کابل در روزهای پسین، شاهد رویدادهایِ هولناکِ جنایی بوده است. آتش زدنِ یک موتر در دشت برچی، تیزاب پاشیدن به روی زنانِ یک خانواده در نزدیکی شهرک آریا، و کشتنِ چهار برادر در روز روشن در منطقۀ پنجصد فامیلی، همه و همه از رویدادهایی‌اند که توجه رسانه‌ها به آن معطوف شده است. اما بدون شک روزانه شهرِ کابل شاهد رویدادهای فراوانِ جناییِ دیگر است که به گوش و چشمِ رسانه‌ها ابداً نمی‌رسد.
تجربه ثابت کرده که رویدادهای کلانِ جنایی، بدون هماهنگی و همکاریِ افراد و حلقاتی در میانِ پولیس صورت‌گرفتنی نیست و بازداشت نشدنِ مجرمان نیز ریشه در همین همکاری‌ها و رابطه‌ها دارد.
زورگویی‌ها، اخاذی‌ها، سرقت‌های مسلحانه و قتل‌های زنجیزه‌یی و قتل‌های آزاد و ستم‌های خانواده‌گی بر افراد، از جمله جنایت‌هایی‌اند که هر روز به شکلِ عادی در کابل صورت می‌گیرند. اما از میانِ این جنایت‌ها، فقط برخی از آن‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند و متباقی به خاک سپرده می‌شوند. گرافِ بلندِ جرایم جنایی در کابل که شامل انواعِ جنایت‌ها می‌شود، نشان می‌دهد پولیسِ کابل در انجامِ وظایفش ضعیف عمل می‌کند و فساد موجود در دستگاه پولیس در کنارِ ناکاره‌گی آن، یکی از عوامل مهمِ افزایشِ جرایم جنایی است.
کشتن برادرانِ یک خانواده کنارِ دروازۀ خانۀشان، آن‌هم در ساعت ۱۰ صبح و در نزدیکی پاسگاه پولیس، این پرسش را به میان می‌آورد که جنایت‌کاران از کجا ظاهر می‌شوند و پس از انجام جنایت‌شان، کجا پنهان می‌شوند که دستِ هیچ پولیسی به آن‌ها نمی‌رسد؟
چرا هربار پاسگا‌ه‌های پولیسی که نزدیکِ محلِ جنایت قرار داشته‌اند، وارد عمل نشده و به‌اصطلاح عوام تیرِ خود را آورده‌اند؟ در حالی که به مجرد اطلاع از یک جنایت، پولیس ساحۀ مربوطه‌اش باید وارد اقدام شود.
متأسفانه بارها دیده شده که بی‌غرض‌ترین انسان‌ در هنگام وقوع جرایم، پولیس بوده است. گمان می‌شود که کابل تنها پایتخت در سطح منطقه است که روزانه این‌همه جُرم و جنایت در آن صورت می‌گیرد ولی کمتر مرتکبانِ آن‌ها به کیفر می‌رسند و به داد مردمِ متضرر رسیده‌گی می‌شود.
مسلماً دسترسی بسیاری از افراد در کابل و ولایت‌های هم‌جوار به اسلحه، اصلی‌ترین عاملِ خشونت به شمار می‌آید، اما مکانیزم جمع‌آوری سلاح از نزد افراد غیرمسوول، اصلاً در برنامۀ امنیتیِ پولیسِ کابل دیده نمی‌شود. قبلاً وزارتِ داخله اعلام کرده بود در هر ساحه‌یی که جنایت رخ بدهد، مسوولانِ آن برکنار شده و به نهادهای عددلی و قضایی سپرده می‌شوند. اما به جز یکی ـ دو مورد، اصلاً شاهدِ چنین قاطعیتی از جانبِ این وزارت نبوده‌ایم.
حالا که رویدادهای جنایی در کابل افزایش یافته و در کنار آن عواملِ انتحاری نیز هر از گاهی در این شهر فعال می‌شوند، باید مسوولیت‌های پولیس افزایش یابد و رویداهای جنایی تا کُنه آن مطالعه و بررسی گردد.
درحالی‌که کشور درگیر نبردِ سخت با داعشیان و طالبان است و نیروهای امنیتیِ ما در برابرِ آنان هر روز قربانی می‌دهند، جرایم جنایی در کنارِ تروریسم، به معضلِ دیگری برای جامعه بدل شده است. همین اکنون در کابل بخش‌هایی وجود دارد که به عنوان علاقه غیرقابل مطالعه است و هر روز به این علاقه‌های غیر، به دلیلِ حضور افراد مسلح و جنایت‌کار، افزوده می‌شود.
هنوز دو هفته از تیزاب‌پاشی به روی چند بانو می‌گذرد، اما هیچ خبری از بازداشتِ عواملِ آن نیست. همچنان رویدادهای دیگری هم اتفاق افتاده و عاملانِ آن در تپۀ خیر نشسته و نظاره‌گرِ بی‌کفایتیِ مسوولان‌اند. به هر صورت، افزایش جرایمِ جنایی، صبرِ مردم را لبریز کرده است، باید مسوولان به این نکته توجه کنند!