شام روز دوشنبه، حمله‌یی ناکام به جانِ جاوید کوهستانی، تحلیل‌گر مسایل سیاسی و از افسران معروفِ کشور، صورت گرفت.
همان‌گونه که استاد عطا محمد نور نوشته است، «این حملات نشان می‌دهد که نخبه‌ها هدف قرار می‌گیرند و حکومت سکوت می‌کند. حمله بر منزل جاوید کوهستانى و سوءقصد ناکام به جان موصوف، یک بار دیگر نشان می‌دهد که هنوز طرح ترور نخبه‌ها روى دست است. سکوت حکومت و گذشتن از کنار این چنین رویدادها و بى‌توجهى به امنیتِ شخصیت‌هاى آگاه در موجودیت ده‌ها هزار نیروى امنیتى، پرسش‌برانگیز است. مگر حکومت منتظر فوران خشم مردم است؟ اگر چنین نیست، بایست طرحی عملى براى امنیت شهروندان، به‌ویژه آنانی که در تیررس دشمن‌اند، روی دست گرفته شود.»
حالا به‌راستی که زنگ خطر بیشتر به صدا درآمده است. پیش از این‌، حمله به جان احمد سعیدی و زخمی شدنِ او از ناحیۀ سر، حمله به آقای سالم وحدت مسوول خبرگزاری بخدی و یک همکارش که به جراحتِ شدید یکی از آنان منجر شد و پیش از آن، حمله به صدیق‌الله توحیدی با جاسازی ماین در موترش که به‌خیر گذشت، همه نشان از آن دارند که این حملات، هدفمند و برای از بین بردن چهره‌های مشخص صورت می‌گیرند. در پشت این حملات، هم طالب قرار دارد و هم غیرطالب. ستون پنجم نه تنها که در پشتِ این حملات قرار دارد که زمینه‌ساز اصلیِ حمله‌های شبکۀ حقانی و طالب است. البته گهگاه رقابت‌ِ برخی چهره‌های سیاسی نیز می‌تواند قربانی‌هایی از این طیف بگیرد.
به هر صورت، دستور به تحقیق کشاندنِ کارمندان دولتی که در تظاهرات ملی شرکت کرده بودند و تهدید شبکه‌های تلویزیونی، حکایت از شکل‌گیری استبداد و اختناق دارد و به عنوانِ خطری بزرگ مطرح است که یک طرفِ آن به نفع طالب است و طرف دیگرِ آن هم به نفع حلقاتِ داخلی ضد مردمی. اگر مورد دوم صحت نداشته باشد، چرا عاملان حمله به احمد سعیدی، جاوید کوهستانی، صدیق‌الله توحیدی، سالم وحدت و همکارش شناخته نشده‌اند و حتا حمله‌کننده‌گان به جان احمد سعیدی که قبلاً بازداشت شده بودند، دوباره رها گردیده‌اند؟
در همین حال، برخی منابع می‌گویند که حمله به جانِ خبرنگاران و فعالان و کارشناسان، بسیار جدی‌ست و ممکن است به‌زودی موجی از این حرکت‌ها به‌راه بیـفتد. برخی‌ها باور دارند که این کار، یک پروژۀ داخلی به‌هدف از بین بردنِ برخی از فعالان در عرصۀ رسانه و سیاست است که همه تاجیک‌تبارند.
زمانی که تلویزیون‌های طلوع و یک مورد تهدید طالبان قرار گرفته بودند نیز، چنین دیدگاهی مطرح شده بود. حالا باورها بر این است که پروژۀ از بین بردنِ این افراد با برنامه‌ریزیِ برخی چهره‌های سیاسی در بیرون و داخل حکومت عملی می‌شود. هدف هم همان است که صدای بلندِ اعتراض و آگاهی‌رسانی‌یی که منافع برخی گروه‌ها را هدف قرار داده، خاموش شود. اما این را می‌دانیم که حداقل ادارۀ امنیت ملیِ کشور این قضیه را درک می‌کند، چنان‌که به آقایان سعیدی و کوهستانی از قبل دربارۀ این خطرات تذکراتی داده است.
برخی‌ها می‌گویند که حمله به صدیق‌الله توحیدی که خاموش و بی‌صدا باقی مانده، آغاز همین برنامه بود و کوهستانی هم در ادامۀ آن مورد هدف قرار گرفته است. به نظر می‌رسد که برای اجرای این پروژه، قاتلان حرفه‌یی گماشته شده‌اند؛ قاتلانی که شاید تجربۀ ترورهای افرادی در گذشته را هم دارند و فقط چهره‌های مشخص از یک قوم و یا طیفی مشخص از همۀ اقوام را هدف قرار می‌دهند؛ چنان‌که روز گذشته طوفان وزیری از تحلیل‎گرانِ پشتون‌تبار نیز مورد سوءقصد قرار گرفته است. آن‌ها می‌گویند که تهدید تلویزیون‌های یک و طلوع توسط طالبان، فرصتی غنیمت به حلقۀ ناسیونالیست و قوم‌گرای داخلی داده تا زیر پوششِ این تهدید، دست به ترورِ آگاهانِ امور و فعالانِ رسانه‌یی‌یی بزنند که خلاف خط‌مشیِ آن‌ها حرکت می‌کنند.
البته این تحلیل‌ها غیررسمی‌اند و نمی‌توان به ضرس قاطع آن‌ها را تأیید کرد. بنابراین، باید ریاست امنیت ملی، شورای امنیت ملی، وزارت داخله، ریاست اجرایی و ریاست جمهوری این مسأله را پی‌گیری کنند و حقیقت را به مردم آشکار سازند.
مردم در این روزها که بازار اتهام و ادعا و ترور فیزیکی و شخصیتی گرم است، می‌خواهند بفهمند: در این کشور چه جریان دارد، چه کسانی از داخل نظام با دشمن همکاری می‌کنند و چه کسانی واقعاً ناجیِ مردم و خواهانِ صلح و آرامش‌اند.
در همین حال، برخی از جوانان باور دارند که مقاماتِ حکومت خود نیز در خلای ذهنی و سرگردانی به‌سر می‌برند و بازی‌ها به‌اندازه‌یی پیچیده و مبهم است که فکر و تحلیلِ حکومت به آن قد نمی‌دهد. آن‌ها می‌گویند شاید برخی از مقامات در رقابت‌های درون‌حکومتیِ خود گمان کنند که بازیگر اصلی میدان‌ هستند؛ اما این تصورِ واهی‌ با اصابت گلوله به پیشانی خودشان پایان می‌یابد!
به هر رو، به رهبران حکومت پیشنهاد می‌شود که این رویدادها و گمانه‌ها را جدی بگیرند و سرنخِ ترورهای اخیر را پیدا و این فتنۀ بزرگ را خنثا کنند.