سـید تخاری/

در شرایطی که رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی به‌سرعت در مورد تحولات امنیتیِ افغانستان اطلاع‌رسانی می‌کننـد و تمام مسایل به گوشِ مقاماتِ رده اولِ سیاسی و امنیتی می‌رسد، نوشتنِ این نامه دردی را دوا نخواهد کرد؛ اما به عنوان کسی که روزانه ده‌ها حقایقِ ناگفته را از ناامنی‌های شمال به‌خصوص آدم‌ربایی‌های اخیرِ طالبان در کندز می‌شنوم و ممکن است دیر یا زود، خود قربانیِ یکی از این گروگان‌گیری‌ها گردم، نگارشِ این نامه را رسالت مدنیِ خود می‌دانم تا شاید گوشی شنوا برای فریادِ در گلو خفتۀ مردم پیدا شـود.
***
طالبان پس از شکست‌های سنگین در سرتاسر افغانستان به‌خصوص ولایت کندز، حالا به تکتیکِ جدیدِ گروگان‌گیری مردمِ ملکی دست یازیده‌اند تا از این طریق بتوانند برای خویش تبلیغاتِ رسانه‌یی خلق نموده و از طریق افکار عامه، حکومت و مسوولینِ امنیتی را به‌خاطر عدم تأمین امنیتِ مردم تحت فشار قرار دهند.
مناطق چرخ آب، باغ میری، ملرغی، دوکان آدم‌خان و قسمت‌های خان‌آباد، از مناطقِ به‌شدت ناامنِ کندز می‌باشند که علی‌رغم افراز ده‌ها پوستۀ امنیتی در این مناطق، طالبان هر روز دست به آدم‌ربایی می‌زنند. ضعف و عدم توجه جدیِ حکومت و مسولین امنیتی سبب شده است که طالبان در روزِ روشن و در پیش چشمِ نیروهای امنیتی، برای ساعت‌ها وسایط را متوقف ساخته و با مسافرینِ این وسایط تصفیه‌حساب نمایند.گروگان‌گیری‌های طالبان، این مسیر را به منطقۀ مرگ و زنده‌گی مبدل نموده و مردم ملکی بی‌گناه بدون دلایل موجه با محاکمۀ صحرایی طالبان مواجه شده و به پولیگون‌های طالبانی فرستاده می‌شوند.
طالبان با توقف وسایط افراد ملکی در شاهراه کندز ـ تخار، خواستار افشای هویت قومی، سیاسی، دولتی- ملکی افراد می‌شوند و با مطرح کردن بحث‌های دینی و غیردینی، از مسافرین می‌‌خواهند آیات قرآنی را تلاوت کنند، درحالی‌که خود نمی‌دانند و به همین دلیل، مردم را در محضر عام به‌صورتِ قبیح مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.
آقای رییس‌جمهور!
این‌که طالبان با دنبال کردن تکتیک گروگان‌گیری چه می‌خواهند، دقیق معلوم نیست؛ اما قدرِ معلوم این‌که: طالبان با گروگان‌گیری و زجرکشی افراد ملکی و نظامی، خواهان ایجاد فضای رعب و ترس در میان نیروهای امنیتی، افراد ملکی و سرمایه‌گذارانِ ولایت کندز اند تا روحیۀ مقاومت علیه طالبان تضعیف گردد، مردم به‌صورت کتلوی شهر را ترک نمایند و طالبان به‌سهولت بتوانند رویای تصرف شهر را به واقعیت تبدیل نمایند.
آقای دوکتور غنی و دوکتور عبدالله!
عمده‌ترین گروه‌هایی که به لحاظ قومی آماج گروگان‌گیری‌ها، تصفیه‌حساب و زجرکشی طالبان قرار گرفته‌اند، از میان اقوام غیرپشتون‌اند که روزانه در مسیر شاهراه بغلان-کندز-تخار در رفت‌وآمد اند. تداوم این وضعیت، تنش‌ها و اختلافات قومی را در شمال افغانستان بیشتر ساخته و به انتقام‌جویی‌ها و خون‌ریزی‌های قومی منتهی خواهد شد.
آقای رییس جمهور و رییس اجرایی!
پس از سقوط کندز به دست طالبان، چندین بار به ولایت کندز سفر نمودید، وعده‌های بزرگِ بهبود ثبات و امنیت را به مردم دادید، اما روز به روز وضعیتِ امنیتی بدتر می‌شود و کندز در حال سقوط قرار دارد.
فقر، بی‌کاری، بی‌عدالتی، بی‌چاره‌گی و آواره‌گی هر روز مردمِ این کشور را رنج می‌دهد و از آن‌ها قربانی می‌گیرد. ریختاندن خون مردم بی‌گناه در سرک‌ها و شاهراه‌های کابل، غزنی و زابل، فاجعۀ قبیح‌ترِ دیگری است که در این روزهای رمضان در خانواده‌های مردم افغانستان، گلیمِ غم پهن می‌کند.
مردم افغانستان با هزاران امید و با وجود تحمل مشکلات جدیِ امنیتی، به شما رای دادند تا آن‌گونه که به مردم وعده دادید، عامل تغییر و اصلاح در عرصه‌های مختلف باشید؛ اما حالا پدر، مادر، بیوه و یتیمِ قربانیانِ گروگان‌گیری‌ها در روزهای رمضان شما را دعای بد نموده و مردم دست دعای‌شان را برای پایان حکومت‌تان بلند می‌کنند.
آقای رییس‌جمهور و رییس اجرایی!
پولیسی که در منطقه مستقر است، سلسله‌مراتب ساختارِ هدایت‌طلبی را از دلایل عمدۀ عدمِ اقدامِ جدی در برابر طالبان می‌داند و این مسأله باعث می‌گردد طالبان در برابر چشمان نیروهای امنیتی، دست به توقف وسایط و آدم‌ربایی بزنند.
آقای رییس‌جمهور و رییس اجرایی!
من مانند هزاران انسانِ این کشور، نگرانم روزی با تمام آرمان‌هایی که برای خدمت‌گزاری به این آب و خاک دارم، به دستِ جاهلان و جنایت‌کارانی که هیچ هدفی جز کشتنِ انسان ندارند و ارزش و اهمیتِ انسان‌ها را درک نمی‌نمایند، زجرکش شوم.
آقای رییس‌جمهور و رییس اجرایی!
در صورتی که وضعیت امنیتی بهبود نیابد و بحران گروگان‌گیری همچنان ادامه یابد، شمارِ زیادی از افراد ملکی و نظامی‌یی که جهت سپری نمودن روزهای عید به خانه‌های‌شان می‌روند، طعمۀ این آدم‌کشان خواهند شد و بر شمار بیوه و یتیمِ این کشور افزوده خواهدشد. بسیاری‌ها در این روزها به فکرِ مسافرت‌های هوایی‌اند که در این وضعیت بدِ اقتصادی، نهایت گران تمام می‌شود.
آقای رییس‌جمهور و رییس اجرایی!
اگر این حکومت با این‌همه دم و دستگاهِ امنیتی و هیاهوی خودکفایی امنیتی، در برابرِ چند جنایت‌کارِ طالب عاجز است و نمی‌تواند در برابر آن‌ها اقدام نماید، لطف نموده مسیر شاهراه‌های بزرگ به‌خصوص شاهراه بغلان-کندز، کندز-تخار را به روی ترافیک ببندید تا پولیگون‌های طالبانی پایان یابد.