مسوولان در وزارت‌های تجارت و صنایع و اقتصاد می‌گویند، راه لاجورد تا سه‌ونیم ماه دیگر افتتاح و به بهره‌برداری سپرده خواهد شد.
آنان با بیان این‌که راه لاجورد افغانستان را از وابسته‌بودن به یک راه نجات می‌دهد، می‌گویند که تا سه سال آینده افغانستان ده میلیون تُن دادوستد با کشورهای منطقه و جهان خواهد داشت.
به باور مسوولان این وزارت‌خانه‌ها، این راه برای افغانستان زمینۀ صادراتِ کالاهای تولیدی و واردکردن کالاهای اقتصادی منطقه و جهان را فراهم می‌کند.
هم‌زمان با این، شماری از آگاهان اقتصادی بر این باور اند که مسیر لاجورد برای شرایط کشوری‌هایی آماده است که مواد و منابع معدنی آن قابل استخراج و عرضه باشند؛ نه برای کشوری مانند افغانستان که ظرفیت‌های اقتصادی آن دست‌ناخورده باقی مانده است.
آنان هم‌چنان می‌گویند که افغانستان در صورتی می‌تواند از این دهلیز بهره ببرد که راه لاجورد در حد شعار باقی نماند و به یک امر باالفعل تبدیل گردد.
راه لاجورد از افغانستان آغاز خواهد شد، بعد به بندر ترکمن باشی کشور ترکمنستان ختم، سپس از مسیر شهر باکوی آذربایجان به منطقه تفلیس گرجستان وصل می‌شود و از تفلیس نیز به طرف قارس ترکیه می‌رود و از آنجا به استانبول و بعد به اروپا وصل می‌شود.
مسافر قوقندی، سخنگوی وزارت تجارت و صنایع در گفت‌وگو با روزنامۀ ماندگار می‌گوید: راه لاجورد یک راه ترانزیتی است که بانی آن حکومت افغانستان می‌باشد.
آقای قوقندی در ادامه می‌افزاید: مسیر لاجورد افغانستان را از راه آسیای میان به ترکیه و از این طریق به اروپا و بازارهای اروپایی وصل می‌کند.
او اظهار داشت: «تا اخیر ماه نومبر سال‌جاری راه آهنِ لاجورد به بندر آقینۀ ولایت فاریاب وصل می‌شود و افغانستان می‌تواند کالاهای اقتصادی‌اش را با هزینۀ کمتر و امنیت بهتر به اروپا برساند. این راه بدیل خوبی برای کشور است.»
به‌گفتۀ سخنگوی وزارت تجارت و صنایع، تا سه سال آینده افغانستان می‌تواند ده میلیون تُن دادوستد با کشورهای منطقه و از این طریق با بازارهای اروپا داشته باشد.
هم‌زمان با این، سهراب بهمن سخنگوی وزارت اقتصاد به روزنامۀ ماندگار می‌گوید: افغانستان کشور محاط به خشکه است و راه‌های کمِ آبِ وصل‌کننده به دیگر قاره‌ها دارد، بناٌ دولت افغانستان در کنار بندر چابهار و راه ابریشم، به راه لاجورد به عنوان یکی از راه‌های مهم تجارتی توجه خاصی دارد.
به‌گفتۀ آقای بهمن: راه‌های زمینی و خشکه بدیل خوبی برای وصل افغانستان به بازارهای جهانی است. این راه برای افغانستان زمینۀ صادرات کالاهای تولیدی و واردکردن کالاهای اقتصادی منطقه و جهان را فراهم می‌کند و با باز شدن این راه، افغانستان از وابسته‌بودن به یک راه نجات میابد.
آقای بهمن در پاسخ به این‌که از چه زمانی بحث راه لاجورد وارد برنامه‌های اقتصادی دولت افغانستان شده و تا به‌حال چه کارهایی را در این زمینه انجام داده‌اند،خاطرنشان ساخت: «راه لاجورد در چند سال اخیر مورد توجۀ دولت افغانستان قرار گرفته است؛ با دونرها صحب آغاز شده و آن‌ها نیز اعلان آماده‌گی برای کمک به افغانستان کرده‌اند که به‌زودی شاهد آغاز رسمی آن خواهیم بود.»
در حین‌حال، سیف‌الدین سیحون استاد دانشکدۀ اقتصاد دانشگاه بر این باور است که مسیر لاجورد به دلیل ارتباط تاریخی آن، که گویا از هزاران سال به این‌سو از این مسیر لاجورد انتقال داده می‌شده است، به‌نام لاجورد نام‌گذاری شده‌است.
آقای سیحون تأکید کرد: راه لاجورد مسیر صادرات و واردات را کوتاه‌تر کرده و یک همکاری منطقه‌یی را میان کشورهای آسیای‌میانه، قفقاز و اروپا ایجاد می‌کند.
این کارشناس اقتصادی بر این باور است که راه لاجورد و ایجاد همکاری منطقه‌یی و جهانی در حد یک شعار است، یعنی این پروژه تا به‌حال تحقق نیافته است، اگر این پروژه شکل بگیرد، برای تجارت منطیه‌یی، همگرایی و همکاری منطقه‌یی موثر خواهد بود.
آقای سیحون تصریح کرد: افغانستان از این طریق می‌تواند محصولات و کالاهای خود را به اروپا صادر کند، اما این امر در صورتی امکان‌پذیر است که به یک امر بالفعل تبدیل گردد؛ چون در حال حاضر افغانستان یک کشور صادراتی نیست.
به‌گفتۀ او: «مسیر لاجورد برای شرایط کشوری‌های است که مواد و منابع معدنی آن قابل استخراج و عرضه باشند؛ نه برای کشوری مانند افغانستان که ظرفیت‌های و منابع اقتصادی آن دست‌نخورده باقی مانده است.»
به گفتۀ آقای سیحون: اگر افغانستان به ظرفیت‌ها و منابع اقتصادی خود توجه و از آن‌ها استفاده کند، می‌تواند از راه‌های نظیر لاجورد، ابریشم و چابهار برای پیشرفت اقتصادی کشور استفادۀ خوب کند.
افغانستانِ محصور در خشکی، اکنون در صدد است که راه جدیدی را برای دست‌رسی به آب‌های آزاد بیازماید. راهی که از کشورهای همسایۀ شمالی افغانستان می‌گذرد، کشورهای که در گذشته کمتر در رقابت و تنش سیاسی افغانستان درگیر بوده‌اند.
بسیاری‌ها معتقدند که این مسیر، جاده‌یی تاریخی است که حدود دو هزار سال قبل لاجورد بدخشان در شمال شرق افغانستان، از این مسیر به کشورهای آسیای میانه و اروپا صادر می‌شده و دلیل انتخاب نام «راه لاجورد» نیز به همین دلیل است.