آنچه در بلخ اتفاق افتاد نشان داد که وضعیت امنیتی در کشور می‌تواند با جرقه‌یی برهم بخورد؛ آما خردی که امروزه سیاست مداران مردمی باخود حمل می‌کنند می‌توانند مانع بسیاری از رویدادهای دلخراش باشد. رویداد بلخ، از آنجا آغاز شد که یکی از جنرالان وابسته به جنرال دوستم در ولایت جوزجان عکس قهرمان ملی کشور را کنار زده بود و بعد از اعتراض‌ها دوباره آن عکس سر جایش قرار گرفت و شورشی هم برپا نشد. اما در روزهای سال نو، عکسی از جنرال دوستم توسط افرادی در مزار برداشته شد و با آنکه آن عکس دوباره به‌جای اولی اش قرار گرفت، در عوض عکس‌هایی از قهرمان ملی در برخی ولایت‌های شمال کشور توسط افرادی به هواداری جنرال دوستم پاره شد و در عین حال رویارویی هزاران نفر را از سه چهار طرف در مرکز این ولایت در پی داشت. با وصف آنکه والی بلخ، پیامی را در خصوص کنار زدن عکس جنرال دوستم ارایه کرد اما هیچ‌گاه مانعی تجمع افراد هواخواه جنرال دوستم نشد. سرانجام جدا از طرفداران جنرال دوستم کسانی دیگری مثل جمعه خان همدرد هم در پرکردن فضا برای غایله نقش داشتند و بر کشاندن هواداران شتن به خیابان‌ها کوشیدند. هوادارن والی بلخ هم با شعار «به آشوب‌گری اجازه نمی دهیم» وارد میدان شدند. اینکه رویداد دیروز به کجا کشید، یک مساله است اما مهم‌تر از آن برنامۀ پنهان و کلانی است که در پس این صحنه‌سازی ها قرار دارد. رویارویی جنرال دوستم و عطا محمد نور سابقه هم دارد اما در ۱۵ سال اخیر هر دو طرف سعی کرده اند که در هر موقعیتی که قرار داشتند در برابر هم قرار نگیرند. واضح است که همین دو جنرال معروف کشور که هرکدام از جایگاه بلند مردمی هم برخوردارند، اصلی ترین دشمان طالبان و پاکستان اند و نیز بارها در برابر برنامه‌هایی قرر گرفتند که می‌توانست به نا امنی شمال منجر شود.
بارها عطا محمد نور و رشید دوستم شخصاً در برابر طالبان در بلخ و فاریاب ایستادند و بارها سینه سپر کردند. بنابراین هر دو جنرال برای ستون پنجمی‌ها و نیز برای آنانی که ناامن سازی شمال را در برنامه‌های شان دارند، خار چشم اند. اما چیزی که زیاد در دو روز گذشته محسوس نبود، موضع گرفتن مستقیم جنرال دوستم در برابر پاره شدن عکس‌ها بوده است. انتظار میرفت که جنرال دوستم باید با انتشار پیامی غایله را ختم می‌کرد که نکرد با آنهم به نظر میرسد که جنرال دوستم طرفدار ایجاد جنگ خشونت میان خودش و جنرال عطا نیست. اما چون قضیه به شکل دیگر و از آدرس‌های دیگر مدیریت می‌شود، او شاید نتوانسته است که شخصا مانع به میدان وارد شدن هوادارنش گردد. بسیار واضح است که بی‌حرمتی به عکس‌های بیجان قهرمان ملی کشور در شمال به خصوص در چند جای مشخص به هدف این صورت گرفته بود تا احساسات ملی مردم را جریحه دار سازند و میدان جنگ تازه‌یی را به بهانۀ آن فراهم کنند. اما خوش‌بختانه نفس آرامش و کنترل احساسات مردم در برابر این بی حرمتی قابل ستایش است و باید عین برخورد در برابر پاره شدن عکسی از جنرال دوستم صورت می‌گرفت؛ زیرا در یک جامعۀ دمکراتیک پاره شدن عکس یک رهبر و سیاست‌مداری که حیات دارد، امری بسیار طبیعی است و نباید پاره شدن عکس کسی به هر منظوری که باشد جامعه را به آشوب نزدیک کنند. به هرو داریت والی بلخ و تظاهر کننده‌گان هر دوطرف که رویارویی هزاران نفر را به صلح و سلم خاتمه ببخشد و برنامه دشمنان افغانستان را خنثا ساخت جای قدر دانی دارد.