نثاراحمد فیضی غوریانی عضو کمیتۀ دفاعی و تمامیت ارضی مجلس نماینده‌گان/
آنچه که در کمیتۀ روابط خارجی کانگرس امریکا در مورد پاکستان گفته شد، شاید منسجم‌ترین و تندترین مواضعی باشد که ظرف پانزده سال گذشته از سوی این کشور در برابر یکی از مهم‌ترین متحدان استراتژیک آن در منطقه که متهم به حمایت از تروریسم و افراط‌گرایی است، مطرح می‌شود. دولت امریکا برای مدت طولانی با وجود درخواست‌های مکرر مقام‌های افغانستان از این کشور برای رسیده‌گی به چگونه‌گی مبارزۀ پاکستان با هراس‌افگنی، مهر سکوت برلب زده بود و نمی‌خواست واکنش تند در برابر این متحد استراتژیک زمان جنگ سرد خود داشته باشد. اما مثل این که پس از پانزده سال دولت امریکا متوجه شد که نمی‌شود با دولتی مدارا کرد که هم چنان از تروریسم حمایت می‌کند و در پی ناکام ساختن روند تازۀ سیاسی در افغانستان تلاش می ورزد. در کانگرس امریکا ضمن متهم کردن پاکستان به حمایت از گروه‌های تروریستی به مقام‌های این کشورهشدارداد که از ادامۀ سیاست حمایت از تروریسم دست بردارد. کانگرس امریکا گفت در صورتی که پاکستان دست از تروریست پروری برندارد با اقدام‌های پیش‌گیرانه امریکا رو به رو خواهد شد. به گفتۀ اعضای کمیته روابط خارجی کانگرس امریکا گزینه قطع کمک‌های مالی به پاکستان و ادامۀ هدف قرار دادن سران طالبان و شبکه حقانی از اقدام‌های بعدی این کشور خواهد بود. زلمی خلیل زاد سفیر پیشین امریکا در افغانستان در این نشست کانگرس درخواست درج نام پاکستان را در فهرست سیاه کشورهای حامی تروریسم داد. به گفته آقای خلیل زاد پاکستان تا زمانی از تروریسم حمایت می‌کند که با اقدام های عملی امریکا رو به رو شود. از جانب دیگر رییس سازمان سی آی ای( سیا) نیز به دنبال مواضع کمیته روابط خارجی کانگرس امریکا از حمله به گروه های خبر داد که منافع امریکا و متحدان آن را در منطقه تهدید می‌کنند. رییس سیا گفت که امریکا ضرورت نمی‌بیند که برای این هدف رهبران این کشور ها را در جریان این گونه حملات قرار دهد. اشاره واضح رییس سازمان استخبارات امریکا به مقام‌های پاکستانی بود که از گروه‌های تروریستی حمایت می‌کنند و تروریسم را به خوب و بد تقسیم کرده اند. امریکا قبلاً نیز برای از بین بردن اسامه بن لادن رهبر شبکه القاعده و بعدا برای کشتن ملا اختر محمد منصور رهبر پیشین گروه طالبان از همین نوع حملات استفاده کرد. این هشدار ها بدون شک پاکستان را در وضعیت خطرناکی در منطقه قرار داده و برای نخستین بار آن را به کشوری که می‌تواند برای منافع دیگر کشورهای منطقه دردسرساز شود، معرفی می‌کند. البته افغانستان از سال‌ها به این طرف، بحث هدف قرار دادن گروه های دهشت افکن را در خاستگاه های اصلی شان با متحدان بین المللی خود مطرح کرده بود، اما این درخواست‌ها تا به امروز جنبه عملی به خود نگرفته بودند. از مدتی به این سو که پاکستانی ها به صورت آشکار در ناامنی های افغانستان متهم شده اند، امریکا در مواضع و سیاست های خود در برابر این کشور تغییراتی را وارد کرد و با اظهارات اعضای کمیتۀ روابط خارجی کانگرس این کشور، این تغییر مواضع به اوج خود رسید. حالا پاکستان در وضعیتی قرار گرفته که اگر با فشارهای عملی از جانب جامعه جهانی و دولت افغانستان قرار گیرد، بدون شک به پایان ناامنی‌ها و وضعیت بحرانی در کشور خود نزدیک می‌شویم. برای دولت افغانستان اتخاذ سیاست‌های موازی با جامعه جهانی می تواند روند انزوای سیاسی و اقتصادی پاکستان را شتاب بخشد. براساس آمار رسمی واردات افغانستان از مسیر پاکستان و تولیدات این کشور سالانه حداقل به شش تا هشت میلیارد دالر می رسد. حالا اگر در مقدار این واردات کاهش به وجود آید نمی تواند اثرات مستقیمی بروضعیت این کشور به جا گذارد؟ بدون شک پاسخ آن مثبت است و اگر واردات افغانستان از پاکستان و از مسیر این کشور قطع شود و یا تقلیل پیدا کند می تواند فشار بزرگ اقتصادی را به این کشور وارد سازد. فراموش نکنیم که دولت مردان پاکستانی تا زمانی دست از سیاست‌های مداخله جویانه شان علیه افغانستان و تروریسم پروری برنمی دارند که پیامدها و عواقب آن گریبانگیر این کشور شود. تا به امروز متاسفانه وضعیت خلاف آن بوده و حمایت‌های پنهان و آشکار اسلام آباد از تروریسم ضمن این که منافع سیاسی این کشور را تامین کرده، منبع خوب عایداتی نیز برای آن به شمار می‌رفته است. پاکستان سالانه میلیون‌ها دالر تنها از کشور امریکا در امر مبارزه با تروریسم به دست می‌آورد که تا به امروز بیشتر آن را خرچ حمایت از گروه های تروریستی کرده است. موضوع دیگر این است که حالا افغانستان آن کشور مجبور در منطقه نیست که برای رفع نیازهای اقتصادی خود به مسیر پاکستان و تولیدات این کشور به عنوان یگانه مسیرو یگانه منبع تامین کننده نیازهای اقتصادی احتیاج داشته باشد. حالا در کنار این که مسیرهای شمال و غرب کشور به روی واردات افغانستان باز هست، میسر چهاربهار می‌تواند بخش بزرگی از نیازهای اقتصادی کشور را تامین کند. افغانستان حالا می‌تواند کالاهای وارداتی مورد نیاز خود را از کشورهای دیگر در موجودیت این مسیر به دست آورد. سمنتی که امروز در افغانستان از آن استفاده می‌شود اکثرا از پاکستان وارد می‌شود و کارخانه‌های تولید سمنت در پاکستان عمدتا در اختیار سازمان استخبارات این کشور یا آی اس آی قرار دارد. افغانستان با اقدام‌های مرحله به مرحله می‌تواند برفشارهای اقتصادی خود برپاکستان بیفزاید و دولت مردان این کشور را که عملا از تروریسم و افراط گرایی علیه افغانستان استفاده می‌کنند، در برابر واکنش مردم آن قرار دهند. اگر افغانستان نتواند واکنش‌های مردمی را در پاکستان برخلاف سیاست‌های تروریسم پرورانه مقام‌های حکومتی و نظامی آن برانگیزد، بدون شک در تغییر سیاست‌های این کشور به موفقیت چندانی دست نخواهد یافت.