بخش ششم/

همه افراد در همۀ مواقع درکِ یک‌سانی از یک موضوع ندارند و ارتباط ادراکی چشم و مغز همیشه منجر به درکی منسجم از واقعیت نمی‌شود. حتا گاهی این دو با هم متضاد هستند.
از طرفی تجربیات قبلی در موضوع رؤیت شده بسیار تأثیرگذار است. در واقع بیشتر اوقات، تمایلات، انتظارات و تجربیات قبلی باعث می‌شود ما آن‌چه را مایلیم ببینیم، نه آن‌چه را که واقعاً در خارج وجود دارد.
شاید تنها راهی که به‌وسیله آن بتوان واقعیت را شناخت، حذف پیش‌فرض‌ها، تمایلات و یا فیلترهای پنهانی است که بر موضوع اثر گذاشته است.
برای این منظور، اولین قدم این است که متوجه باشیم حواس پنج‌گان نشان نمی‌دهد واقعیت بیرونی دقیقاً چیست. این خود از ضرورت‌های یک فکر خلاق است.
منظور و هدف این تکنیک این است که شما بتوانید با قدرت توهم و خیال طوری دیگری به مسایل نگاه کنید، تا بلکه اصل و واقعیت موضوع را دریابید. این سعی باعث می‌شود الگوی ذهنی جدیدی در مغز شما شناخته شود و در نهایت این فعل و انفعال‌ها موجب کشف ناگهانی و غیرمنتظره‌یی گردد.
بنابراین، برای این‌که بتوانیم خلاقانه با موضوعات برخورد کنیم و راه‌حل‌های جدیدی برای مسایل‌مان پیدا کنیم، گاهی احتیاج است با قدرت خیال و توهم موضوع را از زوایای دیگری هم ببینیم. هر چند که دیدن از آن زاویه اشتباه به نظر آید. شاید به همین دلیل است که بسیاری از افراد خلاق کارهایی می‌کنند که در ابتدا احمقانه به نظر می‌رسد.

نحوۀ مدیریت و رهبری موثر جلسات
اما همواره این پرسش مطرح می‌شود که چه‌گونه می‌توان این گونه جلسه‌ها را پربارتر نمود؟ آیا در طول جلسه، روند پیشبرد در مباحث در راستای هر آن‌چه در دستور کار منظور شده است طی می‌شود، یا بدون توجه به نکات مهم و کلیدی بر مبنای رویاهای خود حرکت می‌کنیم؟ نتایج تحقیقات انجام شده در این خصوص نشان می‌دهد که در بسیاری از جلسه‌ها پدیدۀ منفی اتلاف وقت وجود دارد. از همین‌رو، نخستین گام در افزایش کارایی یک جلسه، این است که نخست نقش و اهمیت آن را دریابیم و بپذیریم هدف از برگزاری جلسه، بهبود وضعیت موجود سازمان است. به بیان دیگر، منظور از تشکیل هر جلسه تلاشی است در پرتو همکاری مشترک برای سامان‌دهی بهتر وضعیت یک سازمان. در واقع می‌توان گفت جلسه، فعالیت تیمی در مکانی است که افراد منتخب برای رای‌زنی گردهم می‌آیند. از این‌رو انتظار می‌رود تمام شرکت‌کننده‌گان در جلسه، نقشی فعال به عهده گیرند تا جلسه دستاورد مورد نظر را داشته باشد. بنابراین قبل از فراخوانی هر جلسه، نخست باید بررسی نمود آیا برگزاری جلسه ضروی است؛ زیرا جلسه تنها راه برقراری ارتباط و مشاوره با کارکنان یک سازمان نمی‌باشد و راهکارهای دیگری مانند فرستادن یادداشت یا نامۀ الکترونیک برای کارکنان و درخواست از آنان برای ارایۀ پیشنهادات نیز می‌تواند برای ایجاد ارتباط مؤثر مورد استفاده قرار گیرد. از همین‌رو مشاور برگزاری هر جلسه، مسوولیت دارد ضرورت تشکیل جلسه را تشخیص دهد و سپس اسامی افرادی را که در جلسه باید حضور یابند، تعیین کند.