مخالفت ریاست‌جمهوری با حضور کارمندان بین‌المللی در کمیسیون شکایات انتخاباتی، آن‌هم در حالی‌که توسط مجلس نماینده‌گان افغانستان به تصویب رسیده، نگرانی‌های شدیدی را میان مردم و جریان‌های سیاسی به وجود آورده است.
حالا این نگرانی و این برداشت بار دیگر مطرح شده که جناب حامد کرزی در تلاش است در صورتی که انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار شود، به تقلب سازمان‌دهی‌شده و مدیریت‌شده دست بزند. از این‌رو، به نظر می‌رسد که یگانه راه برای عملی نشدنِ این خواهش و خواستِ آقای کرزی برای تسلط کامل داشتن بر کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی، ایستاده‌گی مجلس نماینده‌گان برای دفاع از مصوبه خویش است.
اگر مخالفت آقای کرزی هم‌چنان بر حضور نماینده‌گان سازمان ملل در کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی ادامه یابد، شکی نیست که روزی هم فرا می‌رسد که دروازه این کمیسیون به روی این نماینده‌گان بسته شود و این همه زیر شعار حفظ تمامیت ارضی و منافع ملی و حاکمیت ملی… صورت می‌گیرد؛ در حالی که اگر حمایت نیروهای خارجی را از بر و دوشِ آقای کرزی برداریم، دیگر توان و شهامتی برای او باقی نمی‌ماند که حتا یک روز را در ارگ به شب برساند.
از طرف دیگر، این مخالفت آقای کرزی با حضور خارجی‌ها در کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی، یک نوع بازارگرمی برای فریبِ مردم است و او آن‌قدرهاهم نمی‌تواند مخالفِ حضور نماینده‌گان بین‌المللی در کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی باشد؛ زیرا او به ساده‌گی می‌تواند با خارجی‌هایی که در آن کمیسیون حضور می‌داشته باشند کنار بیاید، چنان‌ که در گذشته هم چنین بوده است.
اگرچه حضور نماینده‌گان خارجی در کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی، سبب بالا گرفتن و افشای تقلب‌های گسترده در انتخابات ریاست‌جمهوری شد؛ اما بعد از آن‌که داکتر عبدالله عبدالله از رفتن به دور دوم انتخابات خودداری کرد و آقای کرزی خودش را پیروز میدان معرفی نمود، هیچ کاری از دست اعضای بین‌المللی کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی برنیامد.
اما با این‌هم، حضور نماینده‌گان بین‌المللی در کمیسیون شکایت‌های انتخاباتی، از اهمیتِ ویژه برخوردار است. آن‌ها باید نظارت‌شان را از چه‌گونه‌گی برگزاری انتخابات داشته باشند و این کار را در نهایتِ صداقت و ایمان‌داری انجام دهند.
شاید آقای کرزی با توجه به چگونه‌گی  انتخابات سال ۲۰۰۹، می‌ترسد که این بار مهندسیِ او برای تقلب، کارساز واقع نشود و یا هم این‌که بار دیگر حضور نماینده‌گان خارجی، دردسر دیگری برای او در انتخاباتِ پیش رو ایجاد کند.
اما چه کسی از آقای کرزی سوال کند که برگزاری انتخابات بدون حمایت جامعه بین‌المللی و کمک‌های آن‌ها چه‌گونه امکان دارد، و حضور دو نماینده خارجی آن‌هم در کمیسیون بررسی شکایت‌ها، چه خطری  بر سلامت انتخابات می‌تواند داشته باشد؟
واضح است که آقای کرزی با طرح چنین مسایلی، می‌خواهد ذهنیت‌ها را منحرف کند؛ زیرا او نیک می‌داند که مردم در صورت حضورِ او بر کرسی ریاست‌جمهوری، انتظار انتخاباتی شفاف را ندارند و شاید نهادهای مدنی و سیاسی نیز خواستار برگزاری انتخابات بدون سایه کرزی شوند. بنابراین برای این‌که مردم با خاطری جمع به سوی انتخابات ریاست‌جمهوری بروند، باید از هم‌اکنون آقای کرزی آماده‌گی‌اش را برای کنار رفتن از قدرت در چندماهِ قبل از برگزاری انتخابات، اعلام کند و این چیزی‌ست که هم مردم افغانستان و هم نهادهای مدنی و سیاسی کشور بر سرِ آن اتفاق نظر دارند، چرا که می‌دانند هر نوع انتخابات در زیر سایه سرد جناب رییس‌جمهور، قطعاً به بی‌راهه کشیده می‌شود و هیچ تضمینی وجود ندارد که او و تیمش از همه امکانات و منابع دولتی، به نفع نامزد مورد نظرشان استفاده نکنند.