عدالت و انصاف نیست که فرزندان مقام‌ها – آنانی‌که در هیچ نبرد و مبارزه‌یی سهم نداشته‌اند – جنرال و دگروال شوند و قهرمانی‌که در صد جبهه رزمیده و ده‌ها حملۀ انتحاری و گروهی را دفع کرده است، سال‌ها “بریدمن” باشد و سرانجام برای نجات مردم کشورش، جان بسپارد. قلبِ آدم درد می‎گیرد؛ تا کی باید فرزند غریب در سنگر بمیرد و امتیازها و امکانات در جیب زورمندان و خانواده‌های‌شان بریزد.
هفتۀ گذشته، معین ارشد امنیتی وزارت داخله فرزند جوانش را رتبه دگروالی داد. همچنان، پسر جوانِ یکی از اعضای مجلس، رتبه جنرالی گرفت. این درحالی‌ست که به گونۀ مثال، اکبر اندرابی (شهید و قهرمان حادثۀ حمله به دانشگاه امریکایی در کابل) ده‌ها حمله دهشت‌افگنانه را مهار کرده بود اما مقاماتِ بالا همچنان در رتبۀ بریدمنی وی را متوقف نگه داشته بودند. این تفاوت غیرقابل قبول است. کسی که تا پای جان می‌رزمد و مظلومانه می‌میرد، از هیچ امتیازی برخوردار نیست، اما عده‌یی صرف به‌خاطر برخی تعلقات خاص، به مدارج عالی نظامی دست می‌یابند.
در دنیا ارتقای افسران وابسته به تجربه و درایتی‌ست که آن‌ها از خود نشان می‌دهند؛ اما این‌جا رتبه نظامی به شناخت و واسطه مربوط است. صدها افسر شجاع نیروهای امنیتی که سال‌ها در راه‌ آزادی و عزت مردم با تروریستان مبارزه کرده‌اند، چون شناخت و واسطه ندارند، سال‌هاست ارتقا نکرده‌اند. اما آنانی‌که متعلق به خانواده‌های زورمندان هستند، پیوسته ارتقا می‌کنند، بدون این‌که کار درخوری انجام داده باشند.
حتا در همین کشور خود ما، در گذشته افسران با درنظرداشت توانایی‌ها و زحماتی‌که در صفوف نیروهای امنیتی می‌کشیدند، به مدارج بالا راه می‌یافتند. اما متأسفانه امروزه اوضاع دگرگون شده است.
بر رؤسای دولت وحدت ملی است که دیگر جلو توزیع رایگانِ رتبه‌های نظامی را بگیرند. زیرا تا عدالت در صفوف نیروهای امنیتی تأمین نشود، پیروزی در جنگ بعید خواهد بود. امروزه گزارش‌ها از صفوف نبرد حاکی از روحیۀ ضعیف و انگیزۀ پایین نیروهای امنیتی است. دلیل واضح است: فساد و پول‌شویی و رهبری ضعیف و نابکار. برای پیروزی در نبرد باید فرصت‌های برابر در اختیارِ نیروها قرار گیرد. واسطه‌سالاری نباید جای شایسته‌سالاری را در مهم‌ترین نهادهای دولتی بگیرد. نهادهایی‌که سرنوشت افغانستان را در اختیار دارند.
توزیع ناعادلانه مدال‌ها و رتبه‌های نظامی از یک‌سو و فساد میلیاردی در صفوف نیروهای امنیتی از سوی دیگر، فضا را به سود دشمن رقم زده است. فساد اداری در درون نیروهای امنیتی بر هیچ کسی پوشیده نیست. همه می‌دانند چگونه مأموران تدارکات و قراردادی‌های وزارت‌های امنیتی، صاحب دارایی و سرمایه شدند. بنابراین، برای شکست تروریستان، نخست باید با این فساد شرم‌آور مبارزه شود. دیگر نباید پول سفرۀ سربازان به جیب فاسدان بریزد و برخی از مأموران تدارکاتِ وزارت‌های دفاع و داخله برق‌آسا میلیونر شوند!