احمد مسعود: طالبان به هیچ تعهد خود به غیرقرارداد خود با آمریکا عمل نکرده‌اند.
بایـد رییس‌جمـهور اراده کنـد
گزارشگر:چهار شنبه 25 حوت 1395 - ۲۴ حوت ۱۳۹۵
معمولاً در دیگر کشورهای جهان، تکرار و یادآوریِ مشکلات و ضعف‌ها به حلِ احسنِ آن‌ها یاری می‌رساند؛ اما این قاعده در افغانستان و به‌ویژه برای مسوولانِ نظام، تا کنون نتیجۀ عکس داده و نوعی معافیت و ناشنوایی را برای آن‌ها به‌بار نشانده است. ناامنی و ضعفِ ساختاری و استراتژیکِ اندام‌های امنیتی ما، همواره یکی از حرف‌ها و دردِ دل‌های جامعۀ افغانستان به سرانِ حکومت بوده و انتظار می‌رفته این تکرار، تکراری احسن برای برای گشایشِ بهترِ مشکلات باشد. ولی در واقعیتِ امر، وقایع سهمگینِ امنیتیِ سال‌های اخیر، انتقادها و پیشنهادهایِ داغِ فضای عمومی و سرتیری‌ها و سَرسری برخورد کردن‌های حکومت، نشان داده که گرهِ مسایلِ امنیتی و حرف‌ناشنوی از مردم را نه در هیچ جای دیگر، بلکه در سطوحِ عالیِ حکومت باید جست‌وجو و بازگشایی کرد.
حملۀ تراژدیکِ تروریستان به شفاخانۀ چهارصد بستر، یک بارِ دیگر از وجودِ این گره و فروبسته‌گی در درونِ حکومت پرده برداشت و ما را به این نکته مُلتفت و متیقن کرد که برای حلِ مسایلِ مصیبت‌بارِ امنیتی، باید به اصلاحِ حکومت و به عبارتی، به اصلاحِ ساختارهای امنیتی آن‌هم به‌صورتِ سخت‌افزارانه و نرم‌افزارانه پرداخت.
مسلماً همۀ مردم و کارشناسان نظامی، گرهِ ناامنی‌های فزاینده را در درونِ ساختارهای امنیتی و در قالبِ دو مشکلِ عمدۀ ضعفِ مدیریت و نفوذ ستونِ پنجم می‌دانند و برای رفعِ این معضل، بر گزینشِ مدیرانِ قوی و متعهد و به تعقیب آن، تدوین دکتورین و استراتژیِ نظامیِ عالمانه و تصفیۀ ارگان‌های امنیتی از عناصرِ مشکوک یا وابسته به دشمن تأکید می‌کنند. به زبانِ ساده و شفاف، یعنی در موجودیتِ وزرا و رؤسایِ امنیتیِ سالخورده خواب‌بُرده و یا در موجودیتِ افسران و صاحب‌منصبانِ سرسپرده یا متمایل به دشمن، آتشِ انتحار و انفجار و فاجعه در کابل و تمامِ ولایات داغِ داغ خواهد ماند. اما برای رفعِ این چالش و انجامِ این اصلاحات بنیادی، همراهی و همکاریِ صادقانۀ آقای غنی، شرط نخست و حتمی است. چرا که در نظامِ ریاستی موجود، رییس‌جمهور چشمۀ تمامِ کارها و برنامه‌هاست و زلالیِ همۀ امور، منوط به زلالی نیات و رفتارِ اوست.
بنابراین، ما بدونِ تعارف، امنیت و آرامشِ جامعه را از آقای غنی می‌طلبیم و به او می‌گوییم: اگر نیاتِ او در قبال افغانستان و تمام مردمش پاک است، حوادثی به بزرگیِ چهارصد بستر کافی‌ست تا تصمیمی به بزرگیِ اصلاحاتِ عمیق و ریشه‌یی در سکتورهای امنیتیِ دولت گرفته شود. اما یقیناً ایجاد پست‌های فرمایشی و عاری از صلاحیت اجرایی، اصلاحِ بنیادی نه که اغوایِ بنیادی پنداشته میشود. اگر غیر از این است: اولاً باید مسوولانِ نهادهای امنیتی به‌ویژه وزارت دفاع کنار گذشته شوند؛ ثانیاً مدیرانِ امنیتیِ متعهد و کارا با برنامه‌های جدید به کار گماشته شوند و شخصِ رییس‌جمهور با اعطای صلاحیت‌های قانونی به آن‌ها، پروسۀ اصلاحاتِ بنیادین در سکتورهای امنیتی توسط مدیرانِ جدید را حمایت و تقویت کند.
هم‌اکنون نهادهای امنیتی در اختیارِ اشخاصِ ناکارآمد قرار گرفته و برخی حلقاتِ مافیایی و پروژه‌گیر نیز از درون و بیرونِ آن‌ها تمامِ ظرفیت‌های دفاعیِ ما را به لیلام گذاشته‌اند، ستونِ پنجم نیز دقیق در موجودیتِ چنین اشخاص و حلقاتی، تا عمقِ ساختارهای نظامیِ ما نفوذ کرده و فاجعه‌هایی نظیر شفاخانۀ ۴۰۰ بستر را خلق می‌کند. شورای ملی کشور می‌باید با تحلیل دقیق اوضاع امنیتی، رییس‌جمهوری را وادار به تطبیق پروسۀ اصلاحات بنیادی در نهادهای امنیتی ساخته و این مهم را تا منزل مقصود تعقیب کند. در غیر آن، سریال انفجار و ترور و ناامنی تا تباهی کامل کشور ادامه خواهد یافت.
۲ نظر
شما فراموش کرده اید که ما رئیس جمهور انتخاب شده نداریم و درین حکومت وحدت ملی هر دو راس قدرت صلاحیت مشترک و مسئولیت مشترک دارند. پس این جلالتمابان ؟؟؟ هر دو مقابل ملت مسئول اند.اگر غفلت ، خیانت و سوء مدیریت وجود دارد هم رئیس حکومت وحدت ملی و هم رئیس اجرائیه مساویانه مسئول اند. پس باید هر نوع انتقاد و پیشنهاد متوجه هر دو راس قدرت باشد. بر جسته ساختن نقش یک نهاد منحیث ” رئیس جمهور ” از جانب شما خلاف موافقتنا مه تشکل این حکومت ” وحدت ملی ” بوده و مهر تائید به تقلبات غنی تقلبسالار می باشد . اخبار شما نشریه دولتی انیس و اصلاح و یا آژانس باختر نیست.
عنوان ومتن مقاله تان هردو باید اصلاح شود. ریاست اجرائیه مسولیتش بیشتر می باشد چه در واقعیت امر در حدود شصت در صد آرای ملت را کسب نموده است. این که مقابل غنی کدام ” سر خمی ” دارد که با جبن و ترس اظهار مو جودیت نمی کند و کا ملن تسلیم می باشد شرم کلان تاریخی برای وی می باشد .
من عمیقن از ته دل از افراد بسیار توانایی که مانند داکتر مجیب الرحمن رحیمی ، جناب مو لانا فرید ، جناب توریالی غیاثی ، جناب حساس و جناب سنچارکی … با ریاست اجرائیه فاقد جرئت و تهور تا هنوز همکاری می نمایند متاثر هستم. امروز همه شبکه های اجتماعی با تاسف رئیس اجرائیه را تمسخر و توهین می نمایند. در حالیکه وی تمام زندگی سیاسی خود را در راه خدمت به وطن و دفاع از وطن قرار داده بود. نسبت این رفتار تسلیم طلبانه شرم آور امروز با تاسف رئیس اجرا ئیه دوستان بسیار نزدیک خود را از دست میدهد و ما تا هنوز چهره جدید وی را ندیده ایم.
شما فراموش کرده اید که ما رئیس جمهور انتخاب شده نداریم و درین حکومت وحدت ملی هر دو راس قدرت صلاحیت مشترک و مسئولیت مشترک دارند. پس این جلالتمابان ؟؟؟ هر دو مقابل ملت مسئول اند.اگر غفلت ، خیانت و سوء مدیریت وجود دارد هم رئیس حکومت وحدت ملی و هم رئیس اجرائیه مساویانه مسئول اند. پس باید هر نوع انتقاد و پیشنهاد متوجه هر دو راس قدرت باشد. بر جسته ساختن نقش یک نهاد منحیث ” رئیس جمهور ” از جانب شما خلاف موافقتنا مه تشکل این حکومت ” وحدت ملی ” بوده و مهر تائید به تقلبات غنی تقلبسالار می باشد . اخبار شما نشریه دولتی انیس و اصلاح و یا آژانس باختر نیست.از نوشته شما چنین انتباه گرفته میشود که ما در نظام شاهی مطلقه قرار داریم و شما از ” ذات ملوکانه ” استدعا می نمائید که حضور ذات ملوکانه اراده فرمایند.
عنوان ومتن مقاله تان هردو باید اصلاح شود. ریاست اجرائیه مسولیتش بیشتر می باشد چه در واقعیت امر در حدود شصت در صد آرای ملت را کسب نموده است. این که مقابل غنی کدام ” سر خمی ” دارد که با جبن و ترس اظهار مو جودیت نمی کند و کا ملن تسلیم می باشد شرم کلان تاریخی برای وی می باشد .
من عمیقن از ته دل از افراد بسیار توانایی که مانند داکتر مجیب الرحمن رحیمی ، جناب مو لانا فرید ، جناب توریالی غیاثی ، جناب حساس و جناب سنچارکی … با ریاست اجرائیه فاقد جرئت و تهور تا هنوز همکاری می نمایند متاثر هستم. امروز همه شبکه های اجتماعی با تاسف رئیس اجرائیه را تمسخر و توهین می نمایند. در حالیکه وی تمام زندگی سیاسی خود را در راه خدمت به وطن و دفاع از وطن قرار داده بود. نسبت این رفتار تسلیم طلبانه شرم آور امروز با تاسف رئیس اجرا ئیه دوستان بسیار نزدیک خود را از دست میدهد و ما تا هنوز چهره جدید وی را ندیده ایم.