رییس اجراییِ دولت وحدت ملی در سفرش به بیشکک پایتخت قرغیزیستان، برای شرکت در نشست شانگهای، به مباحثِ مهمی اشاره داشته است. او در سخنرانیِ خود در این نشست، خواهان عضویتِ دایمیِ افغانستان در سازمان شانگهای شده است.
افغانستان با وجود این‌که از آغاز تأسیسِ این سازمان منطقه‌یی، در بسیاری از نشست‌های آن حضور فعال داشته، ولی تا به امروز به عنوان عضو دایمِ این سازمان شناخته نشده است. عضویت در سازمان شانگهای می‌تواند فرصت‌‌های تازه‌یی از همکاری‌های منطقه‌یی در راستای امنیت و اقتصاد را برای افغانستان به ارمغان آورد.
کشورهای عضو شانگهای اکثراً کشورهای آسیای میانه به شمول چین و پاکستان اند که نقش کلیـدی در مناسبات منقطه‌یی دارند. نزدیکی و روابط این کشورها با یکدیگر می‌تواند فصل تازه‌یی از دگرگونی‌های منطقه‌یی را رقم زند. دگرگونی‌هایی که بدون شک به صلح و امنیتِ منطقه کمک خواهد کرد.
در سال‌های پیش، چندان به نقش کشورهای منطقه و سازمان‌های منطقه‌یی از سوی دولت افغانستان توجه صورت نگرفته بود و به همین دلیل نیز این کشور هنوز وارد گفت‌وگوهای ثمربخشِ منطقه‌یی نشده است. شاید با توجه به همین معضل، داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییِ دولت وحدت ملی در سخنرانی خود، بر عضویتِ افغانستان در سازمان شانگهای تأکیــد ورزید.
از سوی دیگر، نشست شانگهای این فرصت را نیز مساعد کرد که هیأت افغانستان در حاشیۀ آن با شماری از سرانِ کشورهای منطقه دیدار و گفت‌وگو کنـد. کشورهای آسیای میانه که عمدتاً اعضای سازمان شانگهای اند، نسبت به امنیتِ منطقه و به ویژه گسـترش دامنۀ نفوذ گروه‌های تمامیت خواه و افراطی نظیر داعش نگران به نظر می‌رسند. این نگرانی عمدتاً از جانب افغانستان به وجود آمده است که نفوذ رو به گسترشِ داعش در این کشور می‌تواند تهدیدی بالقوه و بالفعل برای کشورهای آسیای میانه محسوب شود. برخی از این کشورها باور دارند که داعش یک پروژۀ خطرناک برای برهم زدنِ ثبات و امنیتِ کشورهای آسیای میانه است و به همین دلیل، تلاش‌های چندجانبه را برای مهـار آن آغاز کرده اند.
افغانستان البته به دلیلِ نزدیکی با کشورهای آسیای میانه می‌تواند در محراقِ توجه قرار داشته باشد. آقای عبدالله در دیدار خود با نخست‌وزیر قزاقسـتان بر این مسأله تاکید کرد که داعشـیان از طریق وزیرستانِ پاکستان وارد افغانستان شده اند. او مبارزه با این پدیده را بدون همکاری کشورهای منطقه دشـوار خواند. آقای عبدالله گفت که گروه‌های دهشت‌افکن تهدید جدی برای امنیتِ منطقه و جهـان اند و بدون تشریک مساعی جهانی و منطقه‌یی، نمی‌توان بر آن فایق آمد.
آقای عبدالله همچنین در حاشیۀ نشست شانگهای با دمیتری مدودیف نخست‌وزیر روسیه نیز دیدار و گفت‌وگو کرد. نخست‌وزیر روسیه در دیدار خود با رییس اجراییِ دولت وحدت ملی اطمینان داد که کشورش در کنار مردم افغانسـتان قرار دارد و کمک‌هایش را در عرصه‌های نظامی و آموزشی در اختیار دولتِ این کشور می‌گذارد.
آقای عبدالله در حاشیۀ نشست شانگهای با برخی دیگر از سران و مقام‌های عالی‌رتبۀ کشورهای عضو شانگهای گفت‌وگو کرد، ولی از دیدار یک تن سرباز زد و آن، سرتاج عزیز مشاور امنیت ملی و روابط خارجی نخست‌وزیر پاکستان بود. آقای عبدالله گفته است که تا زمانی‌که کشور پاکستان به صورتِ صادقانه مبارزه با افراط‌گرایی را در دستور کارِ خود قرار ندهد، دیدارهای این چنینی نمی‌توانند به مشکلاتِ موجود پایان دهند.
آقای عبدالله در سخنرانی خود در نشست شانگهای نیز به نقش پاکستان در ناامنی‌های منطقه و افغانستان به صورتِ همه‌جانبه اشـاره کرد. او گفت که با وجود درخواست‌های مکررِ دولت افغانستان از پاکستان برای نابودیِ گروه‌های هراس‌افکن، هنوز هـم این کشور به تمویل و تجهیزِ این گروه‌ها بر ضد افغانستان ادامه می‌دهد.
عدم دیدار آقای عبدالله با سرتاج عزیز بدون شک اقدامی دقیق و منطبق با منافع ملی کشور می‌تواند تعبیر شود. دولت افغانستان هرچند دیرهنگام به این سیاست روی آورده، ولی بدون شک این رویکرد می‌تواند در آینـده به نتایج ملموس در مبارزه با افراط‌گرایی و تروریسـم منجر شود.
روابط افغانستان و پاکستان تا زمانی باید در حالتِ تعلیق قرار داشته باشد که این کشور نسبت به تعهداتِ خود در مبارزه با افراط‌گرایی به صورتِ صادقانه عمل کند. زمان نشان داده است که سیاستِ مهمانی با پاکسـتان به پایان رسیده و باید با اقدام‌های جـدی در دفاع از ارزش‌های ملی قرار داشته باشیم. ولی اصلِ مهم این است که این سیاست باید به صورت دقیق و مدون پی‌ریزی و تعقیب شود.
در گذشته نیز شاهد قهر و آشتی‌های زیادی میانِ رهبرانِ دو کشور بوده ایم که متأسفانه هیچ منفعتی برای افغانستان نداشته است. آقای کرزی در زمان زمام‌داری‌اش، این سیاست را به اندازۀ کافی مورد آزمون قرار داد که تبعات آن تا به امروز از مردم افغانسـتان قربانی می‌گیرد.