این‌که یک فرد تصور خوبی از ظاهرِ خود نداشته باشد، گاهی به‌حدی شدید می‌شود که روان‌پزشکان به آن «اختلال بدشکلی بدنی» می‌گویند. تعجب نکنید، این عنوان موضوعی حیرت‌آور و تازه نیست، بلکه یک نوع بیماری است که بسیاری را درگیر کرده که حتا خودشان هم از ابتلا به آن بی‌خبرند.
آن‌چه می‌خوانید، نتیجۀ گفت‌وگو با پروفیسور جی کوین تامپسون، مولفِ کتابی در مورد تیوری، ارزیابی و درمانِ این اختلال است. پروفیسور تامپسون، استاد روان‌شناسی بالینی در دانشگاه فلوریدای جنوبی است و سال‌ها در این باب مطالعه کرده است.
به مبتلایان چه‌طور کمک کنیم؟
بهترین اقدام اعزامِ فرد نزد روان‌پزشک به‌خصوص با تخصص در اختلالاتِ خوردن است. نقش اطرافیان در فرآیند بهبود بسیار پیچیده است. ممکن است درمانگر از اطرافیان بخواهد که به درخواستِ بیمار برای تأیید مداوم ظاهر خود پاسخ ندهند. اما در عین حال، به چالش کشیدن مشکلِ بیمار هم صلاح نیست (مثلاً نباید دایم گفت من مشکلی در موی تو نمی‌بینم)، چون با این کار دیدگاه بیمار به‌کل بی‌اعتبار جلوه می‌کند. اطرافیان باید به او گوش دهند و حمایتش کنند تا از اهدافِ درمانی فاصله نگیرد.
چه شد که به مشکلات تناسب اندام علاقه‌مند شدید؟
به تدریج بعد از دهۀ ۸۰ میلادی، وقتی پُرخوریِ عصبی به عنوان اختلال بالینی شناخته شد، تمرکز هم روی اختلالات خوردن بود. نخستین کار در زمینۀ اختلالات خوردن، روی تصور فرد از خود متمرکز شد با این اطلاعات که نارضایتی از ظاهر و شکل و شمایلِ بدن فقط محدود به بی‌اشتهایی عصبی و پُرخوری عصبی نیست، بلکه در افرادی که به اختلالات خوردن مبتلا نیستند هم دیده می‌شود. از اواسط دهۀ ۸۰ میلادی، مطالعاتم روی تصور فرد از ظاهر و بدنِ خود در نمونه‌های مختلف مثل ورزشکاران، افرادی که تحت عمل جراحی پلاستیک قرار گرفته‌اند، نوجوانان، بالغان و افراد با نژادها و ملیت‌های مختلف متمرکز شد.
تعریف‌تان از Body Image چیست؟
این عبارت یعنی دیدگاه درونیِ فرد از ظاهر خودش. به عبارت ساده یعنی این‌که افراد ظاهرشان را چه‌گونه می‌دانند و چه احساسی از ظاهرشان دارند. البته این موضوع چندوجهی است و اجزای متعددی دارد. این سؤال را از همۀ مراجعانم می‌پرسم که آیا هر آن‌چه دیگران از ظاهر آن‌ها می‌بینند، خودشان هم می‌بینند؟ مثلاً این‌که فردی قسمت خاصی از بدنش را (مثلاً کمر یا ران) بزرگ‌تر از سایرین می‌بیند، درحالی که با سنجش‌های مربوطه، اندازۀ این قسمت کاملاً مناسب بوده، این نشان دهندۀ به هم خوردنِ تصور فرد از ظاهر و بدن است.

سیب سبز/ مجلۀ انترنتی برترین‌ها