سوراخ لایه اوزون، افزایش دمای زمین و نابودی جنگل‌های استوایی… از جمله مواردی‌ست که سلامت زمین را به‌شدت تهدید می‌کند.
نمی‌دانیم بالاخره این دانشمندان عزیز، عمر کره خاکی‌مان را چند میلیارد سال تعیین کردند. اما معتقد استم همان ۴ میلیارد سال صحیح است!! و انسان به این شکل و قیافه هم قدمتش حدوداً می‌رسد به هفت‌هزار سال پیش. با توجه به این آمار معلوم می‌شود سالیان درازی است که داریم از زمین و طبیعت آن به نفع خودمان بهره‌برداری می‌کنیم. چند قرنی هم می‌شود که این بهره‌برداری معنای نابودی را گرفته است و رسماً داریم محیط زیست‌مان را نابود می‌کنیم؛ غافل از این‌که نابودی محیط زیست یعنی نابودی خودمان.
با همه این توصیفات، جالب است بدانید ما انسان‌ها فقط ۴۰ سال است به فکر حمایت از این زمینِ بی‌گناه افتاده ایم. خیلی هم هنر کردیم و چند تا پیمان و معاهده تصویب کردیم. البته این بماند که به خیلی از آن‌ها هم عمل نمی‌کنیم. عجالتاً با چندتا از معروف‌ترین‌های‌شان آشنا شوید و دعا کنید چشم شیطان کور، زودتر به این نتیجه برسیم که به آن‌ها عمل هم بکنیم بد نیست!!
کنوانسیون سایتیس CITES
کنوانسیون تجارت بین‌المللی گونه‌های حیوانات و گیاهان وحشی در معرض خطرِ انقراض و نابودی، سال ۱۳۵۲ در واشنگتن مورد تصویب قرار گرفت. هدف این معاهده، اطمینان از آن است که تجارت حیوانات وحشی و گونه‌های گیاهی ارزشمند و در خطر انقراض، بقای آن‌ها را دست‌خوش تهدید نکند. این کنوانسیون هم‌اکنون ۱۶۰کشور را به عنوان عضو رسمی دارد. این معاهده از جمله مهم‌ترین پیمان‌نامه‌های بین‌المللی است.
کنوانسیون تغییر آب‌وهوا
کنوانسیون تغییرات آب‌وهوا با نام رسمی کنوانسیون ساختاری سازمان ملل درباره تغییرات اقلیم، سال ۱۹۹۲ میلادی در نیویارک منعقد شد. بر اساس این پیمان، کشورهای عضو باید سطح انتشار گازهای گلخانه‌یی توسط خود را به سطح آن در سال ۱۹۹۰برگردانند. حتماً می‌دانید گازهای گلخانه‌یی متهمان ردیف اول پدیده گرم شدن زمین هستند.
کنوانسیون تنوع زیستی
کنوانسیون تنوع زیستی CBD، بخشی از روند کنفرانس سازمان ملل متحد در خصوص محیط زیست و توسعه به شمار می‌رود. این معاهده در سال ۱۹۹۲ در ریودوژانیرو امضا و در سال۱۹۹۳ لازم‌الاجرا شد و هم اکنون ۱۸۴عضو دارد. این کنوانسیون بر مبنای سه هدف اصلی حفاظت از تنوع زیستی، بالابردن ظرفیت کاربرد پایدار آن و سهیم شدن عادلانه در منافع حاصل از استفاده ذخایر ژنتیکی تشکیل شد.
کنوانسیون CEP
کنوانسیون CEP با توجه به اهمیت زیست‌بوم دریای خزر و شرایط نامطلوب حاکم بر آن سال ۱۹۹۰ تدوین شد. بر اساس مفاد این کنوانسیون، کشورهای ساحلی منطقه برای حفظ محیط زیست دریای خزر در زمینه جلوگیری، کاهش و کنترل آلودگی، جلوگیری از ورود، کنترل و از بین بردن گونه‌های مهاجم، موارد اضطراری زیست‌محیطی، حفاظت و نگه‌داری و احیا منابع زنده دریایی و مدیریت مناطق ساحلی دریای خزر همکاری خواهند کرد.
کنوانسیون حمایت از میراث طبیعی
این کنوانسیون سال ۱۹۷۲در شهر پاریس به تصویب رسید. عمده‌ترین نکته مورد نظر کنوانسیون این است که ویرانی یا انهدام هر قسمت از میراث فرهنگی و طبیعی موجب فقر، شدید میراث همه جهان می‌شود و باید به عنوان میراث جهانی بشریت حفظ شود. ماجرای ثبت جهانی میراث تاریخی و طبیعی هر کشور هم از زمان تصویب این معاهده شروع شد.
کنوانسیون بیابان زدایی
هدف از این کنوانسیون، بیابان‌زدایی و کاهش اثرات خشک‌سالی در کشورهایی است که به‌طور جدی با خشک‌سالی و بیابان‌زایی، به خصوص در افریقا مواجه هستند. از این طریق اقدام موثر در تمام سطوح، با حمایت همکاری‌های بین‌المللی و مشارکت در چهارچوب یک رویه جامع همسو با دستور کار و به منظور کمک به دستاوردهایی توسعه پایدار در مناطق آسیب‌دیده صورت می‌گیرد.
کنوانسیون ویانا/ حفاظت از لایه اوزون
خیلی وقت بود که لایه اوزون داشت تخریب می‌شد، اما انگار هیچ کس متوجه آن نبود تا این‌که بالاخره سروکله یک سوراخِ بزرگ روی لایه اوزون پیدا شد و جهانیان فهمیدند که باید بیشتر مراقب آن باشند تا لااقل کار بدتر از این نشود. برای همین سال ۱۹۸۵ میلادی (۱۳۶۶هجری شمسی) به دعوت سازمان ملل متحد، نمایندگان ۲۱ کشور جهان و کشورهای عضو جامعه اروپا در ویانا پایتخت اتریش گرد هم آمدند و مفاد معاهده‌یی را که کنوانسیون ویانا نامیده شد، تدوین کردند.
منبع: www.khorasannews.com