به‌تازه‌گی یک روزنامه معتبرِ امریکایی نوشته است که فساد در ولایت ننگرهار به حد بالایی رسیده و گل‌آقا شیرزی، این ولایتِ مهم را به مرکز فساد اداری در افغانستان تبدیل کرده است.
در گزارش وال‌ستریت ژورنال آمده است که شیرزی و اعضای اداره وی، به‌طور سیستماتیک به فساد اداری آغشته‌اند و اخاذی‌ها، غصب زمین‌ها و قاچاق مواد مخدر شاملِ این فساد می‌باشند.
بدترین برداشتی که از این گزارش می‌شود، این است که: گل‌آغا شیرزی بر سر راهِ مردمِ این ولایت و بازرگانان «پاتک» به‌راه انداخته و از آن‌ها پول دریافت می‌کند؛ همان اقدامی که در گذشته و در زمانی که راهزنان بر مسیرِ راه‌ها حاکم بودند، صورت می‌گرفت.
در گزارش آمده است که والی ننگرهار به‌نامِ خود «صندوق خیریه» ایجاد کرده و از راننده‌های وسایطی که از راه تورخم می‌گذرند، پول جمع‌آوری می‌کند و از این طریق، سرمایه زیادی به‌دست آورده است.
تنها تفاوتی که می‌توان در ایجاد این صندوق خیریه «گل‌آقا خان» برای ستاندنِ پول از مردم، با پاتک‌هایی که دیروز «چمن» و «زرداد» ایجاد کرده بودند دید، روشِ آن است که دیروز به یک رنگ بود و امروز به رنگی دیگر.
از این هم که بگذریم، این گزارش ارزیابی فعالیت‌های گل‌آغا شیرزی است که بر اساس معلومات استخباراتی و سایر منابع، تهیه شده است و می‌تواند دقیق و موثق باشد؛ زیرا به نظر نمی‌رسد که رسانه‌های غربی خواسته باشند با آقای شیرزی از درِ «جنگ روانی» وارد شوند. او دیگر حامد کرزی نیست و در موقعیتی قرار ندارد که غرب با او برخورد کند. اما گمان می‌رود که واکنش شیرزی و حکومت با آن گزارش، بازهم ارایه همان پیش‌فرض «جنگ روانی» باشد.
با توجه به آن‌چه در این گزارش اشاره شده است، از جمله انتقال یک بکسِ پُر از پول توسط شیرزی به کشور آلمان آن‌هم با استفاده از پاسپورت دیپلماتیک و بازداشت و بازجویی دوساعته وی از سوی پولیس میدان هوایی آلمان‌ـ دیگر چیزی برای کتمان، چشم‌پوشی و یا «جنگ روانی» باقی نمی‌ماند.
همکاری با کسانی که در روند مبارزه با تروریسم بازداشت می‌شوند در اداره آقای شیرزی، از مواردی است که بر این گزارش سنگینی می‌کند. نشر این گزارش از کارکرد یک والی که در عین حال از نزدیکان آقای کرزی است، این بیم را به‌وجود آورده که از این‌گونه افراد و شخصیت‌ها در حکومت آقای کرزی بیشتر از آن‌چه گمان می‌شده، یافت ‌می‌شوند و شاید هم گزارش‌های وحشت‌ناک‌تر از این‌هم وجود داشته باشند و این، آبروریزیِ دیگری برای حکومت آقای کرزی که متهم به فساد است، به شمار می‌رود.
بی‌توجی به نشر چنین گزارش‌ها و یک‌سره تکذیب کردن‌شان، مردم را به این باورمند می‌سازد که حتماً دست‌های دیگری هم در این خوردوبردهای کلان دخیل است؛ چنان‌که می‌گویند: «زور کاکاست که انگور ده تاکاست».
حال دیده شود که ریاست‌جمهوی چه برخوردی با این گزارش و چه واکنشی در برابر گل‌آقا شیرزی، خواهد داشت. اما شاید این‌ قضیه هم به‌سان پرونده‌های گذشته، پس از چند روز رسانه‌یی شدن، به‌کلی به فراموشی سپرده شود گویی که آب از آب تکان نخورده است. حال آن‌که اگر از ابتدای کار، این پرونده‌ها به‌صورت درست بررسی و افراد متهم در زودترین فرصت از سمت‌های‌شان کنار زده ‌می‌شدند، مبارزه با فساد اداری تا اکنون به نتیجه مشخصی رسیده بود.
اما پیش از این‌که ریاست‌جمهوری اقدامی در این‌باره داشته باشد یا نداشته باشد، ما چشم‌انتظارِ واکنشِ مجلس نماینده‌گان هستیم؛ زیرا ادامه کار شیرزی با وجود نشر گزارش‌هایی از این دست، بسیار ناپسند و سنگین به نظر می‌رسد و نماینده‌گانِ ملت نباید درباره اعمالِ این والی حکومتِ افغانستان بی‌تفاوت بمانند؛ کسی که پیوسته قانون‌شکنی می‌کند و سرِ این نوع گزارش‌ها «رَی» هم نمی‌زند.