یک حمله کننده تروریست قرارگاه محافظان مرا در نزدیکی‌های ساعت ۸ شب ۶ حمل سال ۱۳۹۵ خورشیدی در ساحه مکروریان کابل هدف یک انفجار نیرومند قرار داد؛ در حالیکه بنده لحظاتی قبل محوطه آن را ترک و به خانه خویش برگشته بودم.
تروریست بم را با یک بایسکیل به راه عام پهلوی قرارگاه انتقال داده و با دورشدن سریع از ساحه بلافاصله منفجر ساخت. بم به گونه طراحی شده بود که به صورت یک جهتی به سوی قرارگاه عمل نماید.
در این انفجار، قرارگاه تخریب شد و دو تن از محافظانم زخم برداشتند. زخم‌های یکی از آنها بسیار شدید بود و در اثر آن یکی از پاهای او ساعتی بعد در شفاخانه امرجنسی کابل قطع گردید. داکتران حالا تلاش دارند تا به هر قیمتی پای دیگرش را حفاظت نمایند.
حمله بالای من، نخستین حمله تروریستی بالای یک کمیشنر کمیسیون‌های انتخاباتی است که در گذشته هیچ پیشینه‌یی نداشته و در شرایطی حساس صورت گرفته است.
حمله درست زمانی صورت گرفت که محافظان برای صرف نان شب تجمع می‌کردند.هدف این بود که همه محافظان درجا کشته شوند. اما آنها با صرف نان شب ۱۰ ثانیه قبل از این نقطه متفرق شده بودند. به همین دلیل آنها توانستند کنترول ساحه را به دست گرفته و از حملات احتمالی بیشتر جلوگیری نمایند.
اما نکته پرسش‌برانگیز این است که گروه بررسی کننده و برخی مسوولان امنیتی که در ساحه آمده بودند، به رغم سر نخ‌هایی که در اختیارشان قرار گرفت، با کم توجهی با آن برخورد کردند. و از آغاز تلاش کردند که این حمله را کم اهمیت جلوه دهند؛ خبر را جعل و رسانه‌ها را اغفال نمایند. به همین دلیل خبر این رویداد به صورت غیر واقعی و مبهم پخش گردید.
اینکه چرا ذهن رسانه‌ها را اینگونه از درک واقعیت این حمله منحرف کردند، پرسش برانگیز است. گذشته از آن در حالیکه من در خانه حضور داشتم، نه همان شب و نه فردای آن به جز یک رسانه چاپی(ماندگار) هیچ رسانه دیگر برای کسب حقیقت و توسعه خبر با من تماس برقرار نکردند.
مسأله بسیار مهم دیگر عدم توجه مسوولان کلان امنیتی افغانستان به این حمله است. ۸ روز تمام محافظان بنده در کونکس‌های تخریب شده به سر بردند. و برخلاف موارد مشابه تا حال هیچ اقدامی برای تحکیم قرارگاه و پیشگیری از وقوع حملات احتمالی در آینده صورت نگرفته است. در حالی که من در یک بست خارج رتبه و در یک نهاد بسیار مهم، چالش برانگیز و مورد منازعه کار می‌کنم. و یگانه کمیشنری بودم که در انتخابات گذشته در برابر تقلب و بی‌عدالتی ایستادم و با استفاده از صلاحیت قانونی خویش و توسل به اسناد و احکام قانون با تصامیم غیرعادلانه و فیصله‌های نهایی هر دو دور از انتخابات ریاست جمهوری مخالفت کردم.
همه این پرسش‌ها مرا از بابت امنیت خودم، خانواده و محافظانم نگران ساخته و خود را در یک موقعیت دشوار و تهدید آمیز می‌بینم.
بنا بر این از شورای ملی افغانستان، سفارت‌های کشورهای ذیدخل در انتخابات، جامعه جهانی و جامعه مدنی تقاضا می‌کنم تا برای تغییر این وضع اسف‌بار و نا مطمئن با مسوولان مربوط در حکومت افغانستان تماس بگیرند.
همچنان از سران محترم دولت وحدت ملی خواهش می‌کنم تا در جهت انجام یک تحقیق واقعبینانه و دقیق برای شناسایی عوامل و انگیزه‌های اصلی این حمله، تامین امنیت ما و پیشگیری از حملات بیشتر احتمالی به نهادهای امنیتی کشور هدایت بدهند.