بانوانی که در مسابقۀ بایسکل‌رانی از کابل تا تپۀ ارغوان ولایت پروان رکاب‌زده بودند، دیروز یکشنبه ۵ ثور از طرف کمیتۀ ملی المپیک و فدراسیون بایسکل‌رانی درکابل ستایش شدند.
محمود حنیف، سکتر جنرالِ کمیتۀ ملی‌المپیک در مراسم تقدیر از این بانوان به رسانه‌ها گفت: پس از آن‌که برخی از کمیته‌های موازی در ادارۀ المپیک به‌فرمان رییس‌جمهور برداشته شد، فدراسیون بایسکل‌رانی مسابقۀ بایسکل را میان ۲۰ تن از بانوان جوان از کابل الا تپۀ‌ ارغوان ولایت پروان راه‌اندازی کرد.
آقای حنیف افزود: چهار بانوی برتری که توانستند در این مسابقه به صورت خوب بدرخشند، از طرف کمیتۀ ملی المپیک مورد تقدیر قرار گرفته‌اند.
از سویی هم، عبدالصادق صادقی رییس فدراسیون بایسکل‌رانی کمیتۀ ملی المپیک در این برنامه گفت: این مسابقه نشان دهندۀ شهامت دختران افغانستانی است که علی‌رغم مشکلاتی که فراراه‌شان وجود داشت توانستند از یک ولایت به ولایت دیگر رکاب بزنند و رقابت کنند.
آقای صادقی بیان داشت: در این مسابقه که ۲۰ تن از بانوانِ ولایات کابل، بلخ، پنجشیز وپرواناشتراک داشتند،معصومه علی‌زاده مقام اول، زهرا علی‌زاده مقام دوم، فروزان رسولی مقام سوم و ژاله سرمست مقام چهارم را از آن خود کردند.
او گفت: قرار است در آینده ۵ تن از بانوان بایسکل‌ران به دعوت باشگاهی در فرانسه برای مسابقات جهانی جایزۀ نوبل که در آن کشور برگزار می‌گردد شرک کنند.
به‌گفتۀ او:»درافغانستان نسبت مشکلاتی اجتماعی تنها در چند ولایت محدود، بانوان عضویت تیم ملی بایسکل‌رانی را دارند، اما تلاش می‌کنیم که در تمام ولایات مسابقات بایسکل‌رانی را راه‌اندازی کنیم و از تمام ولایات بانوان عضویت تیم ملی بایسکل‌رانی را کسپ کنند».
نبود بودجۀ کافی وکم‌‌توجهی دولت به فدراسیون بایسکل‌رانیاز چالش‌های است که به گفتۀ آقای صادقی سبب عقب مانی این فدراسیون شده است.
او ادامه داد، دور بعدی مسابقات بایسکل‌رانی از کابل تا ولایت بامیان و از مرکز بامیان تا بند امیر راه‌اندازی خواهد شد.
در این حال، فروزان رسولی عضو تیم ملی بایسکل‌رانی که در این مسابقه مقام سوم را کسپ کرده است، در مصاحبه با روزنامۀ ماندگار گفت:»بایسکل‌رانی را از حویلی ما شروع کردم، سپس به کوچه و همین‌گونه سرکی که به خانۀ‌مان نزدیک است برآمدن، از طرف شب بایسکل‌رانی می‌کردیم، تا این‌که آهسته آهسته با بایسکل‌رانی آشنایی خوب پیداکردم و سپس عضو تیم ملی بایسکل‌رانی شدم».
این عضو تیم ملی بایسکل‌رانی افزود: این خواست مادرم بود که باید من بایسکل‌ران باشم و خودم نیز به این ورزش شوق و علاقه داشتم. مدت سه‌ونیم سال می‌شود که عضو تیم ملی بایسکل‌رانی کشور استم.
او با ابراز نگرانی از وضعیت بانون در کشور اضافه کرد:در افغانستان زنان همواره از حقوق‌شان محروم‌اند و در حال حاضر نیزحق‌شان در عرصه‌های مختلف به‌ویژه ورزش به صورت واضح تلف می‌شود.
به گفتۀ او، پیام بانوانی که در مسابقۀ بایسکل‌رانی شرکت کردند این بود که به مردم نشان دهندکه بانوان این کشورمی‌‌توانند حق‌شان را بگیرند،آن‌ها در مسابقات باهزار و یک رقم مشکلی که داشت اشتراک کردند.
بانو رسولی خاطرنشان کرد: یکی از خواست‌های بزرگ من پیشرفت در رشتۀ بایسکل‌رانی است تا بتوانم روزی در مابقات جهانی اشتراک داشته باشم و بیرق کشورم را در اهتزاز در آورم.
بانو فروزان باور دارد که می‌تواند در آینده یک بانوی رکاب‌زن خوب به کشور باشد و از این مجرا هم به خود و هم به هموطنان خود خدمت کند.