نشستِ وارسا با موفقیت به پایان رسید. در این نشست، افغانستان بارِ دیگر در محراقِ توجهِ جهان قرار گرفت.
نشست وارسا به گونۀ واضح چند پیامِ روشن داشت: جهان به ادامۀ کمک به نیروهای امنیتیِ افغانستان و مبارزه با تروریسم و دهشت‌افکنی تعهد می‌سپارد و رقمِ این کمک‌ها به پنج میلیارد دالر می‌رسد.
در این نشست همچنین تأکید شد که افغانستان در مبارزه با تروریسم و دهشت‌افکنی تنها نیست؛ جامعۀ جهانی به گونۀ یک‌پارچه از کابل حمایت می‌کند.
برای نخستین‌بار در این نشست رهبرانِ دولتِ افغانستان در حضور رهبرانِ جهان و ناتو از پاکستان شکایت کردند. رییس‌جمهوری به گونۀ صریح گفت که تنها پاکستان در راستای تأمین صلح در افغانستان همکاری نمی‌کند. به این ترتیب، پاکستان در نشستِ ناتو منزوی شد و ظاهراً جامعۀ جهانی نسبت به این کشور بدبین شده است. واکنش اسلام‌آباد به اظهاراتِ رییس‌جمهوری کشور، نشان‌دهندۀ این تحلیل و هراس‌ِ پاکستان از پیامد نشستِ وارسا است.
از سوی دیگر اما در نشستِ وارسا کمک‌های جهانی مشروط به اصلاحات شد؛ اصلاحاتِ انتخاباتی، مبارزه با فساد و تأمین حقوقِ بشر. مسلماً جامعۀ جهانی در پانزده سالِ پسین کمک‌های بدون حساب‌وکتاب به افغانستان کرد. این کمک‌ها فسادآفرین بودند؛ عده‌یی از برکتِ این پول‌ها میلیاردر شدند اما اکثریت همچنان گرسنه ماندند. از این‌رو در نشست وارسا، بر حساب‌دهی از این کمک‌ها تأکید شد؛ یعنی از این‌پس جهان از کمک‌هایش حساب می‌گیرد.
همچنین در این نشست، اکثریتِ کشورها بر ادامۀ حضورشان در افغانستان تأکید ورزیدند. این اقدام باعث نااُمیدیِ گروه‌های هراس‌افکن و همسایۀ جنوب‌شرقیِ کشور شده است. پیش از برگزاری نشست وارسا، به نظر می‌رسید که جامعۀ جهانی دیگر به گونۀ مستقیم در جنگ سهم نمی‌گیرد؛ اما نشستِ وارسا این پیش‌بینی‌ها را غلط ثابت ساخت.
رییس‌جمهور غنی و داکتر عبدالله عبدالله رییس اجرایی – به رغمِ اختلافاتی که در نحوۀ حکومت‌داری با هم دارند – در این نشست به گونۀ منظم و واحد ظاهر شدند. آن‌ها پیامِ همکاری و وحدت داشتند. این حالت با استقبالِ جهانی روبه‌رو شد و رهبرانِ جهان از رهبران دولت وحدت ملی به‌خاطر همکاری و کارِ مشترک در زمینۀ حکومت‌داری و… ستایش کردند. اما حالا این دولت افغانستان است که باید از این فرصت‌ها و زمینه‌ها برای مبارزه با تروریسم استفاده کند.
پی‌گیری شکایت از پاکستان توسط رییس‌جمهور غنی و داکتر عـبدالله، یکی از راه‌هایی‌ست که می‌تواند کشورهای منطقه و جهان را آهسته‌آهسته در برابرِ پاکستان قرار دهد. موقفِ درستِ رهبران دولت وحدت ملی در برابر پاکستان در نشست وارسا، نخستین اقدام لازمِ دولت در برابر پاکستان بوده است و این می‌تواند به معنای تغییر دیدگاهِ دولتِ افغانستان در برابر پاکستان باشد.
پیش از این، در سطح ملی از پاکستان انتقاد می‌شد ولی در سطح بین‌الملل هیچ‌گاه از پاکستان شکایت صورت نگرفته بود. اما حالا که رهبران دولت وحدت ملی چنین شکایتی را مطرح کرده‌اند، در واقع برای نخستین‌بار در یک فرصتِ مهم در برابر پاکستان موضع‌گیریِ شفاف صورت گرفته و این خود به معنای حقانیتِ دیدگاه‌های مردمِ افغانستان است.
اکنون کشورهای عضو ناتو و جامعۀ جهانی باید شکایت‌های دولتِ افغانستان در برابر پاکستان را بشنوند. در عین حال، دولت وحدت ملی باید استراتژیِ مبارزه با تروریسـم را تدوین کند که یک بخش آن، باید استراتژیِ موضع‌گیریِ صریح در برابر کشورهایی باشد که به حمایت از تروریسم دل بسته اند و به آن می‌پردازند.
خوشبختانه افغانستان حالا با توجه به تحولاتِ جاری در جهان و جنگ جهانی با تروریسم، در موضعِ برتری نسبت به پاکستان قرار گرفته و با توجه به رویدادهایی که در عربستان سعودی و دیگر بخش‌های جهان اتفاق افتاده است، پاکستان در بدترین وضعیتِ ممکن به‌سر می‌برد. در چنین شرایطی، دولت افغانستان باید با پی‌گیریِ جدیِ شکایت از پاکستان، این کشور را بیش از این مورد فشارِ قرار دهد و خود را در مدارِ توسعۀ سیاسی و اقتصادیِ جهان قرار دهد.