صبح روزِ گذشته در یکی از جاده‌های کابل متوجه شدیم که یک واسطۀ لندکروزر با نمبرپلیت پولیس، به گونۀ کامل به رنگِ وسایطِ داعش درآمده است. سراپایِ این واسطۀ پولیس به رنگِ سیاهِ داعشی به گونه‌یی آذین یافته بود که حتا اشاره‌ها و چراغ‌هایش را نیز پوشانده بود. معلوم نیست که چه‌گونه این واسطۀ ظاهراً مربوط به پولیس، به این رنگ درآمده و چرا ایست‌های بازرسی یا محل تلاشیِ پولیس و امنیت به آن توجهی نکرده‌اند!
البته این تنها مورد نیست. بارها دیده شده که برخی موترها و یا واسطه‌های شخصی به رنگِ داعش درآمده‌اند و در جاده‌های شهر خودنمایی ‌کرده‌اند. شکلِ این موترها شبیه موترهای داعش بوده و تنها نشان و مهرِ آن گروه در پیشانی‌شان حک نشده است. اما وظیفۀ پولیس، نهاد امنیتِ ملی و نهادهای کشفیِ کشور چیست و چرا آن‌ها در برابر این مانورهای داعشیان ـ یا دست‌کم داعش‌نمایان ـ کاری صورت نمی‌دهند؟ باید دیده شود که کدام مقام‌ و مأمورِ پولیس، موترهای دولتی را به رنگِ داعش درآورده‌اند و یا هم باید بررسی شود که پلیتِ موترهای پولیس در واسطه‌های شبیهِ واسطه‌های رسمیِ داعش چه می‌کند!
شکی نیست که موترهای سیاه و شیشه‌دودی در کشور می‌چرخنـد، اما موترهای مورد بحثِ ما آن موترهایی‌ست که مطلق به رنگِ سیاهِ داعشی درآمده‌اند. مسلماً گشت‌وگذارِ این نوع واسطه‌ها در پایتخت سببِ تقویتِ روحیۀ داعشیان می‌شود و نیز ناخودآگاه و ندانسته، می‌تواند مایۀ تقلیدِ شماری از جوانان در رنگ‌آمیزی موترهای‌شان قرار گیرد و در کل، تبلیغاتی رایگان به سودِ این گروه تروریستی شود.
بخواهیم یا نخواهیم، داعش حضوری ملموس در شرقِ کشور و حضوری خاموش و زیرپوستی در دیگر بخش‌های کشور یافته است. اما ساده گرفتنِ یک چنین حرکت‌هایی، سبب برملاییِ حضور داعش در تمامِ کشور خواهد شد.
از کجا معلوم که این حرکت‌ها همه به هدف سنجیدنِ ذهنیتِ جامعه و میزانِ حساسیت‌های مردم و نظام نسبت به داعش صورت نگرفته باشد و مقدمه‌یی برای مانورهای بزرگ‌ترِ داعش در شهرهای مهمِ کشور نباشد.
جدا از این احتمالات، افزایش این نوع واسطه‌ها و حرکت‌شان در جاده‌های کشور، هیبتِ دولت و نهادهای امنیتی را از میان می‌برد و مردم را نسبت به اقتدار و حاکمیتِ نظام به‌شدت بی‌اعتماد می‌سازد. دولت وحدتِ ملی باید با درکِ این نکات، به پرسش‌های فراوانی که این نوع داعش‌نمایی‌ها در اذهان مطرح می‌کند، پاسخ دهـد و به تشخیص و توقفِ موترهای مشکوک و غیرعادی همت گمارد و با کسانی که در پی تبلیغِ دشمن و راه‌اندازیِ ترس و وحشت بر دل‌های مردم‌اند، قاطعانه تسویه‌حساب کند.
ارگان‌های امنیتی باید هوشمندانه تمامِ حرکت‌های غیرعادی و مشکوک در جامعه را نظارت و بررسی کنند، به ریشه و کُنهِ آن‌ها پی ببرند و در صورتِ مشاهدۀ رد پای دشمن، وارد اقدام شوند و تا رفع و دفعِ شر از هیچ کوششی فروگذاشت نکنند.
این‌که موتر پولیس در کابل به رنگ سیاهِ داعش درآید، ابداً نمی‌تواند اتفاقی بی‌خطر، بی‌ریشه و سازمان‌نیافته باشد. شاید شخصی عادی، ندانسته و به گونۀ تقلیدی، این کار را انجام دهد، اما او نیز به امنیتِ روانیِ جامعه صدمه وارد کرده و دولت موظف است به وی تذکر دهد و در صورتِ لزوم مجازاتش کند. بنابرین، از وزارت داخله و ریاست امنیت ملی جداً انتظار می‌رود که به معضلِ داعش‌نمایی توجه کنند و همۀ کسانی که در سازمان‌دهیِ این وضع سهیم‌اند را شناسایی و دستگیر کننـد. مسلماً بسیاری از تحولات و اتفاقاتِ ناگوار در افغانستان، از همین حرکت‌های کوچک آغاز شده و کم‌کم با نادیده گرفتنِ آن‌ها فاجعه شکل گرفته است!