افغانستان از هیچ نوع تلاش و همکاری دریغ نورزد.
شکی نیست که تلاش‌های چین می‌تواند در چنین زمینه‌هایی نتیجه‌بخش باشد؛ اما چنان‌که از قراین پیداست، تا هنوز جانبِ ما هیچ نوع همکاری در این مورد با چینایی‌ها نداشته و نخواسته‌ است که چینایی‌ها در راستای ایجاد ثبات در افغانستان قدم بردارند. تا امروز نگاه چینایی‌ها به افغانستان در خصوص مسایل سیاسی، بیشتر معطوف به پاکستان بوده و آن کشور به عنوان شریک استراتژیکِ پاکستان در منطقه، نمی‌تواند در برابر سیاست‌ها و منافع پاکستان عمل کند.
اما پاکستانی‌ها در کنار این رابطۀ تنیده شدۀ استراتژیک، در مواردی با جانبِ چینی صادق نبوده‌اند و از حرکت‌هایی برضد امنیتِ این کشور در ایالتِ خودمختارِ سین‌کیانگ و برخی مناطق دیگرِ چین حمایت کرده‌اند. اما در برابر، چینایی‌ها قصدِ برهم زدنِ امنیتِ هیچ کشورِ منطقه از جمله پاکستان را ندارند.
اخیراً اما احساس می‌شود که دولت چین نسبت به برخی سیاست‌های پاکستان مشکوک شده است. این شکاکیت را باید فرصتی مغتنم برای دولت افغانستان دانست تا از آن به نفع صلح و ثباتِ کشور استفاده کند. توسعۀ روابط میان افغانستان و چین، اهمیتی دوجانبه دارد؛ زیرا جدا از آن‌که افغانستان به کمک‌های این کشور محتاج است، تأمین ثبات در افغانستان به چین این فرصت را می‌دهد که در این کشور به عنوان یکی از بازارهای مصرفِ مواد تولیدی ـ صنعتیِ خود سرمایه‌گذاری کند و همچنین در زمینۀ استخراج معادنِ افغانستان به عقد قراردادهای سرشار دست یازد.
مسلماً تا ثبات و امنیت در کشورِ ما تأمین نشود، چینایی‌ها نمی‌توانند از منافعِ سرشار اما پنهانِ مادی و معنوی در افغانستان به فیض برسـند. و تحقق این مأمول نیز بدون همکاری و دخالتِ مثبتِ چین در میدانِ افغانستان ناممکن است. این کشور با اقتدارِ فراوانی که در سطح بین‌الملل و منطقه دارد، می‌تواند جانب پاکستان را به عنوان عاملِ عمدۀ ناامنی‌ها در افغانستان به انعطاف، عقب‌نشینی و انصراف از سیاستِ هژمونیک و عمق استراتژیک در کشورِ ما وادارد.
چینایی‌ها در کنار این‌که یک همسایۀ خیرخواه و دست‌کم بی‌ضرر برای ما بوده‌اند، با عطفِ توجه به این نکات می‌توانند به بهترین همسایۀ ما تبدیل شوند و مصدرِ تحولاتِ مثبتِ اقتصادی و سیاسی در هر دو کشور و منطقه و جهان گردند.