هموطنان گرانقدر،
برادران و خواهران گرامی،

نخست مراتب غمشریکی و تسلیت خود را از بابت حادثۀ دردناک ترافیکی روز گذشته در مسیر غزنی- کابل ابراز داشته، برای از دست رفتگان مغفرت الهی و برای آسیب دیدگان این حادثه شفای عاجل آرزو می‌کنم. این دست از رویدادها که متاسفانه بارها تکرار شده است، می‌رود تا نوعی از فاجعۀ ملی را برای مردم ما رقم بزند. به این دلیل، من هدایت دادم که تمامی ابعاد حادثات ترافیکی را به شمول سیستم ترافیکی ما در شاهراه‌ها مورد بررسی قرار داده و برای اصلاح آن اقداماتی جدی و عاجل روی دست گرفته شود، و شرکت‌های ترانسپورتی نیز مکلف به بازنگری در کار خود هستند تا با اتخاذ تدابیر درست، از تکرار چنین حوادثی جداً جلوگیری شود.
باوجود اینکه مردم ما بصورت دوامدار قربانی این نوع از حوادث هستند، و از طرف دیگر، مردم ملکی و سربازان وطن دوست مان برای دفاع از خاک و ارزش‌های قانون اساسی ما، روزانه قربانی می‌دهند، من خوشحالم که این ملت سربلند در متن این حوادث دردناک، شور و توجه خود را به پرداختن به مسایل مهم ملی مخصوصا انکشاف و توسعه اقتصادی و زیربنایی کشور حفظ کرده‌اند. پایه‌های دیموکراسی نوپای ما را بحث سازنده و‌ آزاد، و فعالیت‌های مدنی در قالب قانون استوارتر خواهد ساخت. من منحیث ریس جمهور کشور در خلال چند روز گذشته در جریان گفتمان مردم ما در باره پروژه برق وارداتی از آسیای میانه بوده و آنرا دنبال کرده‌ام. من مشارکت اقشار مختلف جامعه را در موضوعات انکشافی یک تحول مثبت و امیدوارکننده می‌بینم، و این نشان می‌دهد که مردم ما به درک بالایی از نیازهای اساسی کشور رسیده و خواهان انکشاف متوازن مخصوصاً در مناطق محروم مان مانند بامیان، کنر، نورستان، پکتیکا، ارزگان، غور، زابل، دایکندی، بادغیس، نیمروز و سایر نقاط کشور هستند، چیزی که رسیدگی به آن از اولویت‌های اساسی من منحیث ریس جمهور است.
فیصلۀ کابینه در مورد این پروژه که هفته قبل اعلان گردید، در حقیقت تداوم گام‌هایی بود که پیش از این، در سال‌های گذشته برداشته شده بود، و رهبران دولت در آن زمان در مطابقت با معاهدۀ که با بانک انکشاف آسیایی عقد کرده بودند، بر آن صحه گذاشته و بر آن اتفاق نظر داشتند. این پروژه که قرار بود بسیار پیشتر از این شروع شود و تا به سال ۲۰۱۶ به بهره برداری برسد، چند سال به تعویق افتاده بود. در این مقطع زمانی نیاز بود تا قیمت زمان از دست رفته را نیز در محاسبات انکشافی در این خصوص مورد توجه قرار میدادیم. به دلیل اینکه متاسفانه منابع مالی ما اندک است، وابسته‌گی ما به منابع تمویلی در این مقطع زمانی باعث می‌گردد که گزینه‌های ما در پروژه‌های ملی نیز محدود و منوط به شروطی باشد که اکثرآ با دیدگاه خاص عقلانیت اقتصادی ارایه می‌شوند. بدین دلیل ما باید از آخرین فرصت و مهلت داده شده استفاده کرده و گام‌های نهایی را برای اجرایی شدن این پروژۀ ملی بر می‌داشتیم، تا یک فرصت بزرگ انکشافی را از دست ندهیم.
میخواهم تکرار کنم که تعهد ما به انکشاف متوازن، و از جمله رساندن برق به اهالی شریف بامیان و مناطق مرکزی بر سر جای خود باقی است. در این راستا اقدامات لازم را که برای سرعت بخشیدن به این پروسه نیاز بود، عملا انجام داده ایم. و به همین دلیل حکومت تصویب نهایی این پروژه را در نزدیک به شش ماه گذشته غرض بررسی و مشوره‌های بیشتر به تعویق انداخته بود، تا مسلۀ برق بامیان وسایر مناطق متناسب به نیازهای انکشافی و صنایع و معادن در این ولایات بصورت بنیادی حل شود.
تأکید بر محرومیت زدایی از نقاط مختلف کشور، اصلی است که مورد اجماع دولت و ملت قرار دارد و جایی به تردید در آن باره نیست. تخصیص بودجه و آماده‌گی برای تدوین بودجه انکشافی چهار ساله که فعلا روی آن کار جریان دارد و روی دست گرفتن پروژه‌های مختلف در گوشه و کنار کشور همه حاکی از این اجماع و تعهد است. این گفتگوها، اگر به صورت سازنده به پیش برود، و تحت تاثیر امواج سیاسی قرار نگیرد، فرصتی را مساعد می‌سازد تا بتوانیم به تصویر کاملتری از نیازهای کلان کشور دست پیدا کنیم. همۀ ما می‌دانیم که منابع کشور برای پروژه‌های انکشافی محدود است و ما در همه زمینه‌ها دست باز نداریم، اما با آنهم کاملا تعهد داریم به اینکه رسیدگی به همه مناطق کشور صورت بگیرد. این تعهد باید تعهدی دو جانبه باشد، هم از سوی حکومت و دولت و هم از سوی احزاب سیاسی، نهادهای اجتماعی و فعالان مدنی، تا نگرش کلان ملی به روندی سرتاسری تبدیل شود.
در روزهای گذشته من دیدگاه‌های کسانی را که در این مباحث شرکت کردند دنبال می‌کردم، و دغدغه‌های شان را متوجه بودم، و برای اینکه این گفتگو پربارتر شود همکارانم را وظیفه دادم تا از نزدیک با افراد، رهبران نهادهای مدنی، رهبران سیاسی و گروه‌های فعال در این موضوع به بررسی مسئله بپردازند. آنان به تکرار، تقاضای دیدار و گفتگو کردند و دیروز من شخصاً نیز دعوت نامه‌ای رسمی را خدمت این دوستان فرستادم تا در خصوص مسئله مسیر پروژه انتقال برق وارداتی آسیای میانه، به بحث و مشوره بپردازیم، و راه حل آنرا مشترکا جستجو نماییم.
اعتراضات مدنی در ساختارمند سازی عملکرد سیاسی، و گذار از شیوه‌های خشونت محور به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی قانون محور نقش مهمی دارد، اما با در نظرداشت جنگ تحمیلی و در کمین بودن دشمن برای سوء استفاده از هر فرصتی، نیاز است ما گفتمان‌های ملی را در همکاری متقابل و از نزدیک به پیش ببریم.
به عنوان یک ملت و دولت ما نیاز داریم تا در آستانه دو کنفرانس مهم حمایت از افغانستان که از طرف شرکای بین المللی مان امسال در وارسا و در بروکسل برگزار می‌گردد، به متحدین بین المللی خود نشان دهیم که ما قادر به تصمیم گیری در خصوص پروژه‌های ملی هستیم و اینکه در صورت تفاوت دیدگاه‌ها میتوانیم از طریق بحث و مشوره به اجماع لازم نایل آییم. این شیوه یگانه راه مؤفقیت ملت ما برای انکشاف متوازن و تداوم حمایت شرکای بین المللی ما خواهد بود.
در خصوص پروژه انتقال برق وارداتی از آسیای میانه، دیدگاه‌های متفاوتی از جانب رهبران سیاسی، نهادهای مدنی، فعالین اجتماعی، و متخصصین این عرصه مطرح شده است. بمنظور اینکه، این دیدگاه‌ها به شکل همه جانبه بازتاب پیدا کند، و گام‌های انکشافی بزرگ با اجماع ملی به اجرا گذاشته شود، من کمیسیونی ملی را توظیف می‌کنم که اعضای آن در مشوره با نمایندگان مردم و فعالین سیاسی و مدنی و تخصصی تعیین شوند تا با مرور و بررسی همۀ اسناد، اوراق و اقدامات مربوط به این پروژۀ ملی، دیدگاه کامل و منسجمی را که هم بعد اقتصادی و هم تاثیرات اجتماعی آنرا به بررسی گرفته باشد، و دیدگاه رو به آینده داشته باشد به من و حکومت ارائه کنند، تا در روشنی آن تصامیم در آینده اتخاذ شود.
تقاضای من این است که در چنین مواردی دروازه‌های گفت‌وگو را همیشه باز نگه داریم، به جای احساسات به استدلال مسلکی متوسل شویم، و مصلحت جمعی را ملاک تصمیم گیری‌های خود بگردانیم. از همۀ کسانی که مخلصانه برای انکشاف و بازسازی کشور ما در تلاش هستند، سپاسگزاری کرده و توفیقات مزید شان را تمنا دارم.
زنده باد افغانستان
یشه سون افغانستان
تل دی وی افغانستان