حکومت افغانستان بارها به فرصت‌هایی دست میابد که برای افغانستان فوق‌العاده اند؛ اما هیچ‌گاه از این فرصت‌ها به عنوان یک موقعیت خاص به نفع کشور استفاده نبرده است. به عنوان نمونه افغانستان حد اقل در یک دو نیم دهه اخیر در پانزده نشست عمومی مجمع سازمان ملل متحد و شورای امنیت و … شرکت می‌کند اما هیچ‌گاه در خواست‌هایی جدی اش را مطرح نکرده است. به عنوان نمونه در آخرین نشست سازمان ملل هم حکومت طرحی کاملی را ارایه نمی‌کند و حد اقل از پاکستان به عنوان یک کشوری که سال‌هاست از آن صدمه می‌بینیم، شایت نکرده و نخواهد کرد. جدا از بحث نشست سازمان ملل، فرصتی دیگری که برای افغانستان در پیش رو قرار دارد کنفرانس بروکسل است. در این کنفراس قرار است که حکومت پنج سند را به شرکت کننده گان پیش نهاد کند تا افغانستان را در آن عرصه‌ها حمایت کنند. اما با این هم رهبران دولت وحدت ملی در حالی خود را برای شرکت در نشستِ بروکسل برای افغانستان آماده می‌کنند که در اوجِ تنش‌ها و سردرگمی‌های سیاسیِ خود قرار دارند. هنوز توافق‌نامه سیاسی در یک مورد هم عملی نشده است در نشستِ بروکسل قرار است رهبران دولت وحدت ملی، از پیشرفت‌های کشور در عرصه‌های مبارزه با فساد، حکومت‌داری خوب، اصلاحات انتخاباتی، تغییر وضعیتِ زنان و مسایلی از این قبیل، به تمویل‌کننده‌گان مالیِ افغانستان گزارش ارایه کنند و کمک‌های بیشتری را برای سال‌های آینده به دست آورند. اما هیچ پیشرفتی در این عرصه‌ها دولت نداشته اند.
به همین منظور، دولت افغانستان با سراسیمه‌گی در حال برگزاریِ نشست‌های مقدماتی برای شرکت در کنفرانس بروکسل است. روز یکشنبه گروه کاریِ مشترک برای انسجام و هماهنگیِ نشست بروکسل در کابل، همایشی را برای توضیح پیشرفت‌های کشور برگزار کرد. در این نشست، هرچند مقام‌های کشور به شمول اشرف‌غنی رییس‌جمهوری تلاش کردند که دستاوردهای دوسالۀشان را برجسته نشان دهند، ولی مشخص بود که نهادهای بین‌المللی هنوز نسبت به دستاوردهای دولت وحدت ملی با تردید نگاه می‌کنند. نمایندۀ سازمان ملل متحد در این نشست، به صورتِ واضح اظهار امیدواری کرد که در فرصت باقی‌مانده به شروع نشست بروکسل، رهبران دولت وحدت ملی موفق شوند بخشی از تعهداتِ خود به جامعۀ جهانی را تحقق بخشند. اما مشخص است که تا آن زمان، دولت افغانستان در هیچ عرصه‌یی موفقیت به دست نخواهد آورد.
دولت وحدت ملی به خصوص آقای غنی در شرایطی نیست که بتواند تا زمان برگزاری نشست بروکسل حتا بخشِ کوچکی از وعده‌هایش را محقق سازد. او در حال حاضر، اگر تا برگزاری نشست بروکسل موفق شود که اختلافات میان ارگ و قصر سپیدار را کاهش دهد، کارِ بزرگی انجام داده است. بسیاری از آگاهان با توجه به دستاوردهای کاملاً ناچیزِ دولت وحدت ملی در دو سال گذشته می‌گویند، آقای غنی با دست‌های خالی وارد نشست بروکسل می‌شود. به گفتۀ این آگاهان، در دو سال گذشته، آقای غنی موفق نشد که کارِ در خورِ توجهی در یکی از مواردی که تعهد سپرده بود، انجام دهد. جامعۀ جهانی حداقل انتظار دارد که رهبران دولت وحدت ملی در عرصه‌های امنیت، مبارزه با فساد، حکومت‌داری خوب، وضعیت زنان، آموزش و پرورش و اصلاحاتِ انتخاباتی در نشستِ بروکسل، حرفی برای گفتن داشته باشند.
دستاوردهای دولت وحدت ملی به هیچ صورت در عرصۀ امنیت قناعت‌بخش بوده نمی‌تواند. در ظرف دو سال گذشته، افغانستان از بُعد امنیتی، افتِ بزرگی را تجربه کرده است.
اصلاحات انتخاباتی به دلیلِ بی‌میلیِ آقای غنی معلق مانده و انتخابات پارلمانی، خلافِ قانون تا به امروز در بی‌سرنوشتی قرار دارد. به هر رو افغانستان باید از فرصت‌های مثل نشست های عمومی سازمان ملل متحد و نیز کنفرانس جهانی و با اهمیت مثل بروکسل استفاده اعظمی کند. و در عین حال ریاست جمهوری بسیار هم وابسته به این کنفرانس‌ها نباشد و باید در سطح داخلی با عملی کردن توافق نامه سیاسی اعتبار دولت را به حال خودش برگرداند. زیرا مردم اگر باتو نشد کارت تمام است.