گذشتن از خود و بخشیدن دیگران، هنری بزرگ و قابل تقدیر است البته برای کسانی که برای زنده‌گی اکنون خویش، ارزش قایل هستند. هنر بخشش، یک امتیاز مثبت برای کسانی است که در زنده‌گی خود را معطل هر چیزی نمی‌کنند و به حرکت به سمت جلو و پیشرفت می‌اندیشند.
به این جملات نگاه کنید:
“من هرگز پدرم را به‌خاطر کاری که کرد، نخواهم بخشید.”
“از اشتباهی که کردم، غمگینم و نمی‌توانم خودم را ببخشم.”
این جملات به نظرتان آشنا نیستند؟ این‌ها جملاتی هستند که هر یک از ما ممکن است بارها با آن روبه‌رو شده باشیم. اما مهم این است که برای این پرسش‌ها و جملات چه راهکاری در ذهن داریم. مسلماً اگر قدرت بخشش دیگران را نداشته باشیم، در واقع گامی در راستای اصلاح وضعیت موجود برنداشته‌ایم و همچنان در گذشته زنده‌گی کرده‌ایم. اگر قدرت بخشیدن خود را نداشته باشیم، به این معناست که در اشتباه باقی مانده‌ایم و دایماً خود را از درون سرزنش می‌کنیم و این احساس ما را دچار دلتنگی و آزرده‌گی می‌کند. به این ترتیب خود موجب شده‌ایم تا در یک رنج و عذاب روحی باقی بمانیم. برخی از افراد به گونه‌یی رفتار می‌کنند که به نظر می‌رسد تصور و درکی وارونه از بخشیدن در ذهن دارند. مثلاً کسی که نمی‌تواند مادر یا پدر خویش را به‌خاطر تندخویی‌اش ببخشد، به این خاطر است که دایماً آن‌ها را مقصر می‌داند و همۀ مشکلات را به سوی آن‌ها سوق می‌دهد و این در حالی است که این مشکل بیش از آن‌که به پدر و مادر یا هرکس دیگری مربوط باشد، به خود شما ارتباط پیدا می‌کند. چرا که شما بیش از هر کسی می‌توانید در خود تغییر ایجاد کنید و این بهترین و سریع‌ترین راه برای پیشرفت و کمال است که در خود حس بخشش را ایجاد کنید و همیشه این‌طور فکر کنید که دیگران قابل تغییر نیستند یا اگر هم باشند، این کار بسیار سخت است؛ اما پذیرش و وسعت قلب‌تان برای بخشیدن دیگران، احتمالاً ساده‌ترین و زیباترین اقدام ممکن است.
چنان‌چه نتوانیم به راحتی دیگران را ببخشیم، خویشتن را بیش از هر کسی اذیت کرده‌ایم. در اغلب موارد، فرد خاطی از این‌که در ذهن شما چه می‌گذرد، هیچ اطلاعی ندارد و به زنده‌گیِ خویش مشغول است و این در حالی است که شما خود را مشغول افکار و احساسات منفی می‌کنید. فراموش نکنید که بخشیدن، راز سالم ماندن، جوان ماندن و نشاط در زنده‌گی است. اگر من نتوانم مادر همسرم را ببخشم، به دلیل این‌که مرا به یک مهمانی دعوت نکرده یا سخنی گفته که مرا ناراحت کرده است، این من هستم که بیشترین ضربه را می‌خورم و به خاطر این موضوع حرص می‌خورم و درون خود را شلوغ می‌کنم. همین شلوغی و ناراحتی، موجب می‌شود تا نتوانم راحت بخوابم و رفتار مناسبی با همسر و فرزندم داشته باشم. بنابراین این من هستم که پذیرای انواع و اقسام مشکلات شده‌ام و فرصت شادمانی را از دست داده‌ام. فراموش نکنید که بخشیدن راز سالم ماندن، جوان ماندن و پیشرفت در زنده‌گی است.
با سرزنش دیگران، به هیچ نتیجۀ مثبتی نمی‌رسیم جز این‌که اوضاع را برای خود پیچیده‌تر می‌کنیم. پس بهتر است همیشه به بخشش فکر کنیم. به بخشش واقعی. بخششی که با فراموش کردن تمام کینه‌ها همراه باشد و از ته دل باشد.