رسیدن سال نو، بهار نو، روز نو، هوای نو را به مردم سخت دربند سرزمینم و به همۀ مردمان این حوزۀ تمدنی بزرگ خوش‌آمدید می‌گویم.
خالق هستی، آنکه شب و روز، زمین و آسمان، طبیعت و انسان را آفرید تا با همۀ این آفرینش‌ها، چشمان نادید، قلب‌های تاریک و اذهان مغشوش بنده‌گان غفلت‌زدۀ خود را روشن نماید، تا خدایی‌اش را با بینایی، با تفکر و با قلب تصدیق بدارند؛ پس برماست که معجزاتش را تکریم بداریم.
این‌جاست که دوباره زنده شدن طبیعت، رسیدن بهار، شگفتن‌ها، سبز شدن‌هـا، رنگین کمان‌هـا و هـمۀ تابش حضور الهى شایان تجلیل می‌باشند و این یعنی از خواب غفلت بیدارشدن، یعنی سرزنده‌گی، صفا، عطوفت، طراوت و طبیعت. به عباره‌یی هـم، تحفۀ خداوندى نوروز، آموزه‌یی‌ست براى دور شدن از جنگ‌هـا و کدورت‌هـا و رسیدن به صلح و صمیمیت‌هـا.
اما سعدی شیرین‌سخن، شرط این همه هدیۀ الهی در بیرون شدن از غفلت و فرمانبراداری خدای هستی را چنین می‌سراید:
ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار اند
تا تو نانی به کف آری و به غفلت نخوری
همه از بهر تو سرگشته و فرمان بردار
شرط انصاف نباشد که تو فرمان نبری
سال نو تان پُر از خوشی‌ها، سعادت، سلامت و حلاوت باد.

احمد ولی مسعود
رییس عمومی بنیاد شهید مسعود