گزارش‌هایی مشعر اند که وضعیتِ امنیتی در ولایت هلمند، در این شب و روزها آرام است و این آرامی نیز فقط به دلیلِ جمع‌آوریِ محصولِ تریاک است. اما رسانه‌ها هنوز از این وضع به‌درستی مطلع نیستند.
اطلاعات می‌رسانند که در این شب و روزها، نه‌تنها طالبان به سوی نیروهای امنیتی در هیچ ولسوالیِ هلمند حمله نمی‌کنند، که نیروهای دولتی هم حتا اگر ببینند طالبان پیش روی‌شان حضور دارند، دستورِ حمله را ندارند.
برخی کسانی که در هلمند انجامِ وظیفه کرده‌اند، می‌گویند که در جمع کردن حاصلاتِ خشخاش در هلمند، یک تبانی میانِ برخی از فرماندهانِ نیروهای دولتی و طالبان وجود دارد و برخی از فرماندهانِ دولتی با طالبان شریکِ سودِ مواد مخدر اند. بنابراین، پیش‌بینی می‌شود که این خاموشی جنگ، تا چند روز دیگر نیز ادامه می‌یابد و با پایانِ جمع‌آوری مواد مخدر، دوباره صدای جنگ بلند می‌شود.
هلمند، بزرگ‌ترین منبع مواد مخدر است و همه‌ساله در ایامِ کشت و جمع‌آوری حاصلاتِ مواد مخدر، میان نیروهای دولتی و طالبان یک آرامش و آتش‌بسِ مقطعی صورت می‌گیرد و حالا این قرار به یک عرفِ نظامی تبدیل شده است. بدون شک سربازانی که در برابر طالبان می‌جنگند، زیاد نمی‌فهمند که چرا در برابرِ طالبان در این روزها اجازۀ شلیک ندارند، اما فرماندهان و تصمیم‌گیرنده‌گانِ نظامی در هلمند به‌خوبی می‌دانند که در این شب و روزها که وقتِ درو کردن پول است، نباید جنگی صورت بگیرد.
شکی نیست که برخی از فرماندهان و جنرالانِ ارشد ارتش و پولیس، از کشتِ مواد مخدر در کشور سود می‌برند؛ از این‌رو طالبان و قاچاق‌برانِ مواد مخدر را در انتقالِ مواد همکاری می‌کنند. اما جیبِ برخی از فرماندهانِ نیروهای خارجی نیز از پولِ مواد مخدر در هملند پُر می‌شود و این برداشتی‌ست که طی این‌همه سال بازی در هلمند شکل گرفته است.
مسلماً اگر نیروهای نظامیِ دولتی و نیروهای خارجی نخواهند که طالبان تریاک کشت کنند، برداشتِ تریاک از هلمند طی دو ـ سه سال به صفر می‌رسد؛ زیرا نیروهای خارجی می‌توانند با پاشیدنِ دارو به کشتزارهای مواد مخدر، آن را از بین ببرند و حتا مزارع را عقیم سازند. اما علی‌رغم این توانایی و چنین درخواستی از نیروهای خارجی در هلمند، هرگز آنان به چنین کاری دست نزدند و آن را خارج از صلاحیت‌های خویش دانستند.
اکنون واضح شده است که مثلثِ طالب، برخی فرماندهانِ نیروهای دولتی و نیروهای خارجی در هلمند، در هشتاد درصدِ یک سال باهم می‌جنگند ولی در بیست درصدِ دیگرِ سال که شامل روزهای کشت و جمع‌آوری حاصلاتِ تریاک در دو فصل سال است، در صلح و سلم و آشتی باهم روزگار می‌گذرانند.
البته این وضع تنها مختصِ هلمند نیست و در دیگر مناطقِ جنوب نیز همین معادله برقرار است؛ اما چون هلمند مرکز مواد مخدرِ جهان به‌شمار می‌آید، این وضع در آن‌جا برجسته‌تر بروز می‌کنـد. حالا شاید نهادها و افرادی بیایند این تحلیل و گزارش را رد کنند؛ اما واقعیت همین است که گفته شد.
جنگِ هلمند جدا از این‌که جنگ دولت و طالبان است، نقش مواد مخدر را هم نمی‌شود در آن نادیده انگاشت. واگذاری بخش‌هایی از هلمند به طالبان جز این معنا ندارد که در آن‌جاها باید مواد مخدر به شکلِ درست‌تر کشت شود تا حاصلی پُربارتر دهد. مسلماً شماری از نماینده‌گانِ مجلس و مقام‌های حکومتی نیز در این معامله دخیل‌اند و سود سرشاری به‌دست می‌آورند. و همان‌ها هم مهارِ جنگ در هلمند را به دست دارند.
بنابراین، حکومت وحدتِ ملی باید به پهلوهای دیگرِ جنگ در افغانستان توجه کند و برای آن چاره بسـنجد.