روز گذشته (دوشنبه ۲۶ میزان) آقای غنی با اعضای کمیتۀ گزینش در ارگ ریاست‌جمهوری دیدار کرده و ضمن ابرازِ آماده‌گیِ حکومت برای برگزاری انتخاباتِ شفاف و فراگیر گفته است: «هرگونه مداخلۀ سیاسی در روند کاریِ کمیتۀ گزینشِ کمیشنران کمیسیون‌های انتخاباتی، جرم بوده و متخلفان مورد پیگرد عدلی و قضایی قرار خواهند گرفت.»
او همچنین تأکید کرده که «کارِ کمیتۀ گزینش باید با شفافیتِ کامل انجام شود، تا مردم بالای کمیسیون‌های انتخابات و شکایات انتخاباتی، اعتماد نمایند.»
آقای غنی خطاب به اعضای کمیتۀ گزینش گفته است که از استقلالِ کاریِ شما صد در صد حمایت می‌کنم.
اما این‌ها همه، حرف‌های شیرینی‌اند که هیچ‌کدام با توجه به تجاربِ تلخِ گذشته، اطمینان و امیـدواریِ راسخی را نسبت به سلامت و شفافیتِ انتخابات‌های آینده در قلبِ شهروندانِ کشور برنمی‌انگیزانند.
انتخابات‌های گذشته و به‌ویژه انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۳ در افغانستان ثابت کرد که “انتخاباتِ شفاف” فقط شعاری دهان‌پُرکن برای سرانِ حکومت و اقتدارگرایانی‌ست که نگاهِ قومی به قدرت دارند و در این مسیر، از هیچ عملی فروگذار نیستند. در انتخابات ۱۳۸۳ و ۱۳۸۸ آقای کرزی که قدرت را در انحصار داشت، نه‌تنها انتخابات را از جادۀ سلامت و شفافیت خارج ساخت، بلکه آن را به نمایشی اهانت‌بار به دموکراسی و تظاهراتِ تمایلاتِ قومی و تباری بدل کرد؛ چنان‌که افتضاحات و فریب‌کاری‌هایِ او به‌ویژه در انتخابات ۱۳۸۸ و اظهارات قبیحِ شخصی چون داوود علی نجفی، به خاطره‌یی تلخ و ماندگار در روانِ جمعی مردمِ ما تبدیل شده است.
اکنون آقای غنی رییس‌جمهور برحالِ کشور نیز درحالی از استقلال و شفافیتِ کارِ کمیتۀ گزینش و برگزاری انتخاباتِ سالم دَم می‌زند که جناب‌شان در انتخاباتِ دو سال پیش(۱۳۹۳)، با همکاریِ آقای کرزی رییس‌جمهورِ پیشین، گنــدِ بزرگی را به صورتِ دموکراسی افغانستانی پاشیدند و ننگِ کلانی را برای تمام انتخابات‌های جهان به ارمغان آوردند.
در انتخابات ۹۳، در اغلبِ مهندسی‌ها و اعمالِ نفوذهای آقای کرزی در سازوکارِ انتخابات، آقای غنی همراه و هم‌نظرِ وی به شمار می‌رفت و چنان بود که صندوق‌های گوسفندی با آرایِ گوسفندیِ کسانی چون امرخیل به نفعِ تیم تحول و تداوم پُر شد، آن‌هم چنان مفتضحانه که حتا نتوانستند این تقلب‌کاری‌ها را با منطق ریاضی و آمار هموار کنند.
اکنون که تقلب‌کارانی چون امرخیل و افرادی دیگر در کمیسیون‌های متقلبِ انتخاباتی گذشته، عزیزکرده‌های آقای غنی و تیمِ قوم‌اندیشش به حساب می‌آیند، از جناب رییس‌جمهور می‌خواهیم که برای جلوگیری از مداخلۀ سیاسی در روند کاریِ کمیتۀ گزینش و تعیین عادلانۀ کمیشنران کمیسیون‌های انتخاباتی، نخست از همه بر اسبِ هوی‌‌وهوس‌های سیاسی و تباریِ خود مهار زند و اجازه دهد که این کمیته فارغ از خواهش‌ها و فرمان‌های رسمی و غیررسمیِ ارگ، به تعیینِ کمیشنران اقدام کند و در نهایت، کمیسیون‌های انتخاباتی از افراد و اشخاصی پُر شوند که خونِ تقلب در جویِ رگ‌های‌شان نرفته و با شجاعت و درایت می‌توانند انتخاباتی موجّه و ثبات‌آور و آبروساز برای مردمِ افغانستان به سوغات آورند.
همه می‌دانیم که کمیتۀ گزینشِ قبلی، بر اثرِ کارشکنی‌ها و اعمالِ نفوذهایِ ارگ ریاست‌جمهوری نتوانست به کار آغاز کند. آقای غنی و هم‌تیمی‌هایش از آن‌جا که ترکیبِ به‌کار رفته در آن کمیته را مغایر خواست‌ها و آرزوهایِ خود ‌دیدند، فعالیتِ کمیته را سبوتاژ کرده و به ساختِ چهره و ترکیبی تازه کمر بستند.
به هر رو، آرزومندیم اکنون که کمیتۀ جدید با خوش‌آمد و پذیراییِ رییس‌جمهور مواجه شده، بتواند آزاد از بندوبست و اعمالِ نفوذِ ارگ و فارغ از نیاتِ تقلب‌کارانه به کار آغاز کنـد. همچنان از همۀ شخصیت‌ها، جریان‌های سیاسی و مدنی، رسانه‌ها و به‌ویژه آنانی که ضربِ تقلب را کشیده و چشیده‌اند، انتظار داریم که از فعالیتِ مستقلانه و شفافِ کمیتۀ گزینش با جان و دل حمایت کنـند و نگذارند کمیتۀ گزینش به اتاقِ فکرِ مهندسانِ تقلب تبدیل شود و از این رهگذر ـ خدای نکرده ـ تقلب‌باوران به سمت‌های کلیـدیِ کمیسیون‌های انتخاباتی گماشته شوند.