بخش دوم/
۴) واژه‌سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی است
ممکن است واژه‌سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود، اما جایگزین کردن همیشه‌گی واژه‌‌ها، مختص مبتلایان به اوتیسم است. مثلاً کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است همیشه به «باب‌اسفنجی»، «بنجی» بگوید.

۵) اوتیسم گاهی خفیف است، گاهی شدید
در گذشته اوتیسم به ۵ گروه تقسیم می‌شد اما امروزه اوتیسم نوعی اختلال رفتاری است و طیف‌بندی دارد. ممکن است فردی تمام علایم را داشته باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی درخودمانده در جامعه ظاهر شود و ممکن است فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلاً نتواند دوست صمیمی داشته باشد و احساساتِ دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسمِ خفیف دسته‌بندی شود.

۶) کودک مبتلا به اوتیسم ساعت‌ها با یک وسیله سرگرم می‌شود
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد، یعنی شاید نهایتاً ۵ دقیقه با یک سامانِ‌بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک‌های مختلف را آزمایش می‌کند، پیشرفت می‌کند؛ اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت‌‌ها یک بازی تکراری انجام می‌دهد.

۷) کودک مبتلا به اوتیسم محو پکه و ماشین کالا‌شویی می‌شود
این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می‌چرخند مثل پکه و ماشین کالاشویی علاقه‌مند هستند و ممکن است ساعت‌ها خود را به تماشای آن‌ها سرگرم کنند. ممکن است زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی‌های ثابت واکنش و علاقۀ شدید نشان دهند.

۸) کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکانِ دیگر بازی نمی‌کند
این کودکان بازی‌های تخیلی ندارند. کودکان از ۱٫۵ تا ۲ ساله‌گی وارد بازی‌های نمادین می‌شوند؛ مثلاً ممکن است از یک تکه پازل به‌عنوان گیلاس چای استفاده کنند یا عروسک‌شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی‌ها به رشد طبیعی کودک کمک می‌کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند. آن‌ها با سامان‌بازی‌ها آن‌گونه که باید، بازی نمی‌کنند؛ مثلاً ممکن است به جای راه بردنِ موترک‌های پلاستیکی‌ روی زمین، آن‌ها را پشتِ سر هم قطار کنند.

۹) تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست
علایم اوتیسم معمولاً از ۹ ماهه‌گی قابل‌تشخیص است، اما در ۳- ۲ ساله‌گی کاملاً مشخص می‌شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علایم در ۳ حوزۀ ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می‌شود.

۱۰) کودک مبتلا به اوتیسم ارتباط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی‌کنند.

منبع: هفته‌نامۀ سلامت