پس از راهپیمایی اعتراض‌آمیزِ هزاران شهروند تاجیک و پشتونِ بامیان در کابل علیه برنامه و سیاست‌های حذفِ حکومت‌گران محلیِ نزدیک به محمد کریم خلیلی، هیأت حقیقت‌یابِ ۲۲نفری به رهبری عبیدالله بارکزی برای روشن شدن ظلم و ستم‌های سامان‌مند بر تاجیکان و پشتون‌های بامیان، وارد بامیان شد. هیأت یافته‌هایش را اعلان کرد و ستم محلی و آپارتاید اعمال شده را «کفر» خواند.
حکومت محلی به ولایت محمد طاهر زهیر و نزدیکانش، دست به رفتار خصم‌آلود و انتقام‌گیرانه زده و با شهردار بامیان برخلاف فیصلۀ هیأت، بار دیگر جدی‌‎تر مانع انتفاع مردم از ملکیت‌شان شدند.
هزاران شهروند، بار دیگر به خیابان‌ها‌ برای اعتراض آمدند و از مسجد غریب‌آباد الی چوک هریکین راهپیمایی کردند. مردم با سر دادن شعارهای «حکومت مرکزی، تا کی ستم محلی؟»، «حکومت حکومت! عدالت عدالت!» و «ساحۀ سبز یا سیاست حذف»، از بی‌توجهی رهبران حکومت وحدت ملی آقایان محمد اشرف‌غنی و عبدالله عبدالله نسبت به ستم محلی و سیاست پاک‌سازی بر اساس یافته‌های هیأت حقیقت‌یاب، سخت انتقاد کردند و قطعنامه‌یی را به خوانش گرفتند.
متن قطعنامۀ راهپیمایان
ما شهروندان تاجیک‌تبار ولسوالی‌های مرکز، سیغان، کهمرد و شیبر و شهروندان پشتون‌تبار بامیان، پس از اعتراض و راهپیمایی در کابل و اعلان نتیجه هیأت حقیقت‌یاب به رهبری محترم عبیدالله بارکزی، چشم به راه تحقق عدالت و پایان یافتن ستم محلی و برنامۀ حذف خویش بودیم. اما پس از این‌که حکومت محلی و رهبری حکومت وحدت ملی آقایان محمد اشرف‌غنی و عبدالله عبدالله ترتیب اثر به خواست‌ها و نتایج این هیأت نداد، با اعتراض مردمی و مدنی بار دیگر با تأکید خواست‌های زیر را مطرح می‌نماییم:
یک: از حکومت وحدت ملی می‌خواهیم تا بر برنامه‌ها و سیاست‌های حذف و پاک‌سازی قومیِ حکومت محلی، نقطۀ پایان گذارد.
دو: والی بامیان با دستور دادن به شهردار همه‌روزه مانع فعالیت اقتصادی ما گردیده و با بهانه‌های ساحۀ سبز و سرخ، می‌خواهد برنامۀ حذف اقتصادی ما مردمِ محروم را اعمال ‌نماید. هر چه زودتر باید عاملانِ این وضع محاکمه گردند.
سه: از سازمان ملل متحد، سازمان جهانی حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی مدافع حقوقِ اقلیت‌ها می‌خواهیم مردم ستم‌دیدۀ ما را در راستای دست یافتن به حقوق‌شان یاری نمایند.
چهار: یک بار دیگر خواست‌های راهپیمایی نهم ماه قوسِ سال جاری را با تأکید مطرح می‌نماییم:
یک: شهر کهنۀ ما نخست تخریب گردید و سپس شهر جدید بالای اکثر زمین‌های ما ساخته شد، اما اکنون در دوهزار دکان و سرای، هیچ مشارکت و سهم اقتصادی نداریم. از حکومت مرکزی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که عاملان ویرانی شهر کهنه و غاصبان شهر تازۀ بامیان را به پنجۀ قانون سپرده و زمینۀ مشارکت عادلانه در عرصۀ اقتصادی را به ما مردم مهیا نموده تا از حقوق ابتدایی شهروندی خویش بهره‌مند شویم.
دو: از حکومت مرکزی، شورای ملی و سازمان ملل می‌خواهیم که عاملان غصب ملکیت مردمی، پشته ها و ملکیت های ما را که از جر ستوغی/ضحاک الی سرخ دره، خانه سازی و شهرک سازی شده است، حکومت محلی و شاروال را به پنجه قانون سپرده و حق غصب شده ما به ما مردم محروم پس داده شود.
سه: از حکومت مرکزی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که بر اساس کتلۀ وجودی مردم ما، عاملان حذف سیاسی ما را در حکومت محلی پیگرد قانونی نموده و زمینۀ مشارکت سیاسی مردم ما را تأمین کند، هرچند تا اکنون صدای عدالت‌خواهی ما شنیده نشده است.
چهار: در چند سال اخیر، حکومت محلی، شهردار و ریاست اطلاعات و فرهنگ مانع خانه‌سازی و تخریب جایدادهای ما به بهانۀ ساحه سبز و ساحۀ سرخ فرهنگی شده اند. در حالی که این بهانه و سیاست در مورد دیگران وجود ندارد، که خود گواه سیاست حذفِ مردم ماست. از حکومت مرکزی و نهادهای دادگستری بین‌المللی خواهان لغو این دو برنامۀ حذفی هستیم.
پنج: از حکومت مرکزی می‌خواهیم تا انکشاف و بازسازی را در بامیان متوازن، همه‌گانی و عادلانه کند تا ما نیز خود را شهروند واقعی این کشور باور کنیم.
شش: از حکومت مرکزی می‌خواهیم تا درۀ آجر را که یک مکان سیاحتی ـ تاریخی است، پارک ملی اعلان نماید تا توزیع عادلانۀ منابع اقتصادی در حق ما نیز تحقق یابد.
هفت: حکومت محلی، بند آب سیغان را که یک مانع جدی در افتِ زراعت است، اعمار کند تا در این زمینه نیز انکشاف متوازن تحقق یابد.

با احترام
معترضان بامیانی